Ασλανίδης Ματθαίος
To πρώτο και ευρέως επίκαιρο που απασχολεί τους διανοητές θετικά και ενοχλεί τους πολιτικούς πρακτικά στην παγκόσμια κοινότητα είναι το - ερώτημα - ποιοι ήταν οι Έλληνες ως ιδεατή πρόταση κοινωνίας και γιατί τους φοβούνται στην εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης;
Το επόμενο και επίκαιρο -ερώτημα- που αφορά τους νεοέλληνες της Ελληνικής επικράτειας είναι το κατά πόσο είναι Έλληνες;
Τον δεύτερο π.Χ αιώνα ο πιό ισχυρός συγκλητικός της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο Μάρκος Κάτων (κάτι ανάλογο του Σοιμπλε της Γερμανικής οικονομίας για την εποχή μας) αποκάλεσε τον Σωκράτη ''φλύαρο'' και τον ρήτορα Ισοκράτη μη '' πρακτικό'' .
Ο άνθρωπος αυτός εξαπολύοντας κεραυνούς εναντίων των ξενικών ελληνικών επιρροών που διείσδυαν στον ''εντόπιο'' πολιτισμό, έβαλε να πετάξουν τους Έλληνες φιλόσοφους από την Ρώμη, γιατί προμάντευε ότι οι Ρωμαίοι θα χάσουν την κυριαρχία τους αν γεμίσουν και μολυνθούν από τη γνώση των Ελληνικών γραμμάτων μάς λέει ο βιογράφος του Πλούταρχος, Έλληνας από την άσημη Χαιρώνεια { Μάρκος Κάτων 23 } .
Οστόσο οι διαμαρτυρίες του αγνοήθηκαν ή απορρίφθηκαν και ο ίδιος ένοιωσε τη ανάγκη να μάθει λίγα Ελληνικά στη δύση της ζωής του , κάτι που ευχόμαστε και στον σύχρονο Γερμανό "Κάτωνα" να μάθει, για δική του ωφέλεια και της Ευρώπης, έστω και στα βαθιά γεράματα του.
Τελικά την κακή προφητεία του Κάτωνα ο χρόνος την διέψευσε, γιατί η Ρώμη ανυψώθηκε σε μέγιστο βαθμό, δεχόμενη και τα Ελληνικά γράμματα και την Ελληνική παιδεία.
Μιά παροιμοιώδης ρήση της εποχής εκείνης όμως που λέει ότι οι Έλληνες υπέταξαν τον τραχύ κατακτητή με το πνεύμα τους και τον πολιτισμό τους έρχεται να επαληθεύσει με όρους πολιτιστικούς και όχι στρατιωτικούς την προφητεία του Κάτωνα ως φόβο για παντοτινή κυριαρχία των Ελλήνων στην ανθρωπότητα .
Καί πράγματι, αποτελούν θαύμα κυριαρχίας στην παγκόσμια ιστορία οι Έλληνες εξ ού και ο φόβος γ' αυτούς , γιατί ότι δεν κατάφεραν στρατιωτικά με τον Αλέξανδρο μετά την πτώση τους από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το καταφεραν με όχημα την πολιτική κοσμοκράτειρα Ρώμη που υπέταξαν πολιτισμικά ώστε να διαφεντεύσουν τον Ελληνισμό στα τέσσερα πέρατα της οικουμένης.
Έτσι η εξελληνισμένη Ρώμη αποχωρίζεται από τον κόσμο των βαρβάρων και είναι σε θέση όχι μόνο να μεταδώσει τον αφομοιομένο ελληνισμό στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης που κυριεύει την μία ύστερα από την άλλη, αλλά και να αναλάβει με την πολιτική της κατίσχυση στην Ανατολή την διάσωση του κοινού πλέον Ελληνικού πολιτισμού που κινδυνεύει θανάσιμα από το ξύπνημα του εθνικισμού των λαών στην περιοχή αυτή, με την χιλιόχρονη παρουσία του Ελληνισμού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας .
Αποτέλεσμα, το όνειρο του Αλέξανδρου για κοσμοκρατορία του Ελληνισμού , μιά μορφή πνευματικής παγκοσμιοποίησης των λαών σε όρους εκπολιτιστικής κυριαρχίας και ειρηνικής συμβίωσης ως τρόπος του "σκέπτεσθαι και ζείν" κατά τα Ελληνικά πρότυπα, εν αντιθέση της απάνθρωπης και απολίτιστης οικονομικής παγκοσμιοποίησης του δόγματος μή "σκέπτεσθαι αρκεί να ζείτε όπως ζείτε" που προωθείτε στην εποχή μας, πραγματοποιείται από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αύγουστο αναδεικνύοντας ιστορικά τον Αλέξανδρο πολιτικό γενάρχη του νέου κόσμου και τον Αύγουστο συνεχιστεί του έργου εκείνου.
Για όσους έμαθαν να σκέπτωνται πέρα από το σήμερα, η Ρώμη αποτελεί το κομβικό σημείο της παγκόσμιας ιστορίας δια της οποίας ο σύγχρονος κόσμος εισήλθε στην κληρονομιά του αρχαίου , του Ελληνορωμαϊκού κόσμου , για να διαμορφωθεί ο Δυτικός πολιτισμός και η περιβόητη Ευρωπαϊκή κουλτούρα που διδάχθηκε τα πάντα από τους Έλληνες για να συμπεριφέρεται ''όπως συμπεριφέρεται'' στους νοέλληνες, απαληθεύοντας την σοφή παροιμία του λαού μας "ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος".
Το ότι ο αρχαίος κόσμος με την διατύπωση των αξιών που αφορούν τα δίκαια των λαών κατάφερε να επεκτείνει την επιρροή του στον τρόπο με τον οποίο ο σύχρονος κόσμος βλέπει την θέση του στην ιστορία, ήταν το μεγάλο πρόβλημα εκείνων που δεν είχαν θέση σ' αυτήν γιατί ήθελαν και θέλουν να γράψουν την δική τους ιστορία με την προσφιλή μέθοδο του διαίρει και βασίλευε, "την ιστορία της εκμετάλλευσης των λαών" διακινώντας τα νήματα της αντιδικίας αυτών κατέχοντας την οικονομία.
Πολυεθνικές, οικονομικοί κολλοσοί, χρηματοπιστωτικοί οίκοι , τράπεζες και κεφάλαιο η νέα ιστορία της ύλης που στο διάβα της σκοντάφτει σε κάθε τί το ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ'' που κομίζει ιδέα και πνεύμα, μοναδικό αντίβαρο της παρακμής που ζούμε.
Είναι μιά κρίση της ιστορίας, μιά σύγκρουση εσωτερική της παλιάς με την νέα που ενώ λέγεται ότι οι ισχυροί της ύλης την γράφουν , οι Έλληνες απέδειξαν ότι με το πνεύμα τους μπορούν και την ξαναγράφουν.
Κάπου εδώ τίθεται το ιστορικό ερώτημα δεδομένης της τρέχουσας συγκυρίας του τί θα κάνουμε εμείς ως απόγονοι; ενός λαού πού υπήρξε καταλύτης της παγκόσμιας ιστορίας.
Θα συνεχίσουμε να τσαλαβουτάμε στα ρηχά λασπόνερα ως Νεοέλληνες ή θα αποφασίσουμε να βουτήξουμε στα βαθιά με το κεφάλι μήπως και αναδυθούμε ως ΕΛΛΗΝΕΣ;
Είμαστε Έλληνες ή κατασκεύασμα που συγκροτήσανε οι Βαυαροί σε Έθνος υπό διαρκή επιτήρηση, άβουλο και αναποφάσιστο χωρίς εθνική και πνευματική συνείδηση, μεταλλαγμένο από το πέρασμα των χρόνων που δεν τολμά να προσφέρει όπως παλαιότερα τον εαυτό του 'σπονδή' στα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης;
Διότι όταν ένας λαός δεν αποφασίζει εδώ και εφτά χρόνια εθνικής δοκιμασίας να ερμηνεύσει με πράξεις το νόημα της ιστορικής του συνείδησης αναζητώντας καταφύγιο στην εύκολη πλήν όμως δουλική και ανέντιμη λύση που του παρέχει η ανέραιση του εαυτού του γιατί έτσι προστάζουν τ' αφεντικά , τότε ο λαός αυτός είναι ψυχικά ανέτοιμος για θυσίες, ανίκανος για θριάμβους και στιγματισμένος να ζεί την ''ηθική καταδίκη'' μιάς ιστορικής ανυποληψίας γιατί έπαψαν πιά να υπάρχουν γι' αυτόν Θερμοπύλες Μαραθώνιοι και Σαλαμίνες.
Κόμματα και κοινωνία , πολίτες και πολιτικοί που πρέπει να αντιληφθούν ότι η Ελληνική πολιτεία ως υποκείμενο της ιστορίας στον παγκόσμιο στίβο του ανταγωνισμού των κρατών αποτελεί ένα ΠΡΑΓΜΑ , την ιδέα της Δημοκρατίας , μιά ενιαία ενότητα αρχών που δεν επιδέχεται εκπτώσεις και η ύπαρξη της ή ο αφανισμός της ιστορικά στις μελλούμενες ανακατατάξεις των λαών θα εξαρτηθεί από την υπεράσπιση ή μή των ιδανικών της.
Όλοι γνωρίζουμε την ΄΄προβληματική΄΄ της νεώτερης μας ιστορίας , Διακόσια χρόνια εξάρτησης από τους άσπονδους συμμάχους μας στην Δύση είναι πολύ βαρύ φορτίο εθισμού για αποτοξίνοση του λαού μας , αλλά ποτέ η κακοδιοίκηση υποταγμένων πολιτικών δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τον ρού της ιστορίας σ' αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, το λέει το έπος το Αλβανικό και η εποποιϊα του 40.
Ιστορικές αναλαμπές στην αθλιότητα δύο αιώνων και είναι στο χέρι μας από Νεοέλληνες να ξαναγίνουμε Έλληνες.
Το ''ιστορικώς γνώναι'' δεν είναι απλή προσπάθεια εκλαϊκευσης της ιστορικής αλήθειας που θα αφηγηθεί τα γεγονότα μιά ιστορική επιστήμη για να παράσχει απλώς την φωτογραφία της ανθρώπινης ζωής από το παρελθόν .
Ούτε άθροισμα προσθετικής αριθμητικής των γεγονότων εν είδη πληροφοριών για την συγγραφή κάποιου ιστορικού βιβλίου .
Είναι στοχασμός και γνώση που μετατρέπει ''το γνώναι σε γίγνεσθαι'', ροή κοινωνικών πράξεων της ανθρώπινης ζωής σε μιά διαρκή μεταβολή που ονομάζουμε ιστορική εξέλιξη και όχι έπραγη ηδονή, απόρροια της καταγωγής μας.
Τότε μόνο ζείς ολοκληρωμένα το νόημα των ιστορικών γεγονότων δημιουργώντας ιστορία όχι για την ιστορία , αλλά ιστορία στην υπηρεσία της ζωής ώστε η δικαίωση αυτής που πάντοτε δικαιώνεται να γίνεται "δικαίωμα" ζωής.
Tί δικαίωμα στην ζωή μπορεί να έχει σήμερα ο Λαός μας με την συμετοχή του στο σύστημα της υποταγής που τον καταργεί ως πολιτική οντότητα να βουλεύεται , και τι ιδανικά θα υπηρετεί πέραν της αξιολόγησης και των προγραμμάτων;
Τί άλλο μπορεί να είναι προορισμός μας πέραν της ιστορικής μας συνέπειας για εθνική αξιοπρέπεια προκειμένου να δικαιώσουμε επικά την πνευματική μας παρουσία στην Ευρώπη, σε αντιδιαστολή της ατιμωτικής δήλωσης του Προκόπη Παυλόπουλου "ιστορικός μας προορισμός η Ευρώπη", προφανώς πάση θυσίας , ως αποκλίνουσα άποψη για την ιστορία του Έθνους μας που το σπρώχνει να γευθεί την τραγική μοίρα του "αλλοπρόσαλλου";
Αξιοπρέπεια ή υποταγή το δείλημα στο οποίο σκόνταψαν οι πολιορκημένοι από φόβο Νεοέλληνες, δείλημα ανύπαρκτο στα βάθη της ιστορίας μας για τους Έλληνες.
Η ιστορία μας εν διωγμώ από τους ίδιους τους κληρονόμους της.
Δεν μας ταιριάζει και δεν μας τιμά!!!
Το επόμενο και επίκαιρο -ερώτημα- που αφορά τους νεοέλληνες της Ελληνικής επικράτειας είναι το κατά πόσο είναι Έλληνες;
Τον δεύτερο π.Χ αιώνα ο πιό ισχυρός συγκλητικός της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο Μάρκος Κάτων (κάτι ανάλογο του Σοιμπλε της Γερμανικής οικονομίας για την εποχή μας) αποκάλεσε τον Σωκράτη ''φλύαρο'' και τον ρήτορα Ισοκράτη μη '' πρακτικό'' .
Ο άνθρωπος αυτός εξαπολύοντας κεραυνούς εναντίων των ξενικών ελληνικών επιρροών που διείσδυαν στον ''εντόπιο'' πολιτισμό, έβαλε να πετάξουν τους Έλληνες φιλόσοφους από την Ρώμη, γιατί προμάντευε ότι οι Ρωμαίοι θα χάσουν την κυριαρχία τους αν γεμίσουν και μολυνθούν από τη γνώση των Ελληνικών γραμμάτων μάς λέει ο βιογράφος του Πλούταρχος, Έλληνας από την άσημη Χαιρώνεια { Μάρκος Κάτων 23 } .
Οστόσο οι διαμαρτυρίες του αγνοήθηκαν ή απορρίφθηκαν και ο ίδιος ένοιωσε τη ανάγκη να μάθει λίγα Ελληνικά στη δύση της ζωής του , κάτι που ευχόμαστε και στον σύχρονο Γερμανό "Κάτωνα" να μάθει, για δική του ωφέλεια και της Ευρώπης, έστω και στα βαθιά γεράματα του.
Τελικά την κακή προφητεία του Κάτωνα ο χρόνος την διέψευσε, γιατί η Ρώμη ανυψώθηκε σε μέγιστο βαθμό, δεχόμενη και τα Ελληνικά γράμματα και την Ελληνική παιδεία.
Μιά παροιμοιώδης ρήση της εποχής εκείνης όμως που λέει ότι οι Έλληνες υπέταξαν τον τραχύ κατακτητή με το πνεύμα τους και τον πολιτισμό τους έρχεται να επαληθεύσει με όρους πολιτιστικούς και όχι στρατιωτικούς την προφητεία του Κάτωνα ως φόβο για παντοτινή κυριαρχία των Ελλήνων στην ανθρωπότητα .
Καί πράγματι, αποτελούν θαύμα κυριαρχίας στην παγκόσμια ιστορία οι Έλληνες εξ ού και ο φόβος γ' αυτούς , γιατί ότι δεν κατάφεραν στρατιωτικά με τον Αλέξανδρο μετά την πτώση τους από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το καταφεραν με όχημα την πολιτική κοσμοκράτειρα Ρώμη που υπέταξαν πολιτισμικά ώστε να διαφεντεύσουν τον Ελληνισμό στα τέσσερα πέρατα της οικουμένης.
Έτσι η εξελληνισμένη Ρώμη αποχωρίζεται από τον κόσμο των βαρβάρων και είναι σε θέση όχι μόνο να μεταδώσει τον αφομοιομένο ελληνισμό στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης που κυριεύει την μία ύστερα από την άλλη, αλλά και να αναλάβει με την πολιτική της κατίσχυση στην Ανατολή την διάσωση του κοινού πλέον Ελληνικού πολιτισμού που κινδυνεύει θανάσιμα από το ξύπνημα του εθνικισμού των λαών στην περιοχή αυτή, με την χιλιόχρονη παρουσία του Ελληνισμού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας .
Αποτέλεσμα, το όνειρο του Αλέξανδρου για κοσμοκρατορία του Ελληνισμού , μιά μορφή πνευματικής παγκοσμιοποίησης των λαών σε όρους εκπολιτιστικής κυριαρχίας και ειρηνικής συμβίωσης ως τρόπος του "σκέπτεσθαι και ζείν" κατά τα Ελληνικά πρότυπα, εν αντιθέση της απάνθρωπης και απολίτιστης οικονομικής παγκοσμιοποίησης του δόγματος μή "σκέπτεσθαι αρκεί να ζείτε όπως ζείτε" που προωθείτε στην εποχή μας, πραγματοποιείται από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αύγουστο αναδεικνύοντας ιστορικά τον Αλέξανδρο πολιτικό γενάρχη του νέου κόσμου και τον Αύγουστο συνεχιστεί του έργου εκείνου.
Για όσους έμαθαν να σκέπτωνται πέρα από το σήμερα, η Ρώμη αποτελεί το κομβικό σημείο της παγκόσμιας ιστορίας δια της οποίας ο σύγχρονος κόσμος εισήλθε στην κληρονομιά του αρχαίου , του Ελληνορωμαϊκού κόσμου , για να διαμορφωθεί ο Δυτικός πολιτισμός και η περιβόητη Ευρωπαϊκή κουλτούρα που διδάχθηκε τα πάντα από τους Έλληνες για να συμπεριφέρεται ''όπως συμπεριφέρεται'' στους νοέλληνες, απαληθεύοντας την σοφή παροιμία του λαού μας "ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος".
Το ότι ο αρχαίος κόσμος με την διατύπωση των αξιών που αφορούν τα δίκαια των λαών κατάφερε να επεκτείνει την επιρροή του στον τρόπο με τον οποίο ο σύχρονος κόσμος βλέπει την θέση του στην ιστορία, ήταν το μεγάλο πρόβλημα εκείνων που δεν είχαν θέση σ' αυτήν γιατί ήθελαν και θέλουν να γράψουν την δική τους ιστορία με την προσφιλή μέθοδο του διαίρει και βασίλευε, "την ιστορία της εκμετάλλευσης των λαών" διακινώντας τα νήματα της αντιδικίας αυτών κατέχοντας την οικονομία.
Πολυεθνικές, οικονομικοί κολλοσοί, χρηματοπιστωτικοί οίκοι , τράπεζες και κεφάλαιο η νέα ιστορία της ύλης που στο διάβα της σκοντάφτει σε κάθε τί το ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ'' που κομίζει ιδέα και πνεύμα, μοναδικό αντίβαρο της παρακμής που ζούμε.
Είναι μιά κρίση της ιστορίας, μιά σύγκρουση εσωτερική της παλιάς με την νέα που ενώ λέγεται ότι οι ισχυροί της ύλης την γράφουν , οι Έλληνες απέδειξαν ότι με το πνεύμα τους μπορούν και την ξαναγράφουν.
Κάπου εδώ τίθεται το ιστορικό ερώτημα δεδομένης της τρέχουσας συγκυρίας του τί θα κάνουμε εμείς ως απόγονοι; ενός λαού πού υπήρξε καταλύτης της παγκόσμιας ιστορίας.
Θα συνεχίσουμε να τσαλαβουτάμε στα ρηχά λασπόνερα ως Νεοέλληνες ή θα αποφασίσουμε να βουτήξουμε στα βαθιά με το κεφάλι μήπως και αναδυθούμε ως ΕΛΛΗΝΕΣ;
Είμαστε Έλληνες ή κατασκεύασμα που συγκροτήσανε οι Βαυαροί σε Έθνος υπό διαρκή επιτήρηση, άβουλο και αναποφάσιστο χωρίς εθνική και πνευματική συνείδηση, μεταλλαγμένο από το πέρασμα των χρόνων που δεν τολμά να προσφέρει όπως παλαιότερα τον εαυτό του 'σπονδή' στα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης;
Διότι όταν ένας λαός δεν αποφασίζει εδώ και εφτά χρόνια εθνικής δοκιμασίας να ερμηνεύσει με πράξεις το νόημα της ιστορικής του συνείδησης αναζητώντας καταφύγιο στην εύκολη πλήν όμως δουλική και ανέντιμη λύση που του παρέχει η ανέραιση του εαυτού του γιατί έτσι προστάζουν τ' αφεντικά , τότε ο λαός αυτός είναι ψυχικά ανέτοιμος για θυσίες, ανίκανος για θριάμβους και στιγματισμένος να ζεί την ''ηθική καταδίκη'' μιάς ιστορικής ανυποληψίας γιατί έπαψαν πιά να υπάρχουν γι' αυτόν Θερμοπύλες Μαραθώνιοι και Σαλαμίνες.
Κόμματα και κοινωνία , πολίτες και πολιτικοί που πρέπει να αντιληφθούν ότι η Ελληνική πολιτεία ως υποκείμενο της ιστορίας στον παγκόσμιο στίβο του ανταγωνισμού των κρατών αποτελεί ένα ΠΡΑΓΜΑ , την ιδέα της Δημοκρατίας , μιά ενιαία ενότητα αρχών που δεν επιδέχεται εκπτώσεις και η ύπαρξη της ή ο αφανισμός της ιστορικά στις μελλούμενες ανακατατάξεις των λαών θα εξαρτηθεί από την υπεράσπιση ή μή των ιδανικών της.
Όλοι γνωρίζουμε την ΄΄προβληματική΄΄ της νεώτερης μας ιστορίας , Διακόσια χρόνια εξάρτησης από τους άσπονδους συμμάχους μας στην Δύση είναι πολύ βαρύ φορτίο εθισμού για αποτοξίνοση του λαού μας , αλλά ποτέ η κακοδιοίκηση υποταγμένων πολιτικών δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τον ρού της ιστορίας σ' αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, το λέει το έπος το Αλβανικό και η εποποιϊα του 40.
Ιστορικές αναλαμπές στην αθλιότητα δύο αιώνων και είναι στο χέρι μας από Νεοέλληνες να ξαναγίνουμε Έλληνες.
Το ''ιστορικώς γνώναι'' δεν είναι απλή προσπάθεια εκλαϊκευσης της ιστορικής αλήθειας που θα αφηγηθεί τα γεγονότα μιά ιστορική επιστήμη για να παράσχει απλώς την φωτογραφία της ανθρώπινης ζωής από το παρελθόν .
Ούτε άθροισμα προσθετικής αριθμητικής των γεγονότων εν είδη πληροφοριών για την συγγραφή κάποιου ιστορικού βιβλίου .
Είναι στοχασμός και γνώση που μετατρέπει ''το γνώναι σε γίγνεσθαι'', ροή κοινωνικών πράξεων της ανθρώπινης ζωής σε μιά διαρκή μεταβολή που ονομάζουμε ιστορική εξέλιξη και όχι έπραγη ηδονή, απόρροια της καταγωγής μας.
Τότε μόνο ζείς ολοκληρωμένα το νόημα των ιστορικών γεγονότων δημιουργώντας ιστορία όχι για την ιστορία , αλλά ιστορία στην υπηρεσία της ζωής ώστε η δικαίωση αυτής που πάντοτε δικαιώνεται να γίνεται "δικαίωμα" ζωής.
Tί δικαίωμα στην ζωή μπορεί να έχει σήμερα ο Λαός μας με την συμετοχή του στο σύστημα της υποταγής που τον καταργεί ως πολιτική οντότητα να βουλεύεται , και τι ιδανικά θα υπηρετεί πέραν της αξιολόγησης και των προγραμμάτων;
Τί άλλο μπορεί να είναι προορισμός μας πέραν της ιστορικής μας συνέπειας για εθνική αξιοπρέπεια προκειμένου να δικαιώσουμε επικά την πνευματική μας παρουσία στην Ευρώπη, σε αντιδιαστολή της ατιμωτικής δήλωσης του Προκόπη Παυλόπουλου "ιστορικός μας προορισμός η Ευρώπη", προφανώς πάση θυσίας , ως αποκλίνουσα άποψη για την ιστορία του Έθνους μας που το σπρώχνει να γευθεί την τραγική μοίρα του "αλλοπρόσαλλου";
Αξιοπρέπεια ή υποταγή το δείλημα στο οποίο σκόνταψαν οι πολιορκημένοι από φόβο Νεοέλληνες, δείλημα ανύπαρκτο στα βάθη της ιστορίας μας για τους Έλληνες.
Η ιστορία μας εν διωγμώ από τους ίδιους τους κληρονόμους της.
Δεν μας ταιριάζει και δεν μας τιμά!!!