Είναι λογικό να έθαψαν τιμητικά τον Μ. Αλέξανδρο στο χώμα εκείνο που κάρπιζε τα κοντάρια της Μακεδονικής Φάλαγγας (βλ. ΣΑΡΙΣΑ)
Δεν το λέμε εμείς το λένε τα ιστορικά τοπωνύμια και ένας ΑΓΙΟΣ της Εκκλησίας μας.
Πως λοιπόν το ίδιο το τοπωνύμιο υποστηρίζει από μόνο του τον θεόπνευστο λόγο του ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.
Εμείς ενισχύουμε το επιχείρημα αυτό μέσα από τις πηγές .
Πάμε λοιπόν αδελφοί γιατί όταν θα βρεθεί ο Μεγάλος της Ιστορίας θα σειστεί το έδαφος του πλανήτη μας.
Που και Πως φτιαχνόταν το κοντάρι της ΣΑΡΙΣΑΣ;
«¨Η σάρισα ήταν αρχαίο όπλο, ένα δόρυ μεγάλου μήκους, το βασικό επιθετικό όπλο της μακεδονικής φάλαγγας.
Η σάρισα ήταν κατασκευασμένη από σκληρό ξύλο κρανιάς, δέντρο που αφθονεί στα βουνά της δυτικής Μακεδονίας (της Άνω Μακεδονίας των αρχαίων). Η κρανιά φτάνει σε μεγάλο ύψος με ευθύ κορμό, παρέχοντας έτσι δόρατα με μεγάλο μήκος, σχετικά ελαφρά, με σκληρότητα και αντοχή.
Χαρακτηριστικό της σάρισας, το οποίο κυρίως διαφοροποιούσε τη μακεδονική από τις οπλιτικές φάλαγγες, ήταν το μήκος της. Αρχικά περίπου 5,5 μέτρα, έφτασε τον 2ο π.Χ. αιώνα τα 6,50 μέτρα. Είχε σιδερένια αιχμή και σαυρωτήρα στο αντίθετο άκρο, ως αντίβαρο και για να καρφώνεται στο έδαφος. Ο φαλαγγίτης τη χειριζόταν με τα δύο χέρια.
Η λέξη είναι άγνωστης ετυμολογίας και προφανώς αποτελεί κατάλοιπο ιδιωματισμού της μακεδονικής διαλέκτου, ή λεξιδάνειο από τους γειτονικούς λαούς. Σάρισες ονομάζονταν τα μακεδονικά δόρατα και προ του Φιλίππου, αυτός όμως είναι που επινόησε την αύξηση του μήκους τους και ως εκ τούτου δημιούργησε τη μακεδονική φάλαγγα.» https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1
ΠΟΙΑ συγκεκριμένη γη κάρπιζε και προμήθευε με ΚΟΝΤΑΡΙΑ τις Σάρισες και εξόπλιζε έτσι τις μακεδονικές φάλαγγες νικηφόρα;
«Ο Βυζαντινός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Κονταριώτισσα, Πιερίας, έργο βυζαντινού ρυθμού που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, αποτελεί σημαντικό αξιοθέατο της περιοχής κοντά στο ΔΙΟΝ στις υπώρειες των Πιερίων και του Ολύμπου.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο επίσκοπος Κίτρους Παρθένιος Βαρδάκας έγραψε ένα βιβλίο, το οποίο περιείχε διάφορες πληροφορίες για τις κυριότερες πόλεις και χωριά του νομού Πιερίας.
Ανάμεσα στις άλλες πληροφορίες που έγραψε για την Κονταριώτισσα ήταν και οι εξής:
Το όνομα Κονταργιώτισσα έλαβε το χωρίον εκ του προρρηθέντος βυζαντινού εξωκκλησίου της Παναγίας, ήτις ωνομάζετο Κονταργιώτισσα Παναγία, εκ του ότι καθ΄ ημάς εξήγοντο κοντοί και κοντάρια εκ του περί αυτήν δάσους.
μετάφραση:
Το όνομα Κονταργιώτισσα πήρε το χωριό από το βυζαντινό εξωκλήσι της Παναγίας, που προαναφέραμε, το οποίο ονομαζόταν Παναγία Κονταργιώτισσα, γιατί από το δάσος που υπήρχε γύρω από το ναό κατασκευάζονταν ξύλινα κοντάρια» https://www.kontariotissa.gr/%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82
Τι μας επεσήμανε Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ για τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου;
«Μιά μέρα πού πήγαμε, μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας ὅτι μέ τό χάρισμα πού εἶχε ἀπό μικρός, διέκρινε ἀπό πολύ μακριά νερά, ἅγια Λείψανα, ἀρχαίους Ναούς, ἀρχαίους τάφους. Ἀκόμα καί γιά τόν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, μᾶς ἔλεγε ὅτι δέν εἶναι οὔτε στήν Αἴγυπτο οὔτε ἐκεῖ πού τόν ψάχνουν, ἀλλά εἶναι ἐδῶ στήν Ἑλλάδα κοντά στό ἀρχαῖο Δίον καί συγκεκριμένα στήν Κατερίνη στήν “Κονταριώτισσα”, δίπλα σ᾽ ἕνα παλιό ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας»
Τὸ κάτωθι ἀπόσπασμα περιέχεται στὸ νέο βιβλίο τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης “Ὁ Ὅσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)” τῆς ἐκδοτικῆς σειρᾶς “Ὀρθόδοξο βίωμα”.://enromiosini.gr/ 30 Ιανουαρίου 2017
Πως λοιπόν το ίδιο το τοπωνύμιο υποστηρίζει από μόνο του τον θεόπνευστο λόγο του ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.
Σε αυτή την ΓΗ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της Κονταριώτισσας η ανθρωπότητα θα έρθει για να προσκυνήσει την Ελληνική ιστορία.
Φαίνεται ότι το σκήνωμα του Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ δεν κάηκε αλλά ταριχεύθηκε με ότι πιο τέλειο διέθετε η τεχνική των Αιγυπτίων (βλ. εμποτισμός σε μέλι) και μεταφέρθηκε στην Μακεδονία κρυφά.
Φαίνεται ότι μεταφέρθηκε ΚΑΙ διασώθηκε το σκήνωμα για να υπηρετήσει τις μέρες μας που θα καταστούν και αυτές ιστορικές.
Η ανεύρεση του τάφου και του σκηνώματος του Μ. Αλεξάνδρου θα ενώσει δυο σημαντικές περιόδους για τον Ελληνισμό.
Η πρώτη ιστορική περίοδος γράφτηκε στην Παγκόσμια ιστορία με χρυσά γράμματα με το εκπολιτιστικό έργο του μεγάλου επίγειου βασιλιά που κατέστησε την Ελληνική Γλώσσα στρατηγικό εργαλείο και δια αυτής διαδόθηκε το μήνυμα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ στο τότε γνωστό κόσμο
Η δεύτερη ιστορική περίοδος ετοιμάζεται ΘΕΙΑ ΒΟΥΛΗ να γράψει ιστορία με την ανάδειξη του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού ως μοναδικού θεραπευτικού μέσου στην ίαση της φλεγμένουσας από πάθη ανθρωπότητας.
Με πίστη και ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Όταν ξυπνήσει η της Μακεδονίας ΓΗ θα τους κυνηγήσει με τα ΚΟΝΤΑΡΙΑ της
Δεν το λέμε εμείς το λένε τα ιστορικά τοπωνύμια και ένας ΑΓΙΟΣ της Εκκλησίας μας.
Πως λοιπόν το ίδιο το τοπωνύμιο υποστηρίζει από μόνο του τον θεόπνευστο λόγο του ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.
Εμείς ενισχύουμε το επιχείρημα αυτό μέσα από τις πηγές .
Πάμε λοιπόν αδελφοί γιατί όταν θα βρεθεί ο Μεγάλος της Ιστορίας θα σειστεί το έδαφος του πλανήτη μας.
Που και Πως φτιαχνόταν το κοντάρι της ΣΑΡΙΣΑΣ;
«¨Η σάρισα ήταν αρχαίο όπλο, ένα δόρυ μεγάλου μήκους, το βασικό επιθετικό όπλο της μακεδονικής φάλαγγας.
Η σάρισα ήταν κατασκευασμένη από σκληρό ξύλο κρανιάς, δέντρο που αφθονεί στα βουνά της δυτικής Μακεδονίας (της Άνω Μακεδονίας των αρχαίων). Η κρανιά φτάνει σε μεγάλο ύψος με ευθύ κορμό, παρέχοντας έτσι δόρατα με μεγάλο μήκος, σχετικά ελαφρά, με σκληρότητα και αντοχή.
Χαρακτηριστικό της σάρισας, το οποίο κυρίως διαφοροποιούσε τη μακεδονική από τις οπλιτικές φάλαγγες, ήταν το μήκος της. Αρχικά περίπου 5,5 μέτρα, έφτασε τον 2ο π.Χ. αιώνα τα 6,50 μέτρα. Είχε σιδερένια αιχμή και σαυρωτήρα στο αντίθετο άκρο, ως αντίβαρο και για να καρφώνεται στο έδαφος. Ο φαλαγγίτης τη χειριζόταν με τα δύο χέρια.
Η λέξη είναι άγνωστης ετυμολογίας και προφανώς αποτελεί κατάλοιπο ιδιωματισμού της μακεδονικής διαλέκτου, ή λεξιδάνειο από τους γειτονικούς λαούς. Σάρισες ονομάζονταν τα μακεδονικά δόρατα και προ του Φιλίππου, αυτός όμως είναι που επινόησε την αύξηση του μήκους τους και ως εκ τούτου δημιούργησε τη μακεδονική φάλαγγα.» https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1
ΠΟΙΑ συγκεκριμένη γη κάρπιζε και προμήθευε με ΚΟΝΤΑΡΙΑ τις Σάρισες και εξόπλιζε έτσι τις μακεδονικές φάλαγγες νικηφόρα;
«Ο Βυζαντινός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Κονταριώτισσα, Πιερίας, έργο βυζαντινού ρυθμού που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, αποτελεί σημαντικό αξιοθέατο της περιοχής κοντά στο ΔΙΟΝ στις υπώρειες των Πιερίων και του Ολύμπου.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο επίσκοπος Κίτρους Παρθένιος Βαρδάκας έγραψε ένα βιβλίο, το οποίο περιείχε διάφορες πληροφορίες για τις κυριότερες πόλεις και χωριά του νομού Πιερίας.
Ανάμεσα στις άλλες πληροφορίες που έγραψε για την Κονταριώτισσα ήταν και οι εξής:
Το όνομα Κονταργιώτισσα έλαβε το χωρίον εκ του προρρηθέντος βυζαντινού εξωκκλησίου της Παναγίας, ήτις ωνομάζετο Κονταργιώτισσα Παναγία, εκ του ότι καθ΄ ημάς εξήγοντο κοντοί και κοντάρια εκ του περί αυτήν δάσους.
μετάφραση:
Το όνομα Κονταργιώτισσα πήρε το χωριό από το βυζαντινό εξωκλήσι της Παναγίας, που προαναφέραμε, το οποίο ονομαζόταν Παναγία Κονταργιώτισσα, γιατί από το δάσος που υπήρχε γύρω από το ναό κατασκευάζονταν ξύλινα κοντάρια» https://www.kontariotissa.gr/%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82
Τι μας επεσήμανε Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ για τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου;
«Μιά μέρα πού πήγαμε, μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας ὅτι μέ τό χάρισμα πού εἶχε ἀπό μικρός, διέκρινε ἀπό πολύ μακριά νερά, ἅγια Λείψανα, ἀρχαίους Ναούς, ἀρχαίους τάφους. Ἀκόμα καί γιά τόν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, μᾶς ἔλεγε ὅτι δέν εἶναι οὔτε στήν Αἴγυπτο οὔτε ἐκεῖ πού τόν ψάχνουν, ἀλλά εἶναι ἐδῶ στήν Ἑλλάδα κοντά στό ἀρχαῖο Δίον καί συγκεκριμένα στήν Κατερίνη στήν “Κονταριώτισσα”, δίπλα σ᾽ ἕνα παλιό ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας»
Τὸ κάτωθι ἀπόσπασμα περιέχεται στὸ νέο βιβλίο τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης “Ὁ Ὅσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)” τῆς ἐκδοτικῆς σειρᾶς “Ὀρθόδοξο βίωμα”.://enromiosini.gr/ 30 Ιανουαρίου 2017
Πως λοιπόν το ίδιο το τοπωνύμιο υποστηρίζει από μόνο του τον θεόπνευστο λόγο του ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.
Σε αυτή την ΓΗ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της Κονταριώτισσας η ανθρωπότητα θα έρθει για να προσκυνήσει την Ελληνική ιστορία.
Φαίνεται ότι το σκήνωμα του Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ δεν κάηκε αλλά ταριχεύθηκε με ότι πιο τέλειο διέθετε η τεχνική των Αιγυπτίων (βλ. εμποτισμός σε μέλι) και μεταφέρθηκε στην Μακεδονία κρυφά.
Φαίνεται ότι μεταφέρθηκε ΚΑΙ διασώθηκε το σκήνωμα για να υπηρετήσει τις μέρες μας που θα καταστούν και αυτές ιστορικές.
Η ανεύρεση του τάφου και του σκηνώματος του Μ. Αλεξάνδρου θα ενώσει δυο σημαντικές περιόδους για τον Ελληνισμό.
Η πρώτη ιστορική περίοδος γράφτηκε στην Παγκόσμια ιστορία με χρυσά γράμματα με το εκπολιτιστικό έργο του μεγάλου επίγειου βασιλιά που κατέστησε την Ελληνική Γλώσσα στρατηγικό εργαλείο και δια αυτής διαδόθηκε το μήνυμα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ στο τότε γνωστό κόσμο
Η δεύτερη ιστορική περίοδος ετοιμάζεται ΘΕΙΑ ΒΟΥΛΗ να γράψει ιστορία με την ανάδειξη του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού ως μοναδικού θεραπευτικού μέσου στην ίαση της φλεγμένουσας από πάθη ανθρωπότητας.
Με πίστη και ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Όταν ξυπνήσει η της Μακεδονίας ΓΗ θα τους κυνηγήσει με τα ΚΟΝΤΑΡΙΑ της