Γράφει ο Ακάκιος Δ.Σ.
Τα μέρη από τα οποία προέρχομαι επιχειρησιακά για το πολεμικό ναυτικό αποτελούν μεγάλο μπελά. Το σύμπλεγμα των νησιών είναι εξαιρετικά ιδιόμορφο και πυκνό, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα εστιάζεται στο θέμα του βυθού.
Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με τα στρατιωτικά θέματα, ότι η υπεροχή της χώρας μας, στη δεδομένη στιγμή στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα υποβρύχια και κυρίως στα κλάσης 214.
Μόνο που αυτά τα υποβρύχια σε σχέση με τα παλαιότερα 209 έχουν μερικά θεματάκια με αποτέλεσμα να μην προκρίνεται η επιχειρησιακή τους αξιοποίηση στο θέατρο επιχειρήσεων ανατολικά της αμυντικής γραμμής Κω, Καλύμνου, Σάμου. Στο χάρτη της κορυφής (πατήστε πάνω για μεγέθυνση) η περιοχή αυτή έχει επισημανθεί με κόκκινες γραμμές.
Και αυτό έχει να κάνει με το πολύ μικρό βάθος.
Το πυκνό σύμπλεγμα δημιουργεί μέγιστο βάθος στα 90 μέτρα και μέσο βάθος κάτω από τα 68, ενώ σε απόσταση κοντά στα 2 μίλια από νησιά και νησίδες το νούμερο αυτό φθάνει ακόμα και κάτω από τα 20 μέτρα.
Αυτό δεν ισχύει φυσικά και δυτικά της αμυντική γραμμής, όπου το μέσο βάθος είναι στα 340 μέτρα!
Το μικρό βάθος 20-90 με μέσο όρο τα 68 αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, ειδικά αν συνδυαστεί με την εξαιρετική καθαρότητα του νερού στην περιοχή (εξαιρετικά διαυγές) και το μεγάλο μέγεθος των υποβρυχίων 214 (διαστάσεις 65,3 x 6,3 x 13 μέτρα) με αποτέλεσμα η επιχειρησιακή αξιοποίηση να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για το υποβρύχιο και το προσωπικό του. Φυσικά θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα σαφώς μικρότερα 209 (διαστάσεις 54x6x5), τα οποία χρησιμοποιεί για περιπολίες και το Τουρκικό Ναυτικό (τα 214 θα τα παραλάβει σε περίπου δύο χρόνια).
Γι΄αυτό το λόγο δεν είναι τυχαίο ότι το τουρκικό πολεμικό ναυτικό τις τελευταίες ημέρες που έχει αυξήσει την ένταση στην περιοχή χρησιμοποιεί πολύ μεγάλο αριθμό ελικοπτέρων ανθυποβρυχιακού πολέμου (θυμηθείτε την πρόσφατη δήθεν κατάρριψη), ενώ και τις περιπολίες με υποβρύχια τις επικεντρώνει στη γραμμή Σύμης - Ρόδου - Καστελόριζου (βάθος από 200 έως και 4.000 μέτρα)