Οποιος έχει ταξιδέψει στις χώρες της καταχνιάς, όπου βρέχει από τη μέρα που γεννήθηκες ως την κηδεία σου, όπως η πατρίδα του Γερούν Ρενέ Βίκτορ Αντον Ντάισελμπλουμ του Γελαδολόγου, ξέρει πως δεν πίνουν. Τους πίνει. Βγαίνουν για να γίνουν στουπί και να δαρθούν μεταξύ τους.
Εμείς, λόγω κλίματος και ιδιοσυγκρασίας, μόνο σε κανά μεγάλο νταλκά ή μεγάλη χαρά μπορεί να ξεπεράσουμε το μέτρο καμιά φορά. Πάντως τα ποσοστά μεσογειακών που ζουν αγκαλιά με την μπουκάλα είναι πολύ χαμηλότερα από τη βόρεια και κεντρική Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Θυμάμαι στις πρώτες διακοπές μου με τον κολλητό μου στα 15 μας, σακίδιο κι ελεύθερο κάμπινγκ, κάτι κοκκινόκωλοι ξανθομπάμπουρες στην Πάρο συμφωνήσανε με τον καϊκτσή να ξεφορτώσουν το φορτίο από κιβώτια μπίρες και θα έπαιρναν αμοιβή τρία κιβώτια. Μετά κάτσανε στην παραλία και κουνημένες και σχεδόν βραστές από το λιοπύρι τις ήπιανε όλες, ώσπου πέσανε ανάσκελα σαν ψόφια σκυλιά. Τους σκουντάγαμε να πάνε στη σκιά, να πιουν λίγο νερό μην πεθάνουν στα αλήθεια από ηλίαση και αφυδάτωση.
Πουθενά αλλού δεν έχω δει σαββατόβραδο ανθρώπους σε τέτοιο έσχατο σημείο εξαθλίωσης, μισοξεβράκωτες γυναίκες και άνδρες σε κατάρρευση να τρεκλίζουν και να πέφτουν μέσα στα ίδια τους τα ξερατά, όπως στην Αγγλία ή στη Γερμανία.
Κατά το ήμισυ είχε δίκιο ο Γερούν, ασχολούμαστε πολύ με τις γυναίκες. Τις φλερτάρουμε, τις ερωτευόμαστε για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος, διότι είναι φυσικό, τα γονίδιά μας κάνουν τη ζωή μας μίζερη, ανολοκλήρωτη χωρίς την τρυφερή παρουσία τους. Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί συνήθως είμαστε ξεμέθυστοι κι έτσι μπορούμε να ασχοληθούμε μαζί τους.
Οταν είσαι λιάρδα και δεν μπορείς να βρεις το πόμολο, κατουρημένος πάνω σου, στις μπιραρίες της χώρας λακκούβας, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα με τις γυναίκες.
Μια Αμερικανίδα φίλη μού εξηγούσε γιατί οι Ελληνες και οι Εβραίοι θεωρούνται καλύτεροι σύντροφοι. Διότι δεν μπεκρουλιάζουν κάθε βδομάδα, είναι πιο αφοσιωμένοι στην οικογένειά τους, καλύτεροι γονείς και δεν ασκούν το σπορ «ο μπαμπάς πήγε για τσιγάρα το 1984 και δεν τον ξαναείδαμε».
Θέμα εθνικής κουλτούρας, χτισμένης από την οικογένεια, τη θρησκεία, την εθνική κοινωνική νοοτροπία.
Ο Γερούν, που η μεταπτυχιακή εργασία του στο πανεπιστήμιο του Κορκ είχε θέμα «Μέθοδοι χρηματοδότησης ιρλανδικών γαλακτοκομικών συνεταιρισμών από μία ολλανδική οπτική», είναι Ολλανδός, πρωτοξάδερφο των Γερμανών, κατάγεται από μια χώρα με ισχυρή οικονομία, καλή οργάνωση, πλούσια εθελοντική συμμετοχή, όπως και οι Βέλγοι, στα Waffen SS, αλλά, αν ο Θεός ήθελε να φτιάξει ένα βαρετό γκρίζο μέρος, το πέτυχε.
Απλά αυτή η κατσαρή νυφίτσα αναπαράγει τα συμπλεγματικά ρατσιστικά στερεότυπα αυτών που έχει μουλιάσει ο απαυτός τους από τη βροχή σε μια πλούσια λακκούβα. Δουλεύουμε περισσότερο από αυτούς, σίγουρα είμαστε καλύτεροι άνθρωποι και τα προβλήματά μας οφείλονται στις ανάξιες ηγεσίες μας και στην εκμετάλλευση του λαού μας από κάτι ημιαγράμματους ρατσιστές γραφειοκράτες σαν αυτόν.
Σε μια Ευρώπη των λαών, που θα επιστρέψει στους πυλώνες της -Ελλάδα, Ρώμη, χριστιανισμός- αυτός ο τύπος θα ήταν σαράφης, δεν θα καθόριζε την τύχη μας.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης - Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ - www.neadexia.gr