Δημιουργείται ισχυρό αντιαμερικανικό ρεύμα γιατί οι διπλωμάτες των ΗΠΑ είτε εκτελούν λανθασμένες εντολές είτε αναλαμβάνουν εξ ιδίων λάθος πρωτοβουλίες
Μακεδών
Η πολιτική Ομπάμα σχετικά με τα Βαλκάνια διακρίνεται σε δύο φάσεις. Κατά την πρώτη τετραετία οι ΗΠΑ έριξαν το κύριο βάρος τους στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής, αναθέτοντας -έμμεσα ή άμεσα- τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην Γερμανία, ως κυματοθραύστη των ρωσικών επιρροών στην Βαλκανική. Μάλιστα, είχε εντυπωσιάσει το γεγονός της κλήσης του Νίμιτς στο Βερολίνο για να εξηγήσει στην Α. Μέρκελ πως έχουν τα πράγματα με την ονομασία των Σκοπίων.
Προϊόντος του χρόνου, προέκυψε αμερικανογερμανικός ανταγωνισμός, με τον Τζορτζ Σόρος να εξαπολύει δημοσίως μύδρους κατά της Μέρκελ, και την αμερικανική κυβέρνηση να ανακαλύπτει γερμανικά σκάνδαλα, αλλά και να τροφοδοτεί χώρες με στοιχεία -κυρίως την Ελλάδα- για παράνομες πρακτικές γερμανικών επιχειρήσεων. Είχε διαφανεί, πως υπήρχαν ισχυρά κέντρα στις ΗΠΑ, και όχι μόνον από μία πλευρά, που έβλεπαν πως η Γερμανία γιγάντωνε επικίνδυνα.
Κατά την τελευταία δεκαετία, οι Αμερικανοί διπλωμάτες στα Βαλκάνια διακρίνονται για τον εκνευρισμό τους, και είτε εκτελούν λανθασμένες εντολές, είτε αναλαμβάνουν εξ ιδίων πρωτοβουλίες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ισχυρό αντιαμερικανικό ρεύμα, ακόμη και στο ισχυρότερο προτεκτοράτο των ΗΠΑ, την Αλβανία.
Οφείλω να σημειώσω, πως ενώ οι αμερικανικές εταιρίες λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τον σπουδαίο κανόνα του μάρκετινγκ, περί διατηρήσεως της «καλής εικόνας» τόσο της επιχειρήσεως όσο και των καθ’ έκαστο προϊόντων τους, δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό η αμερικανική πολιτική, αδιαφορώντας για το αντιαμερικανικό κλίμα ακόμη και σε λαούς όπως ο ελληνικός, όπου ο αστικός κόσμος ήταν σαφώς προσανατολισμένος προς την Δύση. Όταν ρώτησα Ελληνοαμερικανό παράγοντα περί αυτού, μου απάντησε ότι δεν χρειάζεται καταβολή προσπάθειας, από την στιγμή που, ούτως ή άλλως οι αδύναμες χώρες έχουν ανάγκη την προστασία των ΗΠΑ.
Χρειάζεται να αποδειχθεί όμως αυτό. Επειδή συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Είναι χαρακτηριστικές οι απαντήσεις των Βουλγάρων σε δημοσκόπηση του Gallup International, με την ερώτηση «Σε ποια χώρα θα κάνατε έκκληση για βοήθεια σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης εναντίον της Βουλγαρίας;» Το 42 % των ερωτηθέντων επέλεξε την Ρωσία, ενώ μόνον το 17 % τις Ηνωμένες Πολιτείες (και 4% τη Γαλλία).
Προφανώς και θα εξέπληξαν τους Αμερικανούς αυτές οι απαντήσεις δεδομένου ότι η Βουλγαρία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, το οποίο έχει στρέψει τα όπλα του εναντίον της Ρωσίας, με βάσεις και στρατεύματα στην Βουλγαρία και με συμμετοχή βουλγαρικών στρατευμάτων σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα, με στόχευση απόβαση στην Κριμαία. Και όμως, οι Βούλγαροι θα ζητήσουν την βοήθεια της «εχθρικής» Ρωσίας.
Και όχι μόνον αυτό. Αλλά ο πρώην πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, με υπογραφή του οποίου μπήκε ταφόπλακα στον South Stream (και με συνηγορία του Γ. Παπανδρέου) αντιλαμβανόμενος των ρεύμα των Βουλγάρων ψηφοφόρων διαφώνησε με τη συμμετοχή της Βουλγαρίας στη ΝΑΤΟϊκή άσκηση στην Μαύρη Θάλασσα. Ας προστεθεί και η πρόσφατη εκλογή φιλορώσου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Προχθές, βρέθηκε στην Σερβία η Ευρωπαία Επίτροπος αρμόδια για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφαλείας, Φεντερίκα Μογκερίνι, προκειμένου να πείσει τους Σέρβους να απομακρυνθούν από την Ρωσία, τάζοντάς τους ότι η χώρα τους θα καταλάβει συντόμως την θέση της Βρετανίας στη Ε.Ε. Σίγουρα, δεν θα περίμενε την αντίδραση μεγάλης μερίδας βουλευτών, όταν μιλώντας στο Κοινοβούλιο του Βελιγραδίου την υποδέχθηκαν βουλευτές του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος, του οποίου ηγείται ο Βόιτσλαβ Σέσελι, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της Ρωσίας, ενώ οι βουλευτές του Κόμματος «Ντβέρι», σιωπηλοί, κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «Η Σερβία δεν πιστεύει τις Βρυξέλλες».
Για τα συμβάντα των Σκοπίων και των Τιράνων έγραψα προ ημερών, προσθέτω την έντονη παρέμβαση-κατηγορία της Ρωσίας κατά ΝΑΤΟ και ΕΕ ότι προωθούν την «αλβανική πλατφόρμα» στα Σκόπια, επιχειρώντας να εγκαθιδρύσουν μια φιλοαλβανική κυβέρνηση.
Αλλά και στην «αγαπημένη» των ΗΠΑ Αλβανία, η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Έντι Ράμα ως ενεργούμενο του Τζορτζ Σόρος, με τον πρωθυπουργό να απαντά, ότι η Αλβανία νιώθει ευγνωμοσύνη προς τον Σόρος για την βοήθειά του προς αυτήν (να και ένας πολιτικός που δεν δαγκώνει το χέρι του ευεργέτη του).
Να σημειώσω πως παρ’ όλα αυτά, δεν είναι οι λαοί που αποφασίζουν για το μέλλον τους.
Αν οι ισχυροί χρειάζονται μια χώρα, έχουν τρόπο να εξουδετερώσουν τις αντιδράσεις.
Γι’ αυτό και η ευλογία της Ελλάδας, να κατέχει τόσο σημαντική γεωστρατηγική θέση, κατέστη «κατάρα» εξαιτίας της άφρονος πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων να την αξιοποιήσουν.