Του Μουράτ Γετκίν (Murat Yetkin), εφ. Hürriyet.
Στην επικαιρότητα, υπάρχουν δυο θέματα. Εσωτερικά και εξωτερικά, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Το πρώτο είναι η σύσκεψη των αρχηγών ΓΕΕΘΑ της Τουρκίας, Ρωσίας και ΗΠΑ που έγινε στην Αττάλεια. Στο τραπέζι των συζητήσεων τέθηκαν τα ζητήματα του Ιράκ, Συρίας και της μάχης με το ISIS. Όπως καταλαβαίνουμε, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Nτόναλντ Tραμπ πρόκειται να ανακοινώσει τη νέα του στρατηγική που δεν θα έρθει σε αντίθεση με τη σύσκεψη αυτή. Το άλλο θέμα είναι η ένταση μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας...
Ο ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου θα συνομιλήσει με τον Γερμανό ομόλογο του και θα μιλήσει σε Τούρκους ψηφοφόρους για το δημοψήφισμα. Θα κάνει την ομιλία αυτή στο κτήριο του Προξενείου, το οποίο ανήκει σε όλο το λαό, δηλαδή και τους οπαδούς του «ναι» και σε αυτούς του «όχι»;
Υπάρχει ένα ζήτημα το οποίο συνδέει αυτά τα τόσο διαφορετικά θέματα της επικαιρότητας, και αυτό είναι το Προσφυγικό και το ζήτημα της μετανάστευσης.
Το Προσφυγικό υπήρξε ανέκαθεν, αλλά διογκώθηκε εντελώς με τον εμφύλιο στη Συρία. Η ΕΕ, που είναι η πιο πλούσια οικονομική περιοχή του πλανήτη και στεγάζει 28 χώρες οι οποίες αποτελούν παράδειγμα ανεπτυγμένη δημοκρατίας, σκέφτεται με απελπισία τι θα κάνει τους 2.300.000 πρόσφυγες που έχουν καταφύγει εκεί. Στην Τουρκία, είναι γνωστό ότι στεγάζονται 3.500.000 πρόσφυγες από τη Συρία.
Σύροι πρόσφυγες σε καταυλισμό στην Τουρκία (Φως.: EPA / Sedat Suna)
Η συμφωνία της Τουρκίας με την ΕΕ για τον έλεγχο των μεταναστών, αφορά περισσότερο τη χώρα που είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός των προσφύγων και έχει εκλογές τον Σεπτέμβριο, τη Γερμανία. Οι πρόσφυγες δεν προέρχονται μόνο από τη Συρία, αλλά και από άλλες χώρες, όπως το Ιράν, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Μαρόκο, η Σομαλία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές. Αυτές είναι οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι πρόσφυγες.
Οι χώρες αυτές έχουν μουσουλμανικό πληθυσμό και κάποιες διοικούνται με τη Σαρία.
Και γιατί λοιπόν οι μουσουλμάνοι που φεύγουν από αυτές τις χώρες, θέλουν να εγκατασταθούν σε δυτικές χώρες, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι χριστιανοί και δεν επιλέγουν μουσουλμανικές χώρες (χώρες όπως η Τουρκία, η Ιορδανία και ο Λίβανος που δεν έχουν θεοκρατικά καθεστώτα, αποτελούν εξαιρέσεις.)
Ο Ρασίντ εν Γκανούσι (Raşid en Gannuşi) είναι ένας από αυτούς που ψάχνουν να βρουν απάντηση σε αυτό. Ο Γκανούσι, είναι ένα όνομα που χαίρει σεβασμού και είναι γνωστός στους ισλαμικούς κύκλους της Τουρκίας. Είναι ο ηγέτης του κινήματος En-Nahda, στην Τυνησία. Το κίνημά του, θεωρείται παρακλάδι των Αδελφών Μουσουλμάνων (İhvan-ı Müslimin)
(Φωτ.: wbur.com)
Είναι γνωστό ότι το κίνημα της Αραβικής Άνοιξης ξεκίνησε στο τέλος του 2010 στην Τυνησία και ενώ υποτίθεται ότι θα έφερνε περισσότερη δημοκρατία, είχε ως αποτέλεσμα περισσότερη καταπίεση και καταστροφές. Και το μόνο μέρος όπου πέτυχε και έφερε κάποιο αποτέλεσμα, ήταν η Τυνησία.
Τις εκλογές στην Τυνησία τις κέρδισε με πλειοψηφία η Εν Νάχντα υπό την ηγεσία του Γκανούσι και στη αρχή ανακηρύχθηκε ισλαμικό κράτος. Στη συνέχεια όμως ο Γκανούσι είπε ότι εμείς φύγαμε από το καθεστώς της καταπίεσης μαζί με τους κοσμικούς και τους δημοκράτες και πρέπει να διοικήσουμε μαζί τη χώρα στο όνομα της σταθερότητας και της δημοκρατίας. Έτσι μοιράστηκε την εξουσία μαζί με τους αντιπολιτευόμενους. Το Νόμπελ Ειρήνης το 2015 το πήρε «Η τετράδα του διαλόγου» που ηγήθηκε αυτού του πρότζεκτ.
Ο Γκανούσι στις 8 Φεβρουαρίου έδωσε μια διάλεξη στην Άγκυρα. Προσκεκλημένη ήταν η ομάδα «Συναντήσεις Άνκαρα Παλάς», που αποτελείται κυρίως από πολιτικούς του ΑΚΡ και της συντηρητικής γραμμής.
Παρόλο που ήμουν προσκεκλημένος, δεν μπόρεσα να πάω και όταν πήρα μετά τις σημειώσεις της διάλεξης, το μετάνιωσα πολύ που δεν πήγα και δεν μπόρεσα να κάνω ερωτήσεις.
Ο Γκανούσι αναφέρθηκε στο Προσφυγικό και είπε τα εξής:
«Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, όσοι ζούσαν στην Ευρώπη, μετανάστευαν στις ισλαμικές χώρες. Δυστυχώς στις μέρες μας οι μουσουλμάνοι, μεταναστεύουν από δικτατορικά καθεστώτα των μουσουλμανικών χωρών στις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν πάνε εκεί επειδή προσβάλλουν το Ισλάμ, αλλά για να βρουν καταφύγιο από την καταπίεση. Οι ακόλουθοι του προφήτη Μωάμεθ στη Μέκκα είχαν φύγει από την καταπίεση και είχαν βρει καταφύγιο στην Αιθιοπία (όπου διοικούσε χριστιανός βασιλιάς). Ο προφήτης Μωάμεθ τους είχε πει ότι εκεί υπήρχε ένας βασιλιάς που δεν καταπίεζε το λαό του. Ο Αλλάχ έφτιαξε αυτόν τον κόσμο με δικαιοσύνη. Εμείς καταλαβαίνουμε το Ισλάμ και το υπηρετούμε στο βαθμό που εξασφαλίζουμε τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την ελευθερία, τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων. Αυτή η κατανόηση της δημοκρατίας είναι αρκετή για εμάς».
Γάλλοι αστυνομικοί περιπολούν τουριστικές περιοχές, λίγο μετά τα τελευταία χτυπήματα στην καρδιά της χώρας (φωτ.: aljazeera.com)
Οι ερωτήσεις που έκαναν μετά στον Γκανούσι ήταν κυρίως για την Γαλλία, η οποία έχει πολιτιστική επιρροή στην Τυνησία και οι πολιτικοί «δυσφημίζουν» το Ισλάμ. Ο έμπειρος πολιτικός, ο οποίος κατάλαβε ότι υπάρχει μια υπόνοια ότι προσπαθούν να βρουν μια δικαιολογία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις, έδωσε την εξής απάντηση:
«Δεν μπορούμε να πούμε ότι σήμερα η Γαλλία κρατάει εχθρική στάση απέναντι στο Ισλάμ. Η Γαλλία είναι η ευρωπαϊκή χώρα στην οποία ζουν οι περισσότεροι μουσουλμάνοι. Οι άνθρωποι μεταναστεύουν στην Γαλλία, επειδή εκεί βρίσκουν έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Η Γαλλία θεωρείται μια δημοκρατική χώρα. Εκεί υπάρχει θρησκευτική ελευθερία. Οι μουσουλμάνοι εκεί ζουν ήρεμα. Κάποιο μουσουλμάνοι έκαναν κακό στη Γαλλία με τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Έχουν καταλάβει λάθος το Ισλάμ. Όσοι το έκαναν αυτό έβλαψαν όχι μόνο τη Γαλλία , αλλά και το Ισλάμ και έφεραν σε δύσκολη θέση τους μουσουλμάνους που ζουν εκεί. Εμείς καταδικάσαμε αυτές τις τρομοκρατικές πράξεις. Σταθήκαμε στο πλευρό της Γαλλίας. Την τρομοκρατία πρέπει να την καταδικάζουμε, όπου και αν συμβαίνει, στην Γαλλία, την Αμερική, την Τουρκία, την Τυνησία. Δεν υπάρχει ποτέ κανένας λόγος που να δικαιολογεί την τρομοκρατία.»
Ο Γκανούσι δεν είναι ένας σεχταριστής και φανατικός πολιτικός που θεωρεί ότι έχει πάντα δίκιο σε ότι κάνει και κατηγορεί για τα πάντα αυτούς που έχει απέναντί του.
Είτε συμμερίζεστε τις απόψεις του, είτε όχι, αυτό δεν είναι το σημαντικό. Το σημαντικό είναι η προσέγγισή του και ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τα γεγονότα.
Αν δούμε τις εξελίξεις με αυτή την οπτική και εμβαθύνουμε στα θέματα, θα καταλάβουμε πόσο εφικτό και εύκολο είναι να αποφύγουμε τις συγκρούσεις.
Μετάφραση: Σοφία Αγγελίδου
Επιμέλεια: Σάββας Καλεντερίδης