Μετά την επίσημη αποκάλυψη του σχεδίου των μεγάλων της Ευρώπης για την ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, τώρα πλέον ξέρουμε το μέλλον που επιφυλάσσουν για μας.
Ο ξεκάθαρος πια στόχος είναι να γίνει μια ΕΕ ανταγωνιστική στη διεθνή παγκοσμιοποιημένη οικονομική σκηνή. Δηλαδή μια ΕΕ με χαμηλό κόστος παραγωγής.
Προς το σκοπό αυτό θα δημιουργηθεί μια ΕΕ αποτελούμενη από ένα σκληρό πυρήνα τεσσάρων κρατών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, στην ουσία με τη Γερμανία επικεφαλής) και γύρω από αυτόν τον πυρήνα θα υπάρχει μια περιφέρεια ομόκεντρων κύκλων από διάφορα ευρωπαϊκά κράτη. Στα κράτη της περιφέρειας θα υπάρχει μια διαβαθμισμένη φθίνουσα προς τα έξω κατάσταση δικαιωμάτων και πλούτου. Όσο θα προχωράμε προς τα έξω, τόσο θα συναντάμε κράτη με λιγότερα εθνικά και ατομικά δικαιώματα, φθηνότερη εργασία και υποβάθμιση του περιβάλλοντός τους, προκειμένου να στηθούν εύκολα μονάδες παραγωγής ανταγωνιστικών προϊόντων του πυρήνα.
Προφανώς η Ελλάδα, μετά τη σχεδιασμένη βίαιη φτωχοποίησή της, θα είναι από τα τελευταία (αν όχι το τελευταίο) κράτος της περιφέρειας, με μειωμένα εθνικά και ατομικά δικαιώματα, φθηνή εξαθλιωμένη εργασία και πλήρη υποβάθμιση του περιβάλλοντος, της ιστορίας και του πολιτισμού μας.
Τώρα λοιπόν ξέρουμε τι μας περιμένει. Επομένως, είτε θα μείνουμε στη χώρα μας και θα υποστούμε όλα τα ανωτέρω, είτε θα αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε, οπότε τη χώρα μας θα κατακλύσουν φθηνά εργατικά χέρια από άλλα έθνη και πολιτισμούς.
Υπάρχει όμως και η επιλογή, να εξέλθουμε από αυτή την κόλαση της νέας ΕΕ, με δικό μας φυσικά νόμισμα και να «παίξουμε» διπλωματικά και οικονομικά πάνω στις αντιθέσεις της νέας ΕΕ με τα άλλα ανταγωνιστικά κράτη, διαθέτοντας εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία και πάνω από όλα ατομική ελευθερία.
Σε κάθε περίπτωση τώρα ξέρουμε και τα χρόνια της «αθωότητας» έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Κανείς πλέον δεν συγχωρείται γιατί δεν γνώριζε.
Πέτρος Χασάπης