Άρθρο του Α. Λυκαύγη στα ΝΕΑ
Σενάρια μείζονος κλιμακώσεως «διπολικής κρίσης» μεθοδεύει τώρα η Άγκυρα.
Και από ενδιαφερόμενα ισχυρά κέντρα (Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Βρυξέλλες) εκφράζονται σοβαρές ανησυχίες, ακόμη και για ενδεχόμενα «εκτός ελέγχου υποτροπών» που είναι δυνατόν ν’ ανακύψουν ως αποτέλεσμα των τριβών που αναπτύσσονται και των εντάσεων που κλιμακώνονται.
Οπόταν και στο αμέσως επόμενο διάστημα θα εκδηλωθούν, όπως αναμένεται, «πυροσβεστικές παρεμβάσεις» από συμμαχικές πλευρές αλλά και από τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη.
Οι εκπρόσωποι των οποίων στη Λευκωσία δεν αποκρύπτουν φόβους κρισιμότερων περιπλοκών, καθώς: η μεν Λευκωσία βρίσκεται στα τελικά στάδια κατακυρώσεως των νέων αδειοδοτήσεων για το φυσικό αέριο, η δε Άγκυρα προειδοποιεί ακόμη και για δυναμική παρεμβολή μονάδων του τουρκικού στόλου για την αποτροπή τους! Κάτι που θα οδηγήσει αυτομάτως και σε παράλληλη όξυνση στο Αιγαίο.
Υπό το βάρος όσων επισυμβαίνουν και όσων μπορεί να προκύψουν, ο Κύπριος πρόεδρος βρίσκεται σε συνεχή επαφή με το Μαξίμου.
Ενώ παράλληλα επικοινωνεί με άλλες πρωτεύουσες, τις οποίες ενημερώνει για ενδεχόμενες πειρατικές ενέργειες της Άγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ, ζητώντας άσκηση πιέσεων για την αποσόβηση ανεπιθύμητων μετεξελίξεων.
Ο δε υπουργός του των Εξωτερικών μεταβαίνει στο Λονδίνο για συνομιλίες με την ηγεσία του Φόρεϊν Οφις, καθώς -λόγω βρετανικών Βάσεων στη μεγαλόνησο- το αγγλικό ενδιαφέρον είναι αυτονοήτως ιδιαίτερο. Όπως και ο βρετανικός ρόλος γενικότερα.
Τουρκικά προσχήματα και επιδιώξεις
Πρέπει εν προκειμένω να σημειωθεί ως ενδεικτικό το γεγονός ότι: οι τουρκικές απειλές στηρίζονται μεν στο έωλο πρόσχημα του τουρκοκυπριακού μεριδίου στα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν αρνείται η Κύπρος.
Αλλά το ενδιαφέρον της Άγκυρας επικεντρώνεται ειδικότερα στις δυτικές παρυφές της κυπριακής ΑΟΖ (όπου κι επισημαίνονται τα πλουσιότερα κοιτάσματα), οι οποίες εφάπτονται της περιοχής Καστελλορίζου.
Και με την επαπειλούμενη ακριβώς δυναμική παρεμβολή της η Τουρκία επιδιώκει τη στρατηγική οικειοποίηση της σύνολης αυτής ζώνης, με τη δημιουργία γεωπολιτικού τετελεσμένου.
Που, εάν υλοποιηθεί, θα διαμορφώσει νέο στρατηγικό περιβάλλον, προς όφελος βεβαίως των μεσοπρόθεσμων τουρκικών επιδιώξεων. Οι οποίες κι επισπεύδονται λόγω εξελίξεων περί τα ενεργειακά.
Και ως προς αυτό: τόσο οι ελληνικές όσο και οι αρμόδιες κυπριακές Αρχές είναι αρκούντως ενήμερες, με βάση εκθέσεις διπλωματικών Υπηρεσιών που ενεργούν συντονισμένα.
Οπόταν και σ’ αυτό ειδικά το ζήτημα θα επικεντρωθεί κατά το επόμενο διάστημα το ενδιαφέρον, παρόλο που τα Ιμια συνιστούν αυτή τη στιγμή το σκηνικό των εντάσεων.
Το Μεσανατολικό και η διαδρομή του αερίου
Και στη Λευκωσία και ιδιαίτερα στην Αθήνα γίνονται ήδη αισθητές οι Αμερικανο-νατοϊκές συστάσεις «για ψύχραιμη διαχείριση των εξελίξεων», προκειμένου ν’ αποφευχθούν μη αναστρέψιμες συγκρουσιακές επιπλοκές.
Υπό το φως -όπως αναφέρουν διπλωματικοί κύκλοι συμμαχικών δυνάμεων- ενδείξεων για επιδείνωση στο μεσανατολικό τόξο λόγω περιπλοκών στο Συριακό.
Κυρίως όμως λόγω των αποφάσεων που διαμορφώνονται σχετικά με την κατεύθυνση που θα πάρουν τα προς Ευρώπη αποθέματα του ισραηλινού και κυπριακού φυσικού αερίου.
Με την Τουρκία να κινητοποιεί τους Τουρκοκυπρίους ως προς αυτές τις αποφάσεις.
Οι οποίοι, θεωρώντας εαυτούς ως βασικούς μετόχους, απαιτούν διαδρομή αγωγών μέσω Τουρκίας και όχι προς Κρήτη, Ιταλία, με κατάληξη την Κεντρική Ευρώπη.
Και αυτές οι παράμετροι και το γεγονός του επικείμενου δημοψηφίσματος στην Τουρκία δημιουργούν εύφλεκτο μείγμα εξελίξεων, που μπορεί να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες και αλυσιδωτές εκρήξεις στις άκρως ευαίσθητες ελληνοτουρκικές σχέσεις και να οδηγήσει προς επικίνδυνες τροπές τις διαφορές που αναφύονται.
Στις οποίες η Άγκυρα εισάγει στοιχεία έως και άμεσης αμφισβητήσεως γεωγραφικών ορίων και συνεπών της ελληνικής εθνικώς κυριαρχίας!