Πριν δύο εβδομάδες ακριβώς, την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου, το Πανελλήνιο πανηγύριζε τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους θεσμούς να κλείσει – επιτέλους – η περιβόητη β’ αξιολόγηση…
Οι κυβερνητικοί «παπαγάλοι» οργίαζαν με διθυράμβους για το «τέλος της λιτότητας» και τα περιβόητα «ευεργετικά αντίμετρα».
Η αντιπολίτευση έμεινε προς στιγμήν αμήχανα σιωπηλή.
Όμως, όλα αυτά κράτησαν ένα-δύο 24ωρα! Μόνο…
Μετά, το κλίμα άλλαξε απότομα!
Ο Τσακαλώτος, αντί να πανηγυρίζει, …απλώς εξαφανίστηκε!
Κι όταν μετά από καμιά βδομάδα «εμφανίστηκε» ξανά, αφού ζήτησε και τα ρέστα από πάνω (κατά πως συνηθίζουν τα θρασίμια που μας κυβερνούν) διέψευσε ευθέως τον Πρωθυπουργό του:
--Όχι ΔΕΝ υπάρχει συμφωνία (ακόμα)…
Μετά ο Χουλιαράκης βγήκε κι αυτός και «μετριοπαθώς»… διέψευσε όλη αυτή την φιλολογία για τα «αντίμετρα»:
--Κάποιοι θα χάσουν, κάποιοι θα κερδίσουν, είπε!
Μόνο που αυτοί που θα χάσουν, θα είναι οι φτωχότεροι, που ΔΕΝ πληρώνουν ως τώρα φόρους εισοδήματος.
Ενώ αυτοί που θα κερδίσουν θα είναι οι πιο «εύποροι», αυτοί που πληρώνουν ως τώρα φόρο εισοδήματος και στο εξής θα πληρώνουν λιγότερο…
Κυριολεκτικά ό,τι θα κερδίσουν οι πλουσιότεροι θα το χάσουν οι φτωχότεροι!
Πράγμα που για Αριστερή κυβέρνηση είναι πρωτοφανές και δηλητηριώδες…
Κι όλα αυτά, κατά το «καλύτερο σενάριο».
Γιατί υπάρχει και σοβαρή περίπτωση όλοι να χάσουν!
Να ενεργοποιηθούν τα πρόσθετα μέτρα λιτότητας (ώστε να επιτευχθούν τα πλεονάσματα του 3,5%), χωρίς να ενεργοποιηθούν ταυτόχρονα και τα «ευεργετικά αντίμετρα» (αν δεν ξεπεραστεί αισθητά το 3,5%).
Όλα αυτά, βέβαια, ξεκαθάρισαν μετά από μια βδομάδα περίπου.
Οπότε ήλθαν και οι «θεσμοί» στην Αθήνα και αποκαλύφθηκε ότι απλώς διαφωνούν, στα περισσότερα…
Τόσο, που οι θεσμοί κάθισαν μόλις και μετά βίας μια βδομάδα…
Δηλαδή, δεν ήλθαν να διαπραγματευθούν!
Ήλθαν να δώσουν στον Τσίπρα αναλυτικά το τελεσίγραφο…
Και τώρα φεύγουν έχοντας επιτύχει «προσέγγιση» μόνο σε ένα θέμα ουσιαστικά: στον «εξωδικαστικό συμβιβασμό» για τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών. Που ήταν ένα από τα λιγότερο ακανθώδη προβλήματα…
Ενώ στο μεταξύ έσκασε και η πρώτη χοντρή διάψευση των Πρωθυπουργού για τα δήθεν «επιτεύγματά» του:
Η περιβόητη «Ανάπτυξη» δεν άρχισε!
Ύφεση είχαμε και το 2016 (όπως και το 2015).
Πράγμα που δυσκολεύει την πρόβλεψη για πλεονάσματα και φέτος (το 2017) και την επόμενη χρονιά (2018). Για να μη μιλήσουμε για πιο πέρα…
Κι αυτό μας φέρνει στα πιο σοβαρά και ακανθώδη προβλήματα για να κλείσει η β΄ αξιολόγηση, που ακόμα ΔΕΝ έχουν αγγίξει:
--Τον υπολογισμό των πλεονασμάτων, όπου υπάρχει διαφωνία χοντρή όχι για τα μελλοντικά, αλλά και για τα περασμένα (του 2016). Κι όπου η απόκλιση μεταξύ των υπολογισμών του ΔΝΤ (0,9% του ΑΕΠ) και της κυβέρνησης (3% του ΑΕΠ) είναι τεράστια! Αυτό θα το υπολογίσουν στα μέσα Απριλίου, όταν επισημοποιήσει τα τελικά στοιχεία της η Εurostat και εμφανίσει τις ενστάσεις του το ΔΝΤ.
Κι αν κρίνουμε από τις μεγάλες «ανατροπές» στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το ΑΕΠ του 2016, το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016, μάλλον επιφυλάσσει κι αυτό μεγάλες εκπλήξεις.
Χώρια που η διαφορά στα πλεονάσματα δεν αφορά πόσο είναι τα επί μέρους μεγέθη, αλλά ποια συμπεριλαμβάνουμε στο «πλεόνασμα» και ποια όχι.
Για παράδειγμα, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου (που δεν πληρώνει η κυβέρνηση Τσίπρα) δεν τις υπολογίζουμε ως «πλεόνασμα».
Εκεί να δείτε «εκπλήξεις»…
Άρα μέχρι τα μέσα Απριλίου, τουλάχιστον, δεν είναι εύκολο να κλείσει συμφωνία…
--Κι επί πλέον υπάρχει και το πρόσθετο ζήτημα για την ανάγκη καινούργιας ανακεφαλαίωσης του Τραπεζών. Που επιμένει το ΔΝΤ κι ακόμα δεν το έχουν αγγίξει…
--Και οι αποκρατικοποιήσεις που έχουν βαλτώσει (κι επηρεάζουν τη βιωσιμότητα του χρέους)…
--Ανάμεσα στις αποκρατικοποιήσεις που δεν προχωρούν είναι και η ΔΕΗ. Που έχει εφιαλτικά προβλήματα κι απειλεί να «σκάσει» ανά πάσα στιγμή.
--Και τέλος, δεν έχει υπάρξει ακόμα καμία συμφωνία για το ποια μέτρα λιτότητας θα ισχύσουν άμεσα, δηλαδή από τις αρχές του 2018…
Θα είναι η περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις κύριες συντάξεις;
Θα είναι η μείωση του αφορολόγητου;
Οι δανειστές δηλώνουν στο εξωτερικό, ότι κάποιο από αυτά θα ισχύσει άμεσα. Η Ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι δεν ακούει.
Όπως έλεγε και κάποιος που παρακολουθεί τις εξελίξεις από πολύ κοντά:
-- Η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση, ακόμα παλεύει με τις… αλεπούδες και τα κουνάβια. Τα πραγματικά «θηρία» - οι λύκοι τα λιοντάρια, οι τίγρεις και οι δράκοι - δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα. Αλλά πλησιάζουν…
* Συμπέρασμα πρώτο: όσοι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν ότι θα υπάρξει τελική συμφωνία (και κλείσιμο της αξιολόγησης) ως το Eurogroup του Μαρτίου, μάλλον την πάτησαν!
* Συμπέρασμα δεύτερο: όσοι βιάστηκαν αν προεξοφλήσουν ότι ο Τσίπρας θα τα κλείσει όλα και θα υπογράψει τα πάντα για να τελειώνει, μάλλον έκαναν λάθος. Γιατί αν είχε αυτό στο μυαλό του, θα το είχε ήδη κάνει!
Από την ώρα που του έστειλαν πλήρες τελεσίγραφο και δεν υποχωρεί, αυτό σημαίνει ότι είτε δεν τολμά, είτε δεν μπορεί.
Γιατί καθυστερώντας κι άλλο, χάνει και την ποσοτική χαλάρωση.
Όμως, χωρίς ποσοτική χαλάρωση ως τα μέσα του 2017, χάνει και την ανάπτυξη αυτή τη χρονιά.
Όπως χάνει και τη διορία να βγει στις αγορές του χρόνου μόλις λήξει το Τρίτο Μνημόνιο. Οπότε ήδη χρειάζεται, από τώρα, νέο Μνημόνιο…
Και τότε χειροτερεύουν τα πάντα (πλεονάσματα, στόχοι κλπ.) για όλα τα επόμενα χρόνια.
Άρα, από τη στιγμή που του έδωσαν τελεσίγραφο και δεν υποχωρεί, αυτό σημαίνει, πως πράγματι: είτε δεν μπορεί πια, είτε δεν τολμά ακόμα…
* Συμπέρασμα τρίτο: όσοι προεξοφλούσαν πως οι «ξένοι», δηλαδή οι δανειστές «βιάζονται» κι αυτοί να κλείσει η αξιολόγηση του Τσίπρα, μάλλον έκαναν λάθος.
Δεν φαίνονται πια να «βιάζονται» οι δανειστές.
Ούτε μοιάζει να τους δημιουργεί ιδιαίτερο πρόβλημα να βρεθεί η Ελλάδα τον Ιούλιο στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ξανά…
Για τους Γερμανούς για παράδειγμα, το «χτύπημα» της Ελλάδας θα φέρει σε δύσκολη θέση τον Σούλτς έναντι των Χριστιανοδημοκρατών, όχι το αντίθετο.
Κι όταν βλέπουν ότι καταρρέει δημοσκοπικά ο Τσίπρας:
--Πρώτον, κανείς (απ’ έξω) δεν έχει διάθεση να τον στηρίξει.
--Δεύτερον, κανείς δεν έχει διάθεση να του εμπιστευθεί πρόσθετα χρήματα, είτε αυτά αφορούν την επόμενη δόση (για να μη χρεοκοπήσουμε τον Ιούλιο) είτε αφορούν το επόμενο…Μνημόνιο, αφού το τρέχον έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται να βγαίνει…
--Τρίτον, αν «εμπλακεί» ο Τσίπρας στην προεκλογική εκστρατεία της Γερμανίας, θα αρχίσει αληθινό «τσουνάμι» δημοσιευμάτων εναντίον του από το διεθνή τύπο. Όλοι όσοι τον στήριζαν ως τώρα (για να υπογράψει), όπως ο Σούλτς και ο Μοσκοβισί, θα στραφούν πρώτοι εναντίον του.
Κι αν ο Τσίπρας «περιμένει ως το τέλος», να βγει ο Σούλτς στη Γερμανία, μπορεί πλέον να συμβεί το ακριβώς αντίθετο: Αντί να «επωφεληθεί» ο Τσίπρας από τη μελλοντική στήριξη του Σούλτς, να χάσει ο ίδιος ο Σούλτς, επειδή είχε στηρίξει τον Τσίπρα στο παρελθόν!
* Συμπέρασμα τέταρτο: Μπορεί πια να πλησιάζουμε στο σημείο όπου οι δανειστές του τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια.
--Άλλοι γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα.
--Άλλοι γιατί δεν τον εμπιστεύονται να του δώσουν άλλα χρήματα.
--Κι άλλοι για να το «κεφαλαιοποιήσουν» προεκλογικά στις χώρες τους.
Αυτό μπορεί να έχει αρχίσει ήδη. Κι αν τα νούμερα βγαίνουν ανάποδα – όπως έχουν αρχίσει ήδη να βγαίνουν ανάποδα – τότε όλα αυτά θα επισπευσθούν.
Κι ο Τσίπρας μπορεί να «μετράει» πολύ λίγο καιρό ακόμα…
Κάποιοι αναρωτιούνται: Γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;
Ωραία ερώτηση, αλλά υπάρχει και μια άλλη, πιο εύστοχη:
Πότε ανατράπηκε κυβέρνηση στην Ελλάδα από λαϊκό ξεσηκωμό;
Απάντηση: Ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες!
Οι ελληνικές κυβερνήσεις ανατρέπονται στις εξής περιπτώσεις:
--Είτε αν παγιωθεί ένα μεγάλο και διευρυνόμενο δημοσκοπικό προβάδισμα εναντίον τους.
--Είτε αν τα κάνουν μούσκεμα, αποτύχουν δραματικά, σε κάποιο μείζονα τομέα.
--Είτε, αν τους τραβήξουν το χαλί οι ξένοι.
--Είτε αν δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν ενισχυμένη πλειοψηφία 180 εδρών σε Προεδρική εκλογή.
Αν εξαιρέσουμε το τέταρτο, όλα τα άλλα ισχύουν σήμερα σε βάρος του Τσίπρα.
Και ειδικά η μεταστροφή των δανειστών κατά της κυβέρνησης έχει γίνει ο κρισιμότερος παράγοντας ανατροπής μιας κυβέρνησης στην εποχή των μνημονίων.
Επομένως το ερώτημα δεν είναι, αν και πότε θα «εξεγερθεί» ο κόσμος…
Αλλά, αν έχουν πάρει απόφαση να τον τελειώσουν οι δανειστές!
Και το πολιτικό ερώτημα για τον ίδιο τον Τσίπρα, δεν είναι αν θέλει να παραδώσει την εξουσία…
Προφανώς δεν θέλει. Προφανώς κάνει και θα κάνει ό,τι μπορεί να παραμείνει.
Αλλά το πρόβλημα είναι πως, αν δεν προλάβει να φύγει, όχι απλώς θα τον σύρουν σε εκλογές, αλλά θα τον τσακίσουν με κάθε τρόπο, ώστε μετά τις εκλογές να έχει εκμηδενιστεί. Αυτό οφείλει να αποτρέψει.
Και οι δικοί του, δεν έχουν ασφαλώς κανένα «συνειδησιακό» πρόβλημα να ψηφίσουν τα πάντα!
Αλλά τώρα πια το πρόβλημά τους είναι, αν θα υπάρχουν αύριο, αφού τα ψηφίσουν.
Τέσσερα πράγματα, λοιπόν, ωθούν σε εκλογές το ταχύτερο:
--Πρώτον ότι οι δανειστές το χοντραίνουν. Δηλαδή, του τραβάνε το χαλί, κανονικά. Και πάντως δεν τον «διευκολύνουν» καθόλου πια…
--Δεύτερον, ότι μέσα στη χώρα, δημοσκοπικά καταρρέει συνεχώς. Κι ό,τι κάνει για να το ανακόψει δεν του βγαίνει.
--Τρίτον, ότι κάθε «αφήγημά» του καταρρέει επίσης! Είτε στην οικονομία (ανάπτυξη, ποσοτική χαλάρωση, τέρμα η λιτότητα κλπ.) είτε στην πολιτική (μεταστροφή στο ΠΑΣΟΚ για «στήριξη», «διάσπαση» της ΝΔ κλπ.)
--Και τέταρτον, όλα αυτά τα αδιέξοδα, ενεργοποιούν πια τα ανακλαστικά επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ, σε βάρος του Τσίπρα που αρχίζει να μοιάζει με βαρίδι για «το αύριο της Αριστεράς», ακόμα και μέσα στο κόμμα του.
Και μην ξεχνάτε: οι αριστεροί αν είναι σκληροί με τους αντιπάλους τους όταν κερδίζουν, είναι πολύ πιο σκληροί, είναι αληθινά ανελέητοι με τους δικούς τους – και ιδιαίτερα με τους ηγέτες τους – όταν χάνουν. Ή όταν οσμίζονται την ήττα να πλησιάζει…
Συμπέρασμα τελικό: Αν περάσει «άκαρπο» και το Eurogroup της 20ης Μαρτίου (σε 13 μέρες από σήμερα), τότε οι πρόωρες εκλογές έχουν πια πιθανότητα πάνω από 50%!
Και οι εξελίξεις θα είναι άμεσες και καταιγιστικές.
Οι κυβερνητικοί «παπαγάλοι» οργίαζαν με διθυράμβους για το «τέλος της λιτότητας» και τα περιβόητα «ευεργετικά αντίμετρα».
Η αντιπολίτευση έμεινε προς στιγμήν αμήχανα σιωπηλή.
Όμως, όλα αυτά κράτησαν ένα-δύο 24ωρα! Μόνο…
Μετά, το κλίμα άλλαξε απότομα!
Ο Τσακαλώτος, αντί να πανηγυρίζει, …απλώς εξαφανίστηκε!
Κι όταν μετά από καμιά βδομάδα «εμφανίστηκε» ξανά, αφού ζήτησε και τα ρέστα από πάνω (κατά πως συνηθίζουν τα θρασίμια που μας κυβερνούν) διέψευσε ευθέως τον Πρωθυπουργό του:
--Όχι ΔΕΝ υπάρχει συμφωνία (ακόμα)…
Μετά ο Χουλιαράκης βγήκε κι αυτός και «μετριοπαθώς»… διέψευσε όλη αυτή την φιλολογία για τα «αντίμετρα»:
--Κάποιοι θα χάσουν, κάποιοι θα κερδίσουν, είπε!
Μόνο που αυτοί που θα χάσουν, θα είναι οι φτωχότεροι, που ΔΕΝ πληρώνουν ως τώρα φόρους εισοδήματος.
Ενώ αυτοί που θα κερδίσουν θα είναι οι πιο «εύποροι», αυτοί που πληρώνουν ως τώρα φόρο εισοδήματος και στο εξής θα πληρώνουν λιγότερο…
Κυριολεκτικά ό,τι θα κερδίσουν οι πλουσιότεροι θα το χάσουν οι φτωχότεροι!
Πράγμα που για Αριστερή κυβέρνηση είναι πρωτοφανές και δηλητηριώδες…
Κι όλα αυτά, κατά το «καλύτερο σενάριο».
Γιατί υπάρχει και σοβαρή περίπτωση όλοι να χάσουν!
Να ενεργοποιηθούν τα πρόσθετα μέτρα λιτότητας (ώστε να επιτευχθούν τα πλεονάσματα του 3,5%), χωρίς να ενεργοποιηθούν ταυτόχρονα και τα «ευεργετικά αντίμετρα» (αν δεν ξεπεραστεί αισθητά το 3,5%).
Όλα αυτά, βέβαια, ξεκαθάρισαν μετά από μια βδομάδα περίπου.
Οπότε ήλθαν και οι «θεσμοί» στην Αθήνα και αποκαλύφθηκε ότι απλώς διαφωνούν, στα περισσότερα…
Τόσο, που οι θεσμοί κάθισαν μόλις και μετά βίας μια βδομάδα…
Δηλαδή, δεν ήλθαν να διαπραγματευθούν!
Ήλθαν να δώσουν στον Τσίπρα αναλυτικά το τελεσίγραφο…
Και τώρα φεύγουν έχοντας επιτύχει «προσέγγιση» μόνο σε ένα θέμα ουσιαστικά: στον «εξωδικαστικό συμβιβασμό» για τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών. Που ήταν ένα από τα λιγότερο ακανθώδη προβλήματα…
Ενώ στο μεταξύ έσκασε και η πρώτη χοντρή διάψευση των Πρωθυπουργού για τα δήθεν «επιτεύγματά» του:
Η περιβόητη «Ανάπτυξη» δεν άρχισε!
Ύφεση είχαμε και το 2016 (όπως και το 2015).
Πράγμα που δυσκολεύει την πρόβλεψη για πλεονάσματα και φέτος (το 2017) και την επόμενη χρονιά (2018). Για να μη μιλήσουμε για πιο πέρα…
Κι αυτό μας φέρνει στα πιο σοβαρά και ακανθώδη προβλήματα για να κλείσει η β΄ αξιολόγηση, που ακόμα ΔΕΝ έχουν αγγίξει:
--Τον υπολογισμό των πλεονασμάτων, όπου υπάρχει διαφωνία χοντρή όχι για τα μελλοντικά, αλλά και για τα περασμένα (του 2016). Κι όπου η απόκλιση μεταξύ των υπολογισμών του ΔΝΤ (0,9% του ΑΕΠ) και της κυβέρνησης (3% του ΑΕΠ) είναι τεράστια! Αυτό θα το υπολογίσουν στα μέσα Απριλίου, όταν επισημοποιήσει τα τελικά στοιχεία της η Εurostat και εμφανίσει τις ενστάσεις του το ΔΝΤ.
Κι αν κρίνουμε από τις μεγάλες «ανατροπές» στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το ΑΕΠ του 2016, το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016, μάλλον επιφυλάσσει κι αυτό μεγάλες εκπλήξεις.
Χώρια που η διαφορά στα πλεονάσματα δεν αφορά πόσο είναι τα επί μέρους μεγέθη, αλλά ποια συμπεριλαμβάνουμε στο «πλεόνασμα» και ποια όχι.
Για παράδειγμα, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου (που δεν πληρώνει η κυβέρνηση Τσίπρα) δεν τις υπολογίζουμε ως «πλεόνασμα».
Εκεί να δείτε «εκπλήξεις»…
Άρα μέχρι τα μέσα Απριλίου, τουλάχιστον, δεν είναι εύκολο να κλείσει συμφωνία…
--Κι επί πλέον υπάρχει και το πρόσθετο ζήτημα για την ανάγκη καινούργιας ανακεφαλαίωσης του Τραπεζών. Που επιμένει το ΔΝΤ κι ακόμα δεν το έχουν αγγίξει…
--Και οι αποκρατικοποιήσεις που έχουν βαλτώσει (κι επηρεάζουν τη βιωσιμότητα του χρέους)…
--Ανάμεσα στις αποκρατικοποιήσεις που δεν προχωρούν είναι και η ΔΕΗ. Που έχει εφιαλτικά προβλήματα κι απειλεί να «σκάσει» ανά πάσα στιγμή.
--Και τέλος, δεν έχει υπάρξει ακόμα καμία συμφωνία για το ποια μέτρα λιτότητας θα ισχύσουν άμεσα, δηλαδή από τις αρχές του 2018…
Θα είναι η περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις κύριες συντάξεις;
Θα είναι η μείωση του αφορολόγητου;
Οι δανειστές δηλώνουν στο εξωτερικό, ότι κάποιο από αυτά θα ισχύσει άμεσα. Η Ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι δεν ακούει.
Όπως έλεγε και κάποιος που παρακολουθεί τις εξελίξεις από πολύ κοντά:
-- Η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση, ακόμα παλεύει με τις… αλεπούδες και τα κουνάβια. Τα πραγματικά «θηρία» - οι λύκοι τα λιοντάρια, οι τίγρεις και οι δράκοι - δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα. Αλλά πλησιάζουν…
* Συμπέρασμα πρώτο: όσοι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν ότι θα υπάρξει τελική συμφωνία (και κλείσιμο της αξιολόγησης) ως το Eurogroup του Μαρτίου, μάλλον την πάτησαν!
* Συμπέρασμα δεύτερο: όσοι βιάστηκαν αν προεξοφλήσουν ότι ο Τσίπρας θα τα κλείσει όλα και θα υπογράψει τα πάντα για να τελειώνει, μάλλον έκαναν λάθος. Γιατί αν είχε αυτό στο μυαλό του, θα το είχε ήδη κάνει!
Από την ώρα που του έστειλαν πλήρες τελεσίγραφο και δεν υποχωρεί, αυτό σημαίνει ότι είτε δεν τολμά, είτε δεν μπορεί.
Γιατί καθυστερώντας κι άλλο, χάνει και την ποσοτική χαλάρωση.
Όμως, χωρίς ποσοτική χαλάρωση ως τα μέσα του 2017, χάνει και την ανάπτυξη αυτή τη χρονιά.
Όπως χάνει και τη διορία να βγει στις αγορές του χρόνου μόλις λήξει το Τρίτο Μνημόνιο. Οπότε ήδη χρειάζεται, από τώρα, νέο Μνημόνιο…
Και τότε χειροτερεύουν τα πάντα (πλεονάσματα, στόχοι κλπ.) για όλα τα επόμενα χρόνια.
Άρα, από τη στιγμή που του έδωσαν τελεσίγραφο και δεν υποχωρεί, αυτό σημαίνει, πως πράγματι: είτε δεν μπορεί πια, είτε δεν τολμά ακόμα…
* Συμπέρασμα τρίτο: όσοι προεξοφλούσαν πως οι «ξένοι», δηλαδή οι δανειστές «βιάζονται» κι αυτοί να κλείσει η αξιολόγηση του Τσίπρα, μάλλον έκαναν λάθος.
Δεν φαίνονται πια να «βιάζονται» οι δανειστές.
Ούτε μοιάζει να τους δημιουργεί ιδιαίτερο πρόβλημα να βρεθεί η Ελλάδα τον Ιούλιο στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ξανά…
Για τους Γερμανούς για παράδειγμα, το «χτύπημα» της Ελλάδας θα φέρει σε δύσκολη θέση τον Σούλτς έναντι των Χριστιανοδημοκρατών, όχι το αντίθετο.
Κι όταν βλέπουν ότι καταρρέει δημοσκοπικά ο Τσίπρας:
--Πρώτον, κανείς (απ’ έξω) δεν έχει διάθεση να τον στηρίξει.
--Δεύτερον, κανείς δεν έχει διάθεση να του εμπιστευθεί πρόσθετα χρήματα, είτε αυτά αφορούν την επόμενη δόση (για να μη χρεοκοπήσουμε τον Ιούλιο) είτε αφορούν το επόμενο…Μνημόνιο, αφού το τρέχον έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται να βγαίνει…
--Τρίτον, αν «εμπλακεί» ο Τσίπρας στην προεκλογική εκστρατεία της Γερμανίας, θα αρχίσει αληθινό «τσουνάμι» δημοσιευμάτων εναντίον του από το διεθνή τύπο. Όλοι όσοι τον στήριζαν ως τώρα (για να υπογράψει), όπως ο Σούλτς και ο Μοσκοβισί, θα στραφούν πρώτοι εναντίον του.
Κι αν ο Τσίπρας «περιμένει ως το τέλος», να βγει ο Σούλτς στη Γερμανία, μπορεί πλέον να συμβεί το ακριβώς αντίθετο: Αντί να «επωφεληθεί» ο Τσίπρας από τη μελλοντική στήριξη του Σούλτς, να χάσει ο ίδιος ο Σούλτς, επειδή είχε στηρίξει τον Τσίπρα στο παρελθόν!
* Συμπέρασμα τέταρτο: Μπορεί πια να πλησιάζουμε στο σημείο όπου οι δανειστές του τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια.
--Άλλοι γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα.
--Άλλοι γιατί δεν τον εμπιστεύονται να του δώσουν άλλα χρήματα.
--Κι άλλοι για να το «κεφαλαιοποιήσουν» προεκλογικά στις χώρες τους.
Αυτό μπορεί να έχει αρχίσει ήδη. Κι αν τα νούμερα βγαίνουν ανάποδα – όπως έχουν αρχίσει ήδη να βγαίνουν ανάποδα – τότε όλα αυτά θα επισπευσθούν.
Κι ο Τσίπρας μπορεί να «μετράει» πολύ λίγο καιρό ακόμα…
Κάποιοι αναρωτιούνται: Γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;
Ωραία ερώτηση, αλλά υπάρχει και μια άλλη, πιο εύστοχη:
Πότε ανατράπηκε κυβέρνηση στην Ελλάδα από λαϊκό ξεσηκωμό;
Απάντηση: Ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες!
Οι ελληνικές κυβερνήσεις ανατρέπονται στις εξής περιπτώσεις:
--Είτε αν παγιωθεί ένα μεγάλο και διευρυνόμενο δημοσκοπικό προβάδισμα εναντίον τους.
--Είτε αν τα κάνουν μούσκεμα, αποτύχουν δραματικά, σε κάποιο μείζονα τομέα.
--Είτε, αν τους τραβήξουν το χαλί οι ξένοι.
--Είτε αν δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν ενισχυμένη πλειοψηφία 180 εδρών σε Προεδρική εκλογή.
Αν εξαιρέσουμε το τέταρτο, όλα τα άλλα ισχύουν σήμερα σε βάρος του Τσίπρα.
Και ειδικά η μεταστροφή των δανειστών κατά της κυβέρνησης έχει γίνει ο κρισιμότερος παράγοντας ανατροπής μιας κυβέρνησης στην εποχή των μνημονίων.
Επομένως το ερώτημα δεν είναι, αν και πότε θα «εξεγερθεί» ο κόσμος…
Αλλά, αν έχουν πάρει απόφαση να τον τελειώσουν οι δανειστές!
Και το πολιτικό ερώτημα για τον ίδιο τον Τσίπρα, δεν είναι αν θέλει να παραδώσει την εξουσία…
Προφανώς δεν θέλει. Προφανώς κάνει και θα κάνει ό,τι μπορεί να παραμείνει.
Αλλά το πρόβλημα είναι πως, αν δεν προλάβει να φύγει, όχι απλώς θα τον σύρουν σε εκλογές, αλλά θα τον τσακίσουν με κάθε τρόπο, ώστε μετά τις εκλογές να έχει εκμηδενιστεί. Αυτό οφείλει να αποτρέψει.
Και οι δικοί του, δεν έχουν ασφαλώς κανένα «συνειδησιακό» πρόβλημα να ψηφίσουν τα πάντα!
Αλλά τώρα πια το πρόβλημά τους είναι, αν θα υπάρχουν αύριο, αφού τα ψηφίσουν.
Τέσσερα πράγματα, λοιπόν, ωθούν σε εκλογές το ταχύτερο:
--Πρώτον ότι οι δανειστές το χοντραίνουν. Δηλαδή, του τραβάνε το χαλί, κανονικά. Και πάντως δεν τον «διευκολύνουν» καθόλου πια…
--Δεύτερον, ότι μέσα στη χώρα, δημοσκοπικά καταρρέει συνεχώς. Κι ό,τι κάνει για να το ανακόψει δεν του βγαίνει.
--Τρίτον, ότι κάθε «αφήγημά» του καταρρέει επίσης! Είτε στην οικονομία (ανάπτυξη, ποσοτική χαλάρωση, τέρμα η λιτότητα κλπ.) είτε στην πολιτική (μεταστροφή στο ΠΑΣΟΚ για «στήριξη», «διάσπαση» της ΝΔ κλπ.)
--Και τέταρτον, όλα αυτά τα αδιέξοδα, ενεργοποιούν πια τα ανακλαστικά επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ, σε βάρος του Τσίπρα που αρχίζει να μοιάζει με βαρίδι για «το αύριο της Αριστεράς», ακόμα και μέσα στο κόμμα του.
Και μην ξεχνάτε: οι αριστεροί αν είναι σκληροί με τους αντιπάλους τους όταν κερδίζουν, είναι πολύ πιο σκληροί, είναι αληθινά ανελέητοι με τους δικούς τους – και ιδιαίτερα με τους ηγέτες τους – όταν χάνουν. Ή όταν οσμίζονται την ήττα να πλησιάζει…
Συμπέρασμα τελικό: Αν περάσει «άκαρπο» και το Eurogroup της 20ης Μαρτίου (σε 13 μέρες από σήμερα), τότε οι πρόωρες εκλογές έχουν πια πιθανότητα πάνω από 50%!
Και οι εξελίξεις θα είναι άμεσες και καταιγιστικές.