ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Είχε επισημανθεί και παλαιότερα ότι η έλευση του κ. Ντόναλντ Τράμπ στο «τιμόνι» των ΗΠΑ συμπίπτει με την περίοδο ευρύτερων μετασχηματισμών και επαναχάραξης σφαιρών επιρροής, στα πρότυπα μιας «Νέας Γιάλτας».
Οι σημειολόγοι κι αναλυτές διεθνών θεμάτων, προσπαθούν με μεθόδους ονειρομαντείας και χρηστομαντείας να (μεθ)ερμηνεύσουν προθέσεις και δηλώσεις της αμερικανικής διοίκησης όσον αφορά στις εξελίξεις ανά τον κόσμο.
Εκτιμούμε, ότι η οποιαδήποτε ανάλυση πρέπει να ξεκινήσει από ένα , και μόνον δεδομένο: την επιθυμία της «ομάδας Τράμπ» να διατηρήσει την γεωστρατηγική ισχύ των ΗΠΑ δημιουργώντας ταυτόχρονα συνθήκες «συντήρησης» της αμερικανικής ηγεμονίας.
Ο πόλεμος (δια)φθοράς που διεξάγουν κέντρα των ΗΠΑ κατά της ΕΕ συνεχίζονται, μετρώντας βεβαίως και τις πληγές της οικονομικής κρίσης, ενώ συνεχίζεται η «μονομαχία» δολλαρίου-ευρώ με το ΔΝΤ να έχει πλέον γίνει ρυθμιστής των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Μπορεί κάποιες από τις επιλογές της σημερινής αμερικανικής διοίκησης να μας φανούν περίεργες ή να μην ανταποκρίνονται με το κοινό αίσθημα και αντίληψη που μπορεί να έχουμε για τα «δικά» μας συμφέροντα, όμως οι «μεγάλες» δυνάμεις υπολογίζουν τα δικά τους συμφέροντα.
Για παράδειγμα, στη Σερβία το πρωτοσέλιδο (23-1-2017) της Blic, , σύμφωνα με το οποίο ο Πούτιν ενδέχεται να αναγνωρίσει το Κόσοβο σε κοινή συμφωνία με τον Τραμπ, προδίδοντας τη σερβική φιλία και εμπιστοσύνη, προκάλεσε τεράστια αναστάτωση στην κοινή γνώμη της χώρας.
Το δημοσίευμα βασίσθηκε σε ξαφνικό άρθρο της Mary Dejevsky – μια επιφανούς ειδικού για θέματα Ρωσίας στη Βρετανία, τακτικής αρθρογράφου του Guardian, μέλους του βρετανικού «Βασιλικού Ινστιτούτου για τις Διεθνείς Σχέσεις» (Chatham House) και μέλους επίσης του βαθέος ρωσικού think tank της Λέσχης Valdai – που δημοσιεύθηκε νωρίτερα στο αγγλικό ρωμαιοκαθολικό περιοδικό «Tablet»…
Βάση του παραπάνω άρθρου, είναι πλέον πιθανή μια μεγάλη ανταλλαγή ανάμεσα σε Τραμπ και Πούτιν, μια Συμφωνία – πακέτο, η οποία θα κλείσει πολλά ανοικτά θέματα και θα εδραιώσει μια νέα σχέση φιλίας ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Μόσχα.
Η μεγάλη αυτή ανταλλαγή θα συνεπάγεται την αιφνιδιαστική αναγνώριση του Κοσόβου από τον Πούτιν και την ταυτόχρονη αναγνώριση της Κριμαίας από τον Τραμπ.
Στο βαθμό που μια τέτοια εξέλιξη είναι πιθανή , τότε μπορούμε ίσως να κατανοήσουμε τις εξελίξεις που προδιαγράφονται στον βαλκανικό μας περίγυρο και να ερμηνεύσουμε με μεγάλη ακρίβεια (εφόσον γνωρίζουμε τις εσωτερικές συνιστώσες) τις μέλλουσες εξελίξεις.
Η βαλκανική χερσόνησος δεν αποτελεί, πλέον, ζώνη προτεραιότητας σε επίπεδο Προέδρου ΗΠΑ αλλά μάλλον σε επίπεδο (αναπληρωτή) Γραμματέα State Dept, καθώς έχει παγιωθεί η αμερικανική παρουσία στην περιοχή με στρατιωτικές βάσεις και επιχειρησιακούς σταθμούς σε στρατηγικά σημεία της περιοχής , με συνεχή και την παρουσία του ΝΑΤΟ.
Ο «δημοκρατικός μετασχηματισμός» των Βαλκανίων εξακολουθεί να είναι ατελέσφορος παρά το γεγονός ότι η Σλοβενία, η Κροατία και η Αλβανία, είναι τώρα μέλη του ΝΑΤΟ και το Μαυροβούνιο στη διαδικασία προσχώρησης.
Η Σλοβενία και η Κροατία είναι, επίσης, μέλη της ΕΕ και όλες οι άλλες χώρες της περιοχής έχουν προσανατολισθεί σε αυτήν την κατεύθυνση, η κάθε μία με τον δικό της ρυθμό.
Το «βαλκανικό πείραμα» δεν πέτυχε με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη να πάσχει από επιθέσεις για τη συνταγματική νομιμότητά της, αφού δημιουργήθηκε με τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Ντέιτον του 1995, οι επιθέσεις γίνονται από τον πρόεδρο της σχετικά αυτόνομης, γνωστής ‘Ρεπούμπλικα Σέρπσκα’ που καταλαμβάνει το 49% της χώρας.
Η ΠΓΔΜ παρέμεινε στον «δοκιμαστικό σωλήνα» λόγω των εσωτερικών διαμαχών , την αναποφασιστικότητα της διεθνούς κοινότητας και την άτολμη ελληνική εξωτερική πολιτική από το Βουκουρέστι (βέτο Καραμανλή) μέχρι σήμερα, σε συνάρτηση πάντα με τις εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο .
Ο ρωσικός παράγοντας και οι «ήπιες μορφές ρωσικής διείσδυσης» αποτελούν τροχοπέδη για τον «εκδυτικισμό» της περιοχής και ίσως αυτό οδηγήσει σε μία συνδιαλλαγή ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία με την υπόλοιπη Δύση να παρακολουθεί.
Οποιαδήποτε , όμως, παραχώρηση και προώθηση σχεδίων τύπου «μαλακών συνόρων» θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια «αλυσίδα διαχωρισμού» με διχοτομήσεις, εθνοτικές συγκρούσεις , ελεγχόμενη μετακίνηση πληθυσμών και επαναχάραξη συνόρων στη Γεωργία, τη Μολδαβία, τη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και στα Σκόπια.
Το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας δεν μπορεί να είναι άλλο από την ενδυνάμωση συντελεστών ισχύος που διασφαλίζουν την εσωτερική ασφάλεια , σταθερότητα και συνοχή, εξασφαλίζουν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητά της και διατηρούν υψηλό το φρόνημα του Λαού της.
Οι οποιεσδήποτε (απρόσμενες) εξελίξεις δεν πρέπει να μας βρουν απροετοίμαστους ενώ θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Σύμμαχοι θα παρέμβουν πυροσβεστικά και κατόπιν εορτής.