Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Διαφωνεί, λένε, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με τα μέτρα που θα φέρει η συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση, αλλά ετοιμάζεται να την κλείσει για να σωθεί η χώρα... Και μετά ίσως παραιτηθεί, σύμφωνα με στοιχεία του ρεπορτάζ ή φήμες αν θέλετε. Γιατί επαναστατεί η αριστερή καρδιά του με όσα θα αναγκαστεί να υπογράψει...
Έτσι, με βαριά καρδιά, χωρίς να συμφωνούν -αλλά τι να κάνουν;- ψηφίζουν ό,τι βρουν μπροστά τους όλοι οι Συριζαίοι. Για να σώσουν τη χώρα. Όπως ακριβώς έπραξε και ο Αλέξης Τσίπρας από το καλοκαίρι του 2015. Ενέδωσε για το καλό της χώρας. Όχι το δικό του... Βεβαίως ήταν τυχερός πολιτικά γιατί τότε έπαιζε χωρίς αντίπαλο. Και φτάσαμε μάλιστα και στο σημείο να θεωρείται από πολλούς έντιμη στάση η προσφυγή στις κάλπες μετά την υπογραφή του αριστερού Μνημονίου. Και γενναία...
Καλά. Ας μην του έφευγε τότε το μισό κόμμα και θα βλέπαμε αν θα πήγαινε σε εκλογές. Και μη νομίζετε ότι τον ενοχλούσαν τα capital controls ή οι κλειστές τότε τράπεζες. Σιγά... Ζαριές έριχνε που του βγήκαν. Ως πολιτικός τζογαδόρος αρίστευσε! Ως σωτήρας της χώρας... αφήστε το καλύτερα. Και τώρα, η κυβέρνηση αφού μας έσωσε για πρώτη φορά το 2015, αφού μας έσωσε για δεύτερη φορά το 2016 με την πρώτη αξιολόγηση, ετοιμάζεται να μας σώσει και τρίτη με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, όταν αυτή βέβαια κάποια στιγμή κλείσει. Με νέα σκληρά μέτρα κάθε φορά.
Για να τριτώσει τώρα το κακό! Και ποιο είναι το χειρότερο; Ότι κάθε φορά τα πράγματα φτάνουν σε τέτοιο οριακό σημείο, έχοντας προκαλέσει προηγουμένως οι... σωτήρες τόση ζημιά, που αν δεν κλειδώσει η... σωτηρία να ελλοχεύει πράγματι ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή. Είναι σαν την πολύ βαριά χημειοθεραπεία για καρκινοπαθείς σε τελευταίο στάδιο. Αναστέλλει προσωρινά το μοιραίο προκαλώντας ταυτόχρονα κατάρρευση του οργανισμού του ασθενούς. Το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα επιφέρει στη χώρα η πολιτική της κυβέρνησης.
Όμως δεν μπορούμε να δεχόμαστε από πάνω και τα δήθεν ψευτοδιλήμματα. Όπως αυτά του Ευκλείδη... Θεωρείτε κύριε υπουργέ καταστροφικά τα μέτρα που θα κληθείτε να "κλειδώσετε" με τη διαπραγμάτευσης σας; Παραιτηθείτε. Αυτό επιβάλλει η αξιοπρέπεια όσων κατέχουν δημόσιο πόστο και διαφωνούν. Είναι πολύ πιο έντιμη αυτή η στάση. Το "τραβάτε με και ας κλαίω" δεν πείθει κανέναν. Μοιάζει πολύ περισσότερο με εσωκομματικό παιχνίδι τακτικής και πολιτικής επιβίωσης για την επόμενη ημέρα μετά την απώλεια της εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση αν το δίλημμα του Ευκλείδη είναι τι θα απογίνουμε αν δεν μας σώσει, ας μας αφήσει στη μοίρα μας. Ας μη μας σώσει άλλο!