Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος
Δεν θα μιλήσω με επιχειρήματα, αλλά με τσιτάτα:
Η οικονομία της χώρας μας είναι σοβιετικού τύπου. Και μάλιστα παλαιολιθικού. Λαφαζανικού, και βάλε.
Και ως τέτοια, δεν σηκώνει “σκληρό νόμισμα”. Γιατί το “σκληρό νόμισμα”, όπως – καλή ώρα – το ευρώ, αντιστοιχεί στην λεγόμενη “ανταγωνιστική οικονομία”.
Δεν σηκώνει ούτε το δολάριο. Γιατί το δολάριο αντιστοιχεί στην λεγόμενη “ευέλικτη οικονομία”.
Η Ελληνική Οικονομία δεν είναι ούτε ανταγωνιστική, ούτε ευέλικτη. Άρα δεν της ταιριάζει ούτε το ευρώ, ούτε το δολάριο.
Ακόμα και η δραχμή, πολλή μας πέφτει…
Στην Ελληνική Οικονομία ταιριάζει ένα νόμισμα “ανταλλακτικής οικονομίας”. Ένα νόμισμα που δεν διαφέρει από το κουπόνι.
Το νόμισμα στην Ελληνική Οικονομία (ευρώ, δολάριο ή δραχμή) είναι ένα άλλοθι. Είναι σαν το κοστούμι που φοράει ο Ταρζάν για να παραστεί σε μια δεξίωση της Αγγλικής αριστοκρατίας.
Κάθε δουλειά σ’ αυτή τη χώρα που κάνει όποιος, μπορεί να πληρώνεται μόνο σε είδος.
Οποιοδήποτε είδος. Ακόμα κι αυτό που σκέφτηκες το βρώμικο…
Αυτό κάνουμε στην ουσία.
Όχι τώρα, όχι μόνο με τα μνημόνια, αλλά μια ζωή… Από την εποχή που η πατρίδα ξεπλήρωσε το εθνικό χρέος στους επαναστάτες του ’21 με αμοιβή σε γη, χωράφια και στάνες…
Δεν άλλαξε τίποτε από τότε μέχρι τώρα.
Η ανταλλαγή της ψήφου με διορισμό στο Δημόσιο, είναι το ίδιο πράμα με τότε… Όχι, δεν είναι το ίδιο πράμα, γιατί τότε επρόκειτο για το εθνικό χρέος, εδώ, τώρα, πρόκειται για το κομματικό χρέος…
Όταν, για παράδειγμα, ο νόμος απαγορεύει τις στεγασμένες λαϊκές αγορές, πώς να το πεις;
Μπορείς να πεις ότι αυτός ο νόμος, όποτε έγινε, ήταν ένα μνημόνιο, χειρότερο από τούτα που τάχα μας ταλαιπωρούν…
Όταν είναι παράνομο για μια χωριάτισσα να πουλήσει μερικά μάτσα άνηθο (τα μόνα που παράγει) χωρίς να έχει ταμειακή μηχανή, πώς να το πεις;
Όπως και να το πεις, μέσα είσαι…
Ό,τι και να σκεφτεί ο Έλληνας, αν το πει, πολλώ δε μάλλον, αν το κάνει, θα προσκρούσει σε αόρατους τοίχους και θα συντριβεί.
Έχτισαν ένα σύστημα – δεσμοφύλακα.
Όποιοι το έκαμαν, δεν το έκαμαν για το κέρδος. Έτσι κι αλλιώς το χρήμα είναι δικό τους. Ότι σου εκχωρούν μερικά κέρματα για να πορεύεσαι, το κάνουν για να παράγεις υπεραξία και να τη ρουφάνε εις την νιοστήν.
Αν όμως δεν το έκαμαν για το κέρδος, γιατί το έκαμαν;
Το έκαμαν για τον έλεγχο. Του λαού, θα πεις. Όχι, θα σου πω. Δεν το έκαμαν για τον έλεγχο του λαού, αλλά για τον έλεγχο του Ανθρώπου. Για τον έλεγχο των δασκάλων, που (το ξέρουν) βρίσκονται αόρατοι και αφανείς μέσα στο πλήθος, προσπαθώντας ν’ αφυπνίσουν άτομα μέσα στη μάζα…
Θέλουν τον έλεγχο όχι μόνο των Ανθρώπων που κατοικούν στην Ελλάδα (μην πάει εκεί ο νους σας, αποδράστε από αυτές τις εκλεκτικές αντιλήψεις) αλλά των Ανθρώπων που κατοικούν στον πλανήτη.
Τι επιδιώκουν οι άρχοντες μ’ αυτό, ας κάνει ο καθένας τις δικές του σκέψεις. Εκείνο που έχει σημασία και πρέπει να ειπωθεί εδώ, είναι ότι οι δυνάμεις που έγιναν κυρίαρχες, θέλουν αιχμάλωτο το μυαλό του Ανθρώπου, δεν τους φτάνει το σώμα, κατά συνέπεια δε νοιάζονται για το χρήμα, όπως όλοι νομίζουν…
Κι έστησαν ένα δίχτυ νόμων με τους οποίους βάζουν εμπόδια σε κάθε τι που θα σκεφτεί ο δημιουργικός νους του Ανθρώπου.
Σκοπός του συστήματος είναι να ΜΗ μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι βολεύει το σύστημα ή εμπλουτίζει την εκτροφή του Μινώταυρου.
Δεν ξέρω πώς είναι σε άλλες χώρες. Αν κρίνει κανείς από το πολιτισμικό τους επίπεδο, μοιάζει να μην είναι τόσο προχωρημένη η αιχμαλωσία του πολίτη, να μην είναι τόσο δεμένος με αλυσίδες ο δημιουργός, τουλάχιστον στις προηγμένες χώρες…
Μπορεί να είναι και να μη φαίνεται. Όμως εδώ φαίνεται. Μπορεί να το διακρίνει ο καθένας που επιχειρεί να κάνει κάτι δημιουργικό, κάτι πέραν εκείνων που αποδέχεται a priori το σύστημα.
Εν ολίγοις φαντάζει παράδοξο το γεγονός ότι όλα τα κόμματα, από την αριστερά μέχρι τη δεξιά, μηδέ εξαιρουμένης της Χρυσής Αυγής, έχουν μια σταλινική αντίληψη για την Οικονομία. Η οικονομική τους φιλοσοφία, αυτή που εφάρμοσαν τα κόμματα που κυβέρνησαν, και αυτή που ΘΑ εφαρμόσουν τα κόμματα που ΘΑ κυβερνήσουν, δεν είναι απλώς συνδικαλιστική, είναι μέχρι το μεδούλι τους κομμουνιστική. Ο Διεθνιστικός Σοσιαλισμός με τον Εθνικοσοσιαλισμό δεν διαφέρουν παρά μόνο στα συνθήματα και το ύφος…
Όλα τα κόμματα, κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα, εντός ή εκτός της Βουλής, αυτά που μας διέσυραν, αλλά κι αυτά που “θα μας σώσουν”, έχουν μια κλαψιάρικη αντίληψη για την οικονομία. Και παγιδεύουν έτσι την παραγωγή, σκοτώνουν την δημιουργικότητα.
Αυτός είναι ο λόγος ότι… όποιος Έλληνας φύγει, μεγαλουργεί σε όποια ξένη χώρα κι αν πάει, ο ίδιος όμως Έλληνας, με τις ίδιες ικανότητες, εδώ, θάβεται, γίνεται ρεντίκολο της κοινωνίας. Έξω είναι βασιλιάς, εδώ είναι ένας αποτυχημένος του κερατά…
Λοιπόν, έχοντας παλαιολιθικές αντιλήψεις για την οικονομία το πολιτικό μας σύστημα, σημαίνει μόνο ένα πράγμα:
Όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι για τα μπάζα. Το πρώην, το νυν και το επόμενο.
Η χώρα τούτη δεν έχει κανένα μέλλον. Μπορεί μόνο να υποταχθεί στην Τουρκία, στη Βουλγαρία, στα Σκόπια ή στην Αλβανία. Για να μην πω στο… Πακιστάν ή στη Νιγηρία!
Μπορεί μόνο να αλωθεί από τις εκατόν ογδόντα φυλές του πλανήτη που βρίσκουν καταφύγιο σ’ αυτή την «αποθήκη ψυχών» που χτίσαμε…
Η Ελλάδα μπορεί να διοικηθεί μόνο από την ισχυρότερη φυλή των αποίκων της. Αυτή που είναι πολυπληθέστερη, ξέρετε ποια…
Είμαστε ξοφλημένοι αδέρφια…
Και δε μας σώζει ούτε καν η επανάσταση…
Χρειαζόμαστε κάτι πολύ περισσότερο από αυτήν: Μια ανάσταση εκ του τάφου…