Ορισμένοι θεωρούν ότι, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το ελλειμματικό «Κράτους Δικαίου» της – η απαράδεκτα διορισμένη από τις εκάστοτε κυβερνήσεις δικαστική εξουσία που δυστυχώς επιτρέπει το Σύνταγμα της χώρας,
με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα, όπως θα έπρεπε
σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον και όχι σε μία κομματική δικτατορία.
Με δεδομένο δε το ότι, η δικαστική
εξουσία αντιδράει μόνο όταν θίγονται τα δικά της συμφέροντα, όπως οι
μισθοί και οι συντάξεις, ενώ επιτρέπει τη συνεχή παραβίαση του
Συντάγματος από τους δανειστές, εύλογα νοιώθουν ανυπεράσπιστοι οι
Έλληνες. Δεν εξαιρούν βέβαια τους δικηγόρους, ιδίως τους συλλόγους τους,
οι οποίοι θα έπρεπε ασφαλώς να έχουν το θάρρος καταγγείλουν τα παράνομα μνημόνια στο ευρωπαϊκό δικαστήριο – απαιτώντας να αποζημιωθεί η Ελλάδα για το 1 τρις € που περίπου της κόστισαν τα λανθασμένα οικονομικά μέτρα της Τρόικας.
Περαιτέρω φαίνεται πως, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Δικαιοσύνη λειτουργεί στα άλλα κράτη
– κρίνοντας από το εγγονός ότι, ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ισπανία
καταδικάσθηκε με την κατηγορία της διαφθοράς από το ανώτατο δικαστήριο
της χώρας σε φυλάκιση 4,5 ετών. Ειδικότερα, το δικαστήριο αποφάσισε πως
ήταν ένοχος υπεξαίρεσης ποσού ύψους 12 εκ. € για το χρονικό διάστημα
2003 έως 2012, από τη θέση του ως διοικητή των τραπεζών CAJA της BANKIA.
Βέβαια το δικαστήριο πιέσθηκε να
εξετάσει την υπόθεση από τους Ισπανούς Πολίτες, την εποχή που οι
τράπεζες διασώζονταν από το κράτος με πολλά δις € – μεταξύ των οποίων η
BANKIA, η οποία κόστισε στο δημόσιο 22 δις €. Στην Ελλάδα πάντως δεν
έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο, παρά τις δεκάδες υποθέσεις
διαφθοράς που είναι γνωστές στον πληθυσμό της χώρας – πόσο μάλλον για την απάτη του αφελληνισμού των τραπεζών, η οποία κόστισε επί πλέον άνω των 40 δις € στους Έλληνες, ενώ κανένας δεν ξέρει τι θα συμβεί με τα 90 δις € των κρατικών εγγυήσεων που τους έχουν δοθεί.
Εν προκειμένω, ακόμη και αν
δεχθεί κανείς πως οι Έλληνες Πολίτες ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία των
προβάτων που δεν εξεγείρονται, είτε από ανοησία, είτε από φόβο,
δεν θα ήταν σωστό να ισχυρισθεί κάτι ανάλογο για τη Δικαιοσύνη – η
οποία είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να προστατεύει τη χώρα από
τέτοιου είδους μεθοδεύσεις.
Συνεχίζοντας, ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ (κ. Rato) κατέθεσε έφεση εναντίον της απόφασης – υπενθυμίζοντας πως η υπόθεση του ήταν μέρος μίας ευρύτερης δικαστικής έρευνας, όσον αφορά τα τραπεζικά σκάνδαλα στη χώρα,
όπου έχουν κατηγορηθεί συνολικά 65 τραπεζίτες, υπάλληλοι της εποπτικής
επιτροπής του χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς επίσης διάφοροι άλλοι
συμμετέχοντες.
Μεταξύ άλλων οι κατηγορούμενοι πλήρωναν
τα προσωπικά τους έξοδα, όπως διακοπές στο εξωτερικό, πάρτι σε νυχτερινά
κέντρα κοκ., με τις εταιρικές πιστωτικές κάρτες που τους είχαν
χορηγήσει οι τράπεζες, στις οποίες εργάζονταν – ενώ ο κ. Rato παρέλαβε το σύστημα της διαφθοράς από τον προκάτοχο τους, συνεχίζοντας το όταν ανέλαβε τη διοίκηση της CAJA Μαδρίτης.
Το ίδιο ακριβώς σύστημα εγκατέστησε στη BANKIA, η οποία ιδρύθηκε από τη
συγχώνευση της CAJA Μαδρίτης με έξι άλλες τράπεζες που κινδύνευαν
επίσης να χρεοκοπήσουν.
Στην Ελλάδα βέβαια δεν έχει ερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη καμία τράπεζα, δεν έχει έλθει στο φως κανένα τραπεζικό σκάνδαλο, ενώ
δεν έχουν ασκηθεί καν ποινικές διώξεις για τα τεράστια ποσά που
δανείσθηκαν τα πολιτικά κόμματα από τις τράπεζες, χωρίς καμία δυνατότητα
εξόφλησης τους – ούτε φυσικά για τον τρόπο που τα χρησιμοποίησαν, αφού το Σύνταγμα μας δεν το επιβάλλει! Υπενθυμίζουμε εδώ τα εξής:
«Το κόμμα, χωρίς η λειτουργία του να ρυθμίζεται παρά μόνο με μία γενική διάταξη του άρθρου 29, έχει αναδειχθεί σε υπέρτατο θεσμό του κράτους! Το γεγονός δε ότι, δεν ρυθμίζεται καθόλου ο τρόπος λειτουργίας του από το Σύνταγμα, έχει επιτρέψει την ύπαρξη τριτοκοσμικών κομμάτων – στα οποία δεν υπάρχουν καν οι στοιχειώδεις δημοκρατικοί θεσμοί και τα καταστατικά, αλλά επικρατεί η θέληση του εκάστοτε αρχηγού, καθώς επίσης της «αυλής» του, σαν να είναι βασιλιάς. Ο αρχηγός, εάν ελέγχει το κόμμα, ελέγχει, εφόσον εκλεγεί το κόμμα του πρώτο, ολόκληρη τη Βουλή – φυσικά και την κυβέρνηση ενώ διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης (πηγή)!
Στα πλαίσια αυτά, έστω ότι κατανοούμε τη σιωπή των αμνών που βασιλεύει στη χώρα μας, είναι αδύνατον να καταλάβουμε την αντίστοιχη της Δικαιοσύνης – ούτε βέβαια γιατί δεν εξεγείρονται οι Έλληνες όπως οι Ισπανοί, πιέζοντας την να κάνει τη δουλειά της, ή γιατί δεν απαιτούν ενεργητικά την αλλαγή εκείνων των άρθρων του Συντάγματος που δεν συναντώνται ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες.
Θεωρούν αλήθεια και αυτοί ότι, τα κορόιδα οι Έλληνες που θεωρούν υπεύθυνους τους εαυτούς τους για τη χρεοκοπία της χώρας επειδή «μαζί τα έφαγαν», είναι σωστό να πληρώνουν με τις ζωές τους, ακριβώς λόγω του ότι είναι κορόιδα; Αδύνατο να το πιστέψουμε.
Ολοκληρώνοντας, ο κ. Rato διετέλεσε
υπουργός οικονομικών, καθώς επίσης αντικαταστάτης του πρωθυπουργού της
συντηρητικής κυβέρνησης της Ισπανίας από το 1996 έως το 2004 – ενώ
αμέσως μετά, έως το 2007, ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ. Η τραπεζική θητεία του ήταν σχετικά πολύ μικρή (2010 – 2012), γεμάτη όμως με σκάνδαλα
– αφού, εκτός από την απάτη με τις πιστωτικές κάρτες, κατέστρεψε
χιλιάδες μικρούς καταθέτες, έχοντας τους πείσει να μετατρέψουν τις
καταθέσεις τους σε μετοχές της BANKIA, όταν ιδρύθηκε το 2011. Η τράπεζα
ουσιαστικά χρεοκόπησε ένα χρόνο αργότερα, αφού φυσικά παραιτήθηκε ο κ.
Rato γνωρίζοντας τι θα συνέβαινε.
Ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ είναι πάντως ο
τρίτος στη σειρά που κατηγορείται για παράνομες πράξεις – μετά τον κ.
Strauss Kahn, καθώς επίσης την κυρία Lagarde, η οποία
καταδικάστηκε από το γαλλικό δικαστήριο για τη στήριξη επιχειρηματία της
χώρας με χρήματα των φορολογουμένων, χωρίς όμως να οδηγηθεί στη φυλακή.
Λογικά λοιπόν πιθανολογείται πως κάτι ανάλογο θα συμβεί με τον
Ισπανό προκάτοχο της – ο οποίος θα βρει κάποιον τρόπο για να αποφύγει
την τιμωρία του.