Του Αλέξανδρου Διαμάντη
Πριν από μερικές ημέρες σε μια αθηναϊκή παραδοσιακή ταβέρνα, βουλευτής της συγκυβέρνησης ανέλυε την οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας. Η συζήτηση, που είχε φουντώσει, δεν άργησε να φτάσει και στην ψήφιση των επικείμενων μέτρων και συγκεκριμένα «αν κάποιος βουλευτής επρόκειτο να επιδοθεί σε επαναστατική γυμναστική», με άλλα λόγια να καταψηφίσει την συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών. Η απάντηση του εν λόγω βουλευτή ήταν σαφής και κατηγορηματική: «Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση»! Και μάλιστα, όταν τα λόγια βγήκαν από τα χείλη του, ακόμα η κυβέρνηση δεν είχε χτίσει το αφήγημα περί αντιμέτρων, ώστε και ο ίδιος να «κρυφτεί» πίσω από αυτό.
Άπαντες συμφώνησαν μαζί του, δίχως καν να σχολιάσουν την απάντησή του, την «προσπέρασαν». Το θεώρησαν δεδομένο. Όσο, δηλαδή, επιβαρυντικά και να είναι τα μέτρα κανείς – σύμφωνα με τον βουλευτή – δεν θα έχει πιθανότατα το σθένος να καταψηφίσει, παρά την προηγούμενη ρητορική κατά των συναδέλφων τους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Καθίσταται σαφές, λοιπόν, ότι οι «153» πλέον έχουν εξελιχθεί σε μια «μάζα» βουλευτών που για να παραμείνουν – έστω και για λίγο παραπάνω στη Βουλή – θα ψηφίσουν τα πάντα, θα ακολουθήσουν πιστά την κυβερνητική γραμμή και με μια λέξη θα πουν… «ναι» στο Μνημόνιο 4. Σε αυτό δεν θα πρέπει κανείς να έχει αντίρρηση.
Πέραν αυτού – το οποίο κατά πολλούς είναι αναπόφευκτο- προκαλεί, αν μη τι άλλο, εντύπωση πόσο γρήγορα κατέστη δυνατή η μετεξέλιξη των 153 βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ σε μνημονιακούς, ενώ πριν από λίγα χρόνια μιλούσαν για «γερμανοτσολιάδες», δωσίλογους κλπ.
Ακόμα, πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έχει μέσα σε λίγα χρόνια ξεχάσει ή διαγράψει από την μνήμη του όλα όσα του υποσχέθηκαν για να έρθουν στην εξουσία. Αν δεν το είχε κάνει, εδώ και καιρό θα έπρεπε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του να αποτελούσαν παρελθόν, όχι γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο οποιοδήποτε άλλος είναι καλύτερος, αλλά επειδή ένας ακόμα πολιτικός κορόιδεψε τον Ελληνικό λαό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε κάθε ευκαιρία συνεχίζει να το κάνει, δίχως να μην συμβαίνει τίποτα.
Όταν, δε, τα πράγματα δυσκολεύουν έρχεται μια γερή… δόση διαπλοκής, για να ξεφύγει από την δύσκολη θέση. Κανείς φυσικά δεν λέει ότι δεν πρέπει να παταχθεί ή ότι δεν υπάρχει, αλλά από την στιγμή που εδώ και δύο χρόνια κάποιος καταγγέλλει ως αντισυνταγματικές ή χαριστικές ορισμένες ρυθμίσεις και δεν τις έχει αλλάξει, τότε προφανώς θα πρέπει να θεωρείται «υπόλογος».
Για να γυρίσουμε στον κατά τα λοιπά συμπαθή βουλευτή, το ίδιο βράδυ στην ίδια παρέα βρισκόταν μαζί του και επιφανές στέλεχος του κόμματος. Και οι δύο συμφωνούσαν ότι δεν «βλέπουν» εκλογές στο άμεσο μέλλον, δηλαδή πριν τις Γερμανικές εκλογές. Προεξοφλούσαν συμφωνία – έστω με δυσκολίες – με τους δανειστές, έχοντας την πεποίθηση ότι η κυβέρνηση θα βγει αλώβητη, ενώ για τις δημοσκοπήσεις θύμιζαν παλαιότερες λανθασμένες μετρήσεις. Για το μόνο που δεν εμφανιζόντουσαν σίγουροι, ήταν για κάποιο «ατύχημα», το οποίο θα οδηγούσε τον Αλέξη Τσίπρα σε αδιέξοδο…