ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
Οι λύκοι δεν χορταίνουν ποτέ, όσα πρόβατα και αν κατασπαράξουν – ελπίζοντας να καταλάβουν οι Έλληνες ότι, έχουν πληρώσει πια για τις δικές τους ευθύνες πανάκριβα, καθώς επίσης πως οι δανειστές δεν θα σταματήσουν ποτέ, εάν οι ίδιοι δεν τους σταματήσουν.
.
.
«Αυτό που συμβαίνει με τις
«αξιολογήσεις» είναι ουσιαστικά το εξής. Σε κάθε μία που κλείνει
τοποθετούνται στόχοι, μετά από διαπραγματεύσεις – άρα νέα μνημόνια. Όταν
οι στόχοι αυτοί δεν επιτυγχάνονται, κάτι που συμβαίνει πάντοτε επειδή αυτά που απαιτούνται προκαλούν νομοτελειακά ύφεση, οπότε μειώνονται τα έσοδα του δημοσίου κοκ., τότε
η επόμενη δεν κλείνει – έως ότου συμφωνηθούν νέοι στόχοι, για να
καλυφθούν τα χρηματοδοτικά κενά από τη μη επίτευξη των προηγουμένων.
Επειδή τώρα οι καινούργιοι στόχοι
είναι επίσης αδύνατον να επιτευχθούν, όπως το πλεόνασμα 3,5% σε μία
οικονομία που διαρκώς συρρικνώνεται, η επόμενη αξιολόγηση καθυστερεί, μέχρι να «συμφωνηθούν» οι επόμενοι στόχοι. Στο
διάστημα αυτό όμως οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων της χώρας και
των Πολιτών της μειώνονται ακόμη περισσότερο – οπότε η εξαγορά/κατάσχεση
τους από τις επιχειρήσεις των δανειστών κοστίζει πολύ λιγότερο.
Παράλληλα, οι εγχώριες εταιρείες χρεοκοπούν και τα μερίδια αγοράς τους καλύπτονται από τις ξένες, εάν δεν εξαγοραστούν, όπως της Μαρινόπουλος από τη LIDL – ενώ ο οικονομικός πατριωτισμός
των Ελλήνων δεν είναι ανεπτυγμένος. Εάν λοιπόν μία κυβέρνηση δεν
αντισταθεί, αρνούμενη να συμφωνήσει ανέφικτους στόχους και
αναλαμβάνοντας τις όποιες συνέπειες, η διαδικασία αυτή θα συνεχίζεται,
έως ότου δεν θα έχει μείνει πια τίποτα στη χώρα, ούτε καν οι κάτοικοι της – οπότε η οικονομική κατοχή της θα είναι πλέον ολοκληρωτική και μη αναστρέψιμη» (πηγή).
.
Ανάλυση
Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών επιμένει
σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% προβλέποντας ρυθμό ανάπτυξης
2,7%. Στα πλαίσια αυτά, με ένα ΑΕΠ της τάξης των 184 δις € το 2016, το ΑΕΠ του 2017 θα αυξανόταν στα 189 δις €, οπότε το πρωτογενές πλεόνασμα θα διαμορφωνόταν υποθετικά στα 6,61 δις €
– υπερκαλύπτοντας τους ετήσιους τόκους των δανείων μας ύψους περί τα
5,9 δις € κατά 700 εκ. €, τα οποία θα οδηγούνταν στην αποπληρωμή του
χρέους, μαζί με τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις.
Εάν λοιπόν επαληθευόταν αυτό το σενάριο,
ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα δηλαδή που δεν έχει καταφέρει καμία χώρα
στον πλανήτη, το δημόσιο χρέος μας θα ήταν βιώσιμο, σύμφωνα με τις
επιθυμίες του κ. Σόιμπλε – με την έννοια πως θα ξεκινούσε η σταδιακή μείωση του με αυξητικούς ρυθμούς, εάν ο ρυθμός ανάπτυξης συνεχιζόταν, με σταθερό το ποσοστό του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5%.
Φυσικά ο «καλός» Γερμανός γνωρίζει πολύ καλά ότι, με τα μέτρα που απαιτεί για να εξασφαλισθεί το πλεόνασμα, είναι αδύνατον να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία
– πόσο μάλλον σε συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας, μεταξύ άλλων λόγω της
αδυναμίας των τραπεζών να δανείσουν τις επιχειρήσεις. Του είναι όμως
εντελώς αδιάφορο, αφού ο στόχος του είναι η μη ονομαστική διαγραφή του
χρέους που θεωρεί αναγκαία το ΔΝΤ για να συμμετέχει – οπότε είναι
υποχρεωμένος να αποδείξει πως το χρέος μας είναι βιώσιμο, έστω με
θεωρητικές «ασκήσεις επί χάρτου».
Από την άλλη πλευρά δρομολογεί σταδιακά τη μεταφορά των χρεών του δημοσίου στους Πολίτες,
μέσω (α) του περιορισμού του κοινωνικού κράτους που θα υποχρεώσει τους
Έλληνες να καταφύγουν στις υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα (όπως στα
νοσοκομεία που εξαγοράζουν ήδη οι διεθνείς κερδοσκόποι σε εξευτελιστικές
τιμές), καθώς επίσης (β) της υπερβολικής αύξησης των φόρων.
Για παράδειγμα, η συνολική
φορολογία της ακίνητης περιουσίας (όχι μόνο το ΕΝΦΙΑ), έχει
εξαπλασιαστεί σχεδόν σε σχέση με το 2010, υπερβαίνοντας τα 4 δις €
ετησίως – γεγονός που σημαίνει ότι, σε δέκα χρόνια μέσω των
ακινήτων θα έχει μεταφερθεί χρέος ύψους 40 δις € από το κράτος στους
Πολίτες.
Εκτός αυτού, χιλιάδες Έλληνες
αποποιούνται την κληρονομιά ακινήτων, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν με
τις υποχρεώσεις που τη συνοδεύουν – οπότε καταλήγει στο κράτος, για να οδηγηθεί στη συνέχεια στα αδηφάγα ταμεία των δανειστών. Παράλληλα, οι αφελληνισμένες
πλέον τράπεζες έχουν υποθηκευμένο ένα πολύ μεγάλο μέρος της ακίνητης
περιουσίας των Πολιτών, καθώς επίσης των εγχωρίων επιχειρήσεων – όπου
ήδη στις καλύτερες επιβάλλουν νέες διοικήσεις και διώχνουν τους μετόχους
τους.
Οι αξιολογήσεις
Περαιτέρω με τη βοήθεια των αξιολογήσεων
(θα ακολουθήσουν έξι ακόμη έως το τέλος του τρίτου μνημονίου το 2018!),
στις οποίες οι «Θεσμοί» σκόπιμα τοποθετούν ανέφικτους στόχους για να
μπορούν να καθυστερούν εκβιαστικά τις συμφωνηθείσες δόσεις, πιέζουν τις
εκάστοτε κυβερνήσεις – τις οποίες προηγουμένως έχουν καταστήσει υποχείρια τους, μεταξύ άλλων με την υπογραφή μνημονίων.
Όποιος πιστεύει πάντως πως δεν γνώριζαν τι υπέγραφαν οι βουλευτές,
μπορεί να διαπιστώσει την πλάνη του από το βίντεο που επισυνάπτουμε (πηγή) – από το οποίο θα κατανοήσει πως πράξεις τους δεν είναι δυνατόν να μην θεωρηθούν άκρως ενδοτικές, όπως ήταν ασφαλώς η υπογραφή του PSI.
Για παράδειγμα, η δόση για την οποία η
κυβέρνηση σήμερα δίνει «γη και ύδωρ», ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση, οι
τραπεζίτες, καθώς επίσης πλήθος άλλων μελών της εγχώριας ελίτ απαιτούν
να κλείσει όπως-όπως η αξιολόγηση, είναι της τάξης των 6,1 δις € – όσο
δηλαδή οι πληρωμές του Ιουλίου, όπως φαίνεται από το γράφημα που
ακολουθεί, η εξόφληση των οποίων απλά θα καθυστερήσει επιδεινώνοντας την κυλιόμενη χρεοκοπία, την οποία βιώνει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια.
Επεξήγηση γραφήματος: Μηνιαίες πληρωμές της Ελλάδας το 2017 σε δις €
.
Δεν απαιτούν βέβαια οι εγχώριες ελίτ το
κλείσιμο της αξιολόγησης μόνο για τη λήψη της δόσης αλλά, επίσης, για τη
συμμετοχή της χώρας στα πακέτα της ΕΚΤ (QE) – κάτι που θα βοηθήσει κυρίως τις τράπεζες, καθώς επίσης το δημόσιο που δανείζεται από αυτές (έντοκα γραμμάτια), μειώνοντας ταυτόχρονα την επιβάρυνση τους από τον ELA (1,55% επιτόκια αντί 0,05% της ΕΚΤ).
Η πραγματική οικονομία όμως θα βοηθηθεί
από ελάχιστα έως καθόλου, αφού δεν είναι προς το συμφέρον των δανειστών –
γεγονός που τεκμηριώνεται από το ότι, ανοίγουν τη στρόφιγγα του δανεισμού μόνο όσο χρειάζεται για να μην πεθάνει ο ασθενής, παραμένοντας όμως σε κώμα.
Όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις, οι
δανειστές αδιαφορούν για εκείνες που πραγματικά χρειάζεται η Ελλάδα,
όπως είναι η αναμόρφωση των ελλειμματικών θεσμών της – χρησιμοποιώντας
τες μόνο ως «επικοινωνιακό εργαλείο» και επικεντρωνόμενοι στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, καθώς επίσης στα κάθε είδους εισπρακτικά και φορολογικά μέτρα, τα οποία φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με διαρθρωτικές αλλαγές (η ανάλυση συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα).
Η παγίδα του χρέους
Περαιτέρω, όλοι γνωρίζουν πως μία χώρα που οδηγήθηκε σκόπιμα στη χρεοκοπία από τους δανειστές της, μέσω του εκ προμελέτης εγκλήματος των μνημονίων, αφενός μεν για να διασωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, αφετέρου για να λεηλατηθεί (δεν μπορούμε να δεχθούμε πως οι λανθασμένοι πολλαπλασιαστές οφείλονταν σε σφάλμα του ΔΝΤ), δεν διασώζεται ποτέ με νέα χρέη που εξυπηρετούν τα παλαιότερα – ούτε φυσικά με την επιβολή μέτρων λιτότητας, όπως έχει τεκμηριωθεί από το σύνολο των οικονομολόγων στον πλανήτη δεκάδες φορές, πριν από όλους από τον Keynes.
Πολύ περισσότερο όταν είναι μέλος μίας
νομισματικής ένωσης, μη έχοντας τη δυνατότητα αυτόνομης δημοσιονομικής
και νομισματικής πολιτικής, ενώ η ίδια η ένωση δεν διαθέτει κανένα
μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων – με αποτέλεσμα ακόμη και οι υγιείς χώρες να αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, όταν βρεθούν σε δυσκολία (άρθρο).
Το γεγονός αυτό έχει γίνει κατανοητό ακόμη και από τα αριστερά
γερμανικά κόμματα, τα οποία το αναφέρουν πολύ συχνά στις ομιλίες τους
στη Βουλή (βίντεο) – οπότε είναι αδύνατον να μην το γνωρίζουν οι δανειστές μας.
Αυτοί βέβαια υπηρετούν τα δικά τους
εθνικά συμφέροντα, οπότε δεν έχει νόημα να τους κρίνουμε – κάτι που όμως
δεν ισχύει για τους Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι είναι αδύνατον πια να μη γνωρίζουν τι υπογράφουν, μετά από επτά χρόνια κρίσης και εμπειρίας.
Υπεύθυνοι είναι πια επίσης οι Πολίτες, οι οποίοι ναι μεν στην αρχή δεν
είχαν τις απαιτούμενες γνώσεις και την ενημέρωση, έχοντας προδοθεί από
τη συντριπτική πλειοψηφία των ελίτ της πατρίδας τους (πολιτικά κόμματα,
βουλευτές, ΜΜΕ κοκ.), αλλά σήμερα την έχουν – ενώ κανένας δεν μπορεί να
ισχυρισθεί το αντίθετο.
Ακόμη δε και το γραφείο προϋπολογισμού του κράτους παραδέχεται πως η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στην παγίδα του χρέους (πηγή), παρά το ότι προσπαθεί απεγνωσμένα να εξωραΐσει την κατάσταση της οικονομίας – προφανώς επειδή δεν θέλει να προτείνει τη μοναδική λύση που έχει στη διάθεση του ένα κράτος, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες:
την επίσημη δήλωση της χρεοκοπίας του, εντός της νομισματικής ένωσης φυσικά, στην οποία ανήκει – έτσι ώστε να διαπραγματευθεί την ονομαστική μείωση του χρέους του, η οποία αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα του για να παραμείνει μέλος της.
Φυσικά οφείλει να αναλάβει το ρίσκο της
απομάκρυνσης του, την επιστροφή δηλαδή στο εθνικό του νόμισμα εάν το
υποχρεώσουν, μετά όμως από τις διαπραγματεύσεις που αποτελούν ένα
αναφαίρετο δικαίωμα του – όπως ακριβώς της Μ. Βρετανίας ή της Ιταλίας
που θα ακολουθήσει, εάν δεν θέλει να οδηγηθεί στην ίδια οδυνηρή παγίδα
με την Ελλάδα. Εκτός εάν βέβαια αποφασισθεί η πολιτική, δημοσιονομική και τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης
– χωρίς την οποία όλες οι χώρες θα μετατραπούν σε εξαθλιωμένες αποικίες
της Γερμανίας, αδύνατον να επιβιώσουν με δικά τους μέσα.
Έτσι θα δρομολογούταν η τιμωρία όλων αυτών που συνέβαλλαν στην υπερχρέωση της χώρας, κυρίως των κομμάτων εξουσίας μετά το 1980, καθώς επίσης εκείνων που τη χρεοκόπησαν, υπογράφοντας τα τρία μνημόνια και το PSI –
αφού χωρίς να συμβεί κάτι τέτοιο, η Ελλάδα δεν θα εξυγιανθεί ποτέ.
Εκτός αυτού πρέπει να σταματήσουν οι Έλληνες Πολίτες να αποτελούν το
πειραματόζωο, παύοντας να ανέχονται το βρώμικο πείραμα
που συντελείται εις βάρος τους – έχοντας πληρώσει ήδη πάρα πολύ ακριβά
για τις ευθύνες που πράγματι τους αναλογούν, όσον αφορά την περίοδο προ
της κρίσης.
Μπορεί δε να έκαναν πολλά λάθη, αλλά
ασφαλώς δεν αιματοκύλισαν τον πλανήτη όπως οι Γερμανοί τον 20ο αιώνα
όπου, αντί να τιμωρηθούν παραδειγματικά, αμείφθηκαν για τα εγκλήματα
τους – γεγονός στο οποίο οφείλεται η μετέπειτα αποθράσυνση τους, αφού όποιος δεν τιμωρείται, νομίζει πως δικαιούται να συμπεριφέρεται με τέτοιο επαίσχυντο τρόπο, επειδή είναι καλύτερος από τους υπόλοιπους «θνητούς».
Αρνήθηκαν λοιπόν ακόμη και να πληρώσουν τις πολεμικές επανορθώσεις όταν ενώθηκαν, αποποιούμενοι τη ναζιστική κληρονομιά τους και παρά το ότι ήταν συμβατική τους υποχρέωση από το 1953.
Δυστυχώς χωρίς καμία ουσιαστική αντίρρηση από τα θύματα τους – οπότε
λογικά απομύζησαν και απομυζούν τους «εταίρους» τους με συνεργό την ΕΚΤ
και τα βρώμικα μυστικά της.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, ασφαλώς δεν είναι σωστό να κατηγορεί κανείς το αρνί, επειδή δεν αντιδρά στους λύκους που το έχουν παγιδεύσει
– αφού απλά δεν έχει τη δύναμη να το κάνει. Δεν είναι επίσης λογικό να
αποδίδονται ευθύνες σε ένα αλυσοδεμένο θύμα, όπως είναι η συντριπτική
πλειοψηφία των Ελλήνων σήμερα, για το ότι δεν σπάζει τις αλυσίδες του
εξεγειρόμενο – αφού είναι πολύ δύσκολο να το κάνει, όπως έχουμε αναλύσει
στο κείμενο «Γιατί σιωπούν τα πρόβατα».
Εν τούτοις έχουμε την άποψη ότι, εάν
συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες πως έχουν πληρώσει πλέον πανάκριβα τις
δικές τους ευθύνες, καθώς επίσης ότι, το έγκλημα που διενεργείται εις βάρος τους δεν πρόκειται να σταματήσει εάν δεν το σταματήσουν οι ίδιοι,
ανακτώντας την αυτοπεποίθηση τους και κατανοώντας πως η χώρα τους είναι
πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη, ενώ έχει όλες τις προϋποθέσεις για να
ευημερήσει χωρίς καμία ξένη βοήθεια, θα καταλάβουν μόνοι τους τι πρέπει
να κάνουν.
Τότε και μόνο τότε θα πάψουν οι Έλληνες
να αυταπατώνται, συνειδητοποιώντας επί πλέον πως μια νέα κυβέρνηση των
δανειστών με επίσημο «έμβλημα» της τα μνημόνια, την οποία οι ίδιοι θα
νομίζουν ότι εξέλεξαν, θα οδηγούσε στην επιτυχημένη ολοκλήρωση του αποτρόπαιου πειράματος που διεξάγεται εις βάρος τους
– κάτι που δεν πρέπει να επιτρέψουν ποτέ να συμβεί, αφού οι λύκοι,
ειδικά οι γερμανικοί δεν χορταίνουν ποτέ, όσα πρόβατα και αν
κατασπαράξουν.
Ειδικά όσον αφορά τη χώρα τους θα πρέπει να καταλάβουν οι Έλληνες πως είναι η
μοναδική στην ιστορία που, παρά το ότι βρίσκεται στον 8ο χρόνο της
ύφεσης, ενώ της έχουν επιβληθεί μέτρα βιβλικών διαστάσεων, καταφέρνει
ακόμη να επιβιώνει – έχοντας μόνο ένα μικρό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της το 2016 (πίνακας)
| Μεγέθη | Εξαγωγές | Εισαγωγές |
| Προϊόντα | 18,1 | 32,1 |
| Καύσιμα | 6,1 | 8,9 |
| Τουρισμός | 13,2 | |
| Μεταφορές (ναυτιλία) | 7,8 | |
| Λοιπές υπηρεσίες | 4,0 | 9,7 |
| Σύνολο | 48,9 | 50,7 |
| Ποσοστό επί του ΑΕΠ | 26,6% | 27,5% |
| Έλλειμμα* | 1,8 δις € (0,98% του ΑΕΠ |
* Αιτίες (α) η μείωση του ναυτιλιακού
συναλλάγματος κατά 2,1 δις € σε σχέση με το 2015 λόγω των ελέγχων
κεφαλαίων, (β) η μείωση του τουριστικού συναλλάγματος κατά 905 εκ. €
επίσης εξαιτίας των ελέγχων, επειδή οι τουριστικές επιχειρήσεις
αναγκάζονται να αφήσουν ένα μέρος των εσόδων τους στο εξωτερικό για τις
εκεί ανάγκες τους, (γ) η αύξηση των εισαγωγών κατά 1,3 δις €, καθώς
επίσης (δ) η αλλαγή της μεθόδου από την ΕΛΣΤΑΤ το 2014, όπου από
πλεόνασμα 1,8 δις € εμφάνισε έλλειμμα 4 δις €, θυμίζοντας μας τη
διόγκωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού μας το 2009 από το ΔΝΤ.
.
Εάν το συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες, θα
πρέπει να νοιώσουν υπερήφανοι για το τεράστιο αυτό επίτευγμα τους,
κυρίως όμως να πάψουν να φοβούνται, όσον αφορά τις συνέπειες της
εξέγερσης τους εναντίον των δανειστών – οι οποίοι μας έχουν
επιβαρύνει με ζημίες που υπερβαίνουν το 1 τρις €, έναντι δανείων 300 δις
€ που ανακυκλώνουν απλά τα δικά τους χρήματα, έχοντας διασώσει επί πλέον τις τράπεζες τους.
Εάν όμως αντί αυτού θεωρήσουν ως βασικό
υπεύθυνο του εγκλήματος τη σημερινή τους κυβέρνηση, μία ακόμη δηλαδή που
τους πρόδωσε εκβιαζόμενη, ενώ ήταν από την αρχή εντελώς ανίκανη να
διοικήσει τη χώρα, εξεγειρόμενοι εναντίον της και εκλέγοντας την επόμενη που στηρίζει προκαταβολικά την πολιτική των μνημονίων, θα είναι πλέον άξιοι της τραγωδίας που θα βιώσουν – αφού όσο ανθεκτική και αν είναι η Ελλάδα, δεν είναι ασφαλώς αθάνατη.