Με μεγάλους και τρομοκτικούς τίτλους διαβάζουμε για τον ερχομό του καταθεσιολογίου το οποίο μέσα σε λίγα λεπτά θα παρουσιάζει το προφίλ ενός φορολογουμένο, τις κινήσεις των καταθέσεών του και θα αποφαίνεται ως προς το αν είναι φοροφυγάς ή όχι.
Σαφέστατα ένας έλεγχος των κινήσεων ήταν απαραίτητος. Αυτά όμως τα κάνει μια χώρα σε καιρό ειρήνης, όχι ακραίων συνθηκών.
Στα χρόνια που εργάζομαι έχω δει κραχτές και προκλητικές περιπτώσεις φοροδιαφυγής που είμαι βέβαιος ότι αποκλείεται να μην τις γνωρίζουν οι ελεγκτικές αρχές όταν με το καθεστώς αυτό λειτουργεί ένας βαρυσήμαντος κλάδος στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες.
Ποιος βεβαιώνει ότι στα 1,2 εκ. ΑΦΜ που θα ελεχθούν δε θα βρουν τον μπελά τους ανυποψίαστοι άνθρωποι;
Άλλωστε δεν είμαστε σε μια εποχή όπου θεσπίζουμε τους κανόνες μιας οικονομικής δικαιοσύνης αλλά οι κυβερνώντες αναζητούν ρευστό. Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει.
Η κίνηση με το καταθεσιολόγιο αποσκοπεί στο να βρεθεί κόσμος να πληρώσει. Ένοχος ή αθώος, δεν έχει σημασία. Το χρήμα ενδιαφέρει.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ή κάποια εμφανίζονται μια χρονιά με πχ 25.000 ευρώ παραπάνω, από όσα δικαιολογούν τα εισοδήματά του διότι πχ εκείνη τη χρονιά παντρεύτηκε και ας ξαναϋποθέσουμε πως γονείς, πεθεροί, συγγενείς κλπ τους δίνουν δώρα σε χρήμα (σύνηθες σε γάμους στην Ελλάδα) ή τα δίνει ένας πατέρας στο παιδί του, μια μητέρα στο γιο της, μια κοπέλα στην αδερφή της, ο παππούς στην εγγονή κτλ.
Αυτοί είναι φοροφυγάδες;
Και πού θα θυμούνται όλοι αυτοί τι έκαναν το 2003 ή το 2002 ή το 2005;
Πολύ φοβάμαι ότι μαζί με τα ξερά, θα καούν και αρκετά χλωρά. Εν τω μεταξύ ο έλεγχος τόσων ετών πίσω είναι νόμιμος;
Και αν ενοχοποιείται ακόμη και το παρελθόν στον τομέα αυτό, τουλάχιστον θα συμβεί και στους υπόλοιπους όπως οι σπατάλες και οι προκλητικές δαπάνες του κράτους;
Με το πάτημα ενός κουμπιού θα μεταμορφώνεστε σε ελέφαντα! Είστε, δεν είστε...