ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
«Η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη μόνο εάν διαθέτει ανταγωνιστική οικονομία» δήλωσε ο κ. Σόιμπλε, ασκώντας επί πλέον κριτική στον σοσιαλδημοκράτη υπουργό εξωτερικών της χώρας του – επειδή ανέφερε πως η Γερμανία θα πρέπει να παρέχει περισσότερη βοήθεια στην Ελλάδα και στην ΕΕ συνολικά, λόγω του ότι στέλνει λάθος μηνύματα, αφού το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι τα χρήματα, αλλά η σωστή χρήση τους.
Πώς όμως μπορεί η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική, με τα βιβλικά μέτρα λιτότητας που της επιβάλλονται για 8η συνεχή χρονιά; Είναι
δυνατόν να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των εργαζομένων της μόνο από τις
συνεχείς μειώσεις των αμοιβών τους, οι οποίες είναι ήδη οι μεγαλύτερες
(γράφημα) στην Ευρώπη; Πόσο μάλλον εάν επί πλέον στις
ονομαστικές μειώσεις, τις οποίες για πρώτη φορά αποδέχονται εργαζόμενοι
στην παγκόσμια ιστορία (οι συνήθεις ήταν ανέκαθεν πληθωριστικές),
συμπεριληφθούν οι έμμεσες λόγω της υπερβολικής φορολόγησης τους, της
αύξησης των τιμών, καθώς επίσης του περιορισμού του κοινωνικού κράτους;
Εκτός αυτού, μπορεί να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας, όταν δεν γίνονται καθόλου επενδύσεις, μέσω των οποίων επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο;
Για παράδειγμα, δεν είναι αυτονόητο πως όσο και αν εργάζεται
περισσότερο ένας γεωργός, οργώνοντας με τα χέρια του ένα χωράφι, δεν
πρόκειται ποτέ να ανταγωνισθεί έναν άλλο που χρησιμοποιεί τρακτέρ, ακόμη
και αν ο μισθός του είναι μηδενικός;
Πώς είναι δυνατόν τώρα να διενεργηθούν επενδύσεις σε μία υπερχρεωμένη χώρα, με χρεοκοπημένες τράπεζες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά, με τη ζήτηση να περιορίζεται διαρκώς, καθώς επίσης με μία υπερβάλλουσα παραγωγική δυναμικότητα, ακριβώς λόγω της μείωσης της κατανάλωσης ως αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας;
Γιατί να επενδύσει κανείς, ακόμη και αν έχει χρήματα, όταν τα υφιστάμενα εργοστάσια, για παράδειγμα, παράγουν πολύ λιγότερα από όσο μπορούν; (γράφημα, παραγωγική δυναμικότητα Γερμανίας -μαύρη γραμμή δεξιά κάθετος- και Ελλάδας -γαλάζια καμπύλη, αριστερή κάθετος-). Δεν το γνωρίζει ο αμετανόητος Γερμανός καλύτερα από όλους εμάς, οπότε δεν μας κοροϊδεύει με τέτοιου είδους δηλώσεις;
Από την άλλη πλευρά, γιατί έχει το θράσος να μας απειλεί με την έξοδο μας από τη ζώνη του ευρώ, όταν η συμμετοχή μας είναι αμετάκλητη;
Με ποιό δικαίωμα επιμένει να εκπροσωπεί ολόκληρη την Ευρωζώνη, η οποία
ασφαλώς δεν του ανήκει; Νομίζει πως συμπεριφερόμενος σαν ένας οικονομικός τρομοκράτης,
ως ένας αποικιοκράτης του παρελθόντος θα καταφέρει να λεηλατήσει την
Ελλάδα, χωρίς να τον εμποδίσει κανείς; Δεν βλέπει πως έχει γίνει
αντιπαθής στους ίδιους τους Πολίτες της χώρας του που φοβούνται
περισσότερο από εμάς μία γερμανική Ευρωζώνη, η οποία θα αναβίωνε τους
εφιάλτες του παρελθόντος τους;
Γνωρίζουμε βέβαια πως η Γερμανία
κατάφερε να γίνει πλεονασματική με την υιοθέτηση της πολιτικής λιτότητας
το 2000, μιμούμενη τότε την Ολλανδία (άρθρο).
Μπόρεσε όμως να κάνει κάτι τέτοιο επειδή το επιχείρησε σε μία εποχή που
η οικονομία της Ευρώπης και του πλανήτη αναπτυσσόταν – κάτι που ασφαλώς
δεν συμβαίνει σήμερα, πόσο μάλλον όταν έχει προηγηθεί η μεγαλύτερη
χρηματοπιστωτική κρίση μετά το 1930. Παρ’ όλα αυτά το πέτυχε μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, έχοντας τη βοήθεια της ΕΚΤ και μην τηρώντας τους κανόνες της Ευρωζώνης, όσον αφορά τα ελλείμματα της – χωρίς να τιμωρηθεί από κανέναν.
Συνεχίζοντας, ο Γερμανός δήλωσε ότι, η
χώρα μας πρέπει να διεξάγει μεταρρυθμίσεις – να υιοθετήσει διαρθρωτικές
αλλαγές. Εν τούτοις γνωρίζει πως η εφαρμογή των διαρθρωτικών
αλλαγών δεν είναι εφικτή σε περιόδους βαθιάς ύφεσης, όπως αυτή που
βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία οκτώ χρόνια – επειδή οι Πολίτες
δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν, όταν δεν υπάρχει καμία προοπτική για το
μέλλον τους, μειώνονται οι μισθοί τους, χάνουν τα σπίτια τους κοκ.
Παραστατικά θα έμοιαζε σαν να συμβουλεύαμε κάποιον να βάψει το σπίτι
του, όταν την ίδια στιγμή κινδύνευε να καταρρεύσει από έναν σεισμό –
κάτι που φυσικά θα ήταν παράλογο.
Γνωρίζει επίσης πως οι διαρθρωτικές αλλαγές προκαλούν ανεργία και ύφεση τα πρώτα χρόνια της εφαρμογής τους,
αφού αυτό συνέβη στη Γερμανία μετά το 2000. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να
επιμένει στην εφαρμογή τους εκ μέρους μίας χώρας, η οποία μαστίζεται
από την ύφεση, με την ανεργία στο ζενίθ; Προφανώς χρειάζονται
μεταρρυθμίσεις, όλοι το γνωρίζουμε – είναι ανέφικτες όμως, όταν δεν
υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις.
Τέλος, ο κ. Σόιμπλε ανέφερε ότι, η ΕΕ προσπαθεί να περιορίσει τις αρνητικές επιπτώσεις του BREXIT για τη Βρετανία! Ότι
λοιπόν η ΕΕ, ο «κωδικός» δηλαδή που χρησιμοποιεί η Γερμανία για να
καλύπτεται πίσω του, θέλει να βοηθήσει τη Βρετανία και όχι τον εαυτό της – κάτι που πολύ δύσκολα πιστεύει κανείς.
Ειδικά όταν ισχυρίζεται πως αναζητάει έναν δίκαιο δρόμο, θυμίζοντας μας τα λόγια του κ. Trump στην καγκελάριο, όταν τάχθηκε υπέρ μίας ελεύθερης οικονομίας επειδή έχει εμπορικά πλεονάσματα
– όπου ο Αμερικανός τοποθετήθηκε υπέρ μίας δίκαιης, λόγω του ότι
γνωρίζει πως η συμπεριφορά της Γερμανίας είναι παράνομη κατά τον ΠΟΕ.
Ουσιαστικά απείλησε τη Βρετανία, εκπροσωπώντας ξανά αυθαίρετα ολόκληρη την ΕΕ – λέγοντας πως «εάν
η χώρα θέλει να έχει πρόσβαση στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, θα πρέπει να
αναλάβει δεσμεύσεις οπότε, εάν δεν το κάνει, θα υπάρξει διαχωρισμός και
θα είναι κρίμα για τη Βρετανία».
Ολοκληρώνοντας, ευχόμαστε να αλλάξει κυβέρνηση η Γερμανία, προτού η σημερινή καταφέρει να διαλύσει τόσο την Ευρωζώνη, όσο και την ΕΕ
– έχοντας την ψευδαίσθηση πως μπορεί να υποδουλώσει οικονομικά την
Ευρώπη και να συμμαχήσει με την Κίνα, χωρίς να φοβάται πλέον ούτε τις
Η.Π.Α., ούτε τη Ρωσία.
Τότε ίσως αλλάξουν τα πράγματα και στην Ελλάδα – η οποία χρησιμοποιείται επαίσχυντα από τη Γερμανία, έτσι ώστε να
μην καταπολεμηθεί ποτέ η κρίση χρέους, να διατηρείται χαμηλά η ισοτιμία
του ευρώ και να δημιουργεί συνεχώς μεγαλύτερα πλεονάσματα, παράλληλα με τη σταδιακή οικονομική κατοχή των εταίρων της.