Του Κώστα Στούπα
Ερωτηθείς πριν λίγες μέρες για τις δημοσκοπήσεις ο Αλέξης Τσίπρας είπε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη: "Μπορεί λοιπόν τώρα να του αρέσει να δοξάζεται δημοσκοπικά, όταν όμως έρθει η στιγμή να αποφασίσουν αυτοί που για τους δημοσκόπους είναι αόρατοι – η αδαής πλειοψηφία που θα έλεγε και ο ίδιος – θα μείνει με τις δημοσκοπήσεις στο χέρι"...
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο στο τέλος να αποδειχτεί πως ο πρωθυπουργός έχει δίκιο. Εξάλλου η κοινή γνώμη έχει αποδείξει πως μοιάζει βραχυπρόθεσμα με χείμαρρο που στροβιλίζεται ανάλογα με την κοίτη. Μακροπρόθεσμα όμως ο στρόβιλος μεταβάλει την κοίτη.
Η ουσία των δημοσκοπήσεων δεν κρύβεται στη μεγάλη διαφορά μεταξύ της δημοτικότητας Μητσοτάκη-Τσίπρα ή της πρόθεσης ψήφου μεταξύ των δυο μεγαλύτερων κομμάτων.
Αυτοί που διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές εντοπίζουν σταδιακά βαθύτερες μετατοπίσεις της πολιτικής και κοινωνικής κοσμοθεωρίας της κοινωνίας.
Η αλήθεια είναι πως από την εποχή που ο κ. Τσίπρας στη Ρόδο, με σημαία τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν πως θα κερδίσει τις εκλογές του 2015, έλεγε το αμίμητο Ιδού η Ρόδος... ιδού και το "πήδημα" έρχεται, έχει περάσει πολύς καιρός.
Αυτό που έχει αλλάξει από τότε είναι κάτι πολύ βαθύτερο από τον καταποντισμό της δημοτικότητας του κ. Τσίπρα και την απώλεια άνω του 50% της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και η άτακτη υποχώρηση στη συνέχεια σηματοδοτεί μια βαθύτερη στροφή της ελληνικής κοινωνίας.
Μια κοινωνία εθισμένη στην ευημερία με δανεικά, εύκολα έπεσε στα νύχια τυχάρπαστων που υπόσχονταν πως υπήρχε άλλος εύκολος δρόμος διατήρησης των κεκτημένων, χωρίς θυσίες κόπους και προσπάθειες.
Από τη θεωρία του κ. Τσίπρα της επιστροφής με ένα νόμο και ένα άρθρο στα προ χρεοκοπία επίπεδα μισθών κα συντάξεων μέχρι τη θεωρία του κ. Αρτέμη Σώρρα πως διαθέτει 600 δισ. ευρώ τα οποία δωρίζει στον ελληνικό λαό για να ξεχρεώσει και να συνεχίσει να ζει αρχοντικά, για ένα λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο, η απόσταση είναι μικρή.
Δεν ήταν όμως η απόσταση αυτή ευδιάκριτη για το μέσο Έλληνα πριν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Όμως φαίνεται πως αρχίζει να γίνεται ευδιάκριτη δυο χρόνια αργότερα.
Η άνοδος και η εν εξελίξει συντριβή του κ. Τσίπρα, αποκαλύπτει πως συντελείται μια βαθύτερη μετατόπιση της ελληνικής κοινωνίας από τις αυταπάτες σε πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις.
Με την άνοδο του κ. Τσίπρα στην εξουσία και τα απανωτά αδιέξοδα στα οποία οδήγησε τη χώρα, πέραν του 80% της κοινής γνώμης πιστεύει πλέον πως το 2014 τα πράγματα ήταν καλύτερα σε σχέση με σήμερα.
Η ουσιαστική μετατόπιση φαίνεται πως είναι το τέλος του μύθου του "λεφτόδενδρου".
Η θεωρία δηλ. πως η οικονομική ανάπτυξη και πρόοδος προκύπτει από τη διανομή χρήματος από το κράτος με τη μορφή συντάξεων, μισθών και επιδομάτων.
Βρέθηκαν πολλοί ειδικοί οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και συνδικαλιστές που έκαναν καριέρα με αυτήν την αυταπάτη. Κάποιοι μάλιστα έκαναν και μεγάλες περιουσίες.
Με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία τελείωσε ο μύθος πως τη χρεοκοπία την έφεραν τα μνημόνια και όχι το αντίστροφο. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει μαγικός τρόπος να επιστρέψουμε στην εποχή της ευημερίας με δανεικά, όπου ο εργαζόμενος της ΔΕΗ και του ΟΤΕ έβγαινε σε σύνταξη στα 50 με 2.500-3.000 ευρώ.
Με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία άρχισε να υποχωρεί η μεταπολεμική και κυρίως μεταπολιτευτική ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς.
Από αυτήν τη σκοπιά χρωστάμε πολλά στον κ. Τσίπρα.
Στην τελευταία έρευνα της κοινής γνώμης που δημοσιοποίησε πριν λίγες μέρες η "Διανέοσις", το ποσοστό της κοινής γνώμης που θέλει υψηλή φορολογία με ισχυρό κράτος πρόνοιας από 49,7% τον Απρίλη του 2015 έχει πέσει στο 31,9% το Δεκέμβρη του 2016. Η τάση αυτή με τους νέους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές το 2017 αναμένεται να επιταχυνθεί.
Αντιθέτως το ποσοστό της κοινής γνώμης που θέλει λιγότερους φόρους και μικρότερο κράτος από 39,2% τον Απρίλη του 2015 έχει εκτοξευθεί στο 54,5%.
Αυτοί που χαρακτήριζαν σαν κάτι "καλό" τη λέξη καπιταλισμός από 23,9% τον Απρίλη του 2015 έχουν ανέβει στο 33,3%.
Αντίστοιχα το "καλό" για τη λέξη Αριστερά από 52,5% το 2015 έχει πέσει στο 37,4%.
Όμως οι ουσιαστικές μετατοπίσεις της κοινής γνώμης στις έρευνες εντοπίζονται σε ερωτήματα που μοιάζουν δευτερεύοντα, αλλά αποτελούν όχι την κορυφή του παγόβουνου αλλά βυθισμένη την βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η κορυφή.
Στην ίδια έρευνα λοιπόν, στο ερώτημα αν θα στέλνατε το παιδί σε ιδιωτικό σχολείο αν είχατε την δυνατότητα το 52,1% απαντά ναι ή μάλλον ναι. Τον Απρίλη του 2015 το ποσοστό αυτό ήταν 41,2%. Πάνω από το 36% αυτών που έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ συντάσσονται με το 52%.
Η αποτυχία της αριστεράς να αναβαθμίσει την ποιότητα και το κύρος των δημόσιων υπηρεσιών (δεν περιορίζεται στην παιδεία η αποστροφή...) οδηγεί σε υποχώρηση τη γενικότερη ιδεολογική της κυριαρχία στη μεταπολίτευση που στηρίχθηκε σ΄ έναν παρασιτικό κρατισμό τον οποίο ονόμασε δωρεάν κοινωνισμό.
Όταν η κοίτη του ποταμού αλλάζει, η γενική κατεύθυνση του ρεύματος μπορεί να προβλεφθεί, ασχέτως τις περιστασιακές περιδινήσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του αποδεικνύονται ιδανικοί ολετήρες για την μεταπολιτευτική ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς, όχι μόνο γιατί δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα από άποψη διαχείρισης, αλλά και γιατί ηθικά σε σχέση με τα ζητήματα διαφθοράς-διαπλοκής θα μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας...
Η παραμονή τους στην εξουσία αν ήταν δυνατόν μέχρι το τέλος της τετραετίας θα ήταν ευχής έργον για όσους επιθυμούν το τέλος των αριστερών αυταπατών και μύθων.
Ήδη, τα κατάγματα είναι συντριπτικά...
*Για περισσότερα στοιχεία σε σχέση με τη έρευνα της κοινής γνώμης της Διανέοσις βλέπε: Τι πιστεύουν οι Έλληνες το 2017