Ένα τραγικό δυστύχημα, το οποίο χρειάστηκε σειρά συγκυριών εκτός από τον καθοριστικό ανθρώπινο παράγοντα, θα μπορούσε τουλάχιστον να γίνει η απαρχή μιας σωστής συζήτησης για το πρέπει να αλλάξει, να βελτιωθεί, να τροποποιηθεί ώστε να περιορίσουμε τον ασφάλτινο φόρο αίματος.
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την περίπτωση οφείλει να διαδραματίσει η Πολιτεία η οποία δίνει και το tempo.
Ωστόσο αν κρίνουμε από τις δηλώσεις συριζαίων βουλευτών περί ταξικότητας και πλουσιόπαιδων αλλά την αναφορά του κυβερνητικού στελέχους κ. Μαυραγάνη πως εξετάζεται η επιβολή προστίμων από την Τροχαία με βάση το εισόδημα, τότε καταλαβαίνουμε ότι όχι μόνο αδρανούμε αλλά απεναντίας κατευθυνόμαστε ανάποδα στο μονόδρομο.
Ο άνεργος θα πληρώνει λιγότερο μια οδική παράβαση. Ο υπάλληλος θα πληρώνει περισσότερα. Όποιος δε, κατάφερε ακόμη να στέκεται όρθιος, βαράτε βιολιτζήδες.
Ο άνεργος στάθηκε υπαίτιος σοβαρότερου ατυχήματος; Θα πληρώσει λιγότερα. Ο πιο ευκατάστατος για το ίδιο αδίκημα, θα επιβαρυνθεί περισσότερο.
Δε γνωρίζω αν πρέπει να πούμε πολλά. Φτάνει μόνο η διαπίστωση πως με μια τέτοια ρύθμιση καταρρίπτεται εν τοις πράγμασι η ισότητα όλων των Ελλήνων έναντι του νόμου. Απεναντίας άλλοι καθίστανται λιγότερο ή περισσότερο ένοχοι ανάλογα με το εισόδημα, είτε υπαρκτό αλλά είτε και τεκμαρτό που σημαίνει είτε μένουν στα Σεπόλια είτε στο Χολαργό.
Και κάπου εδώ σταματάω. Τραβώ χειρόφρενο. Κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου πόσο κοστίζει μια ΤΑΞΙΚΗ παράβαση του νόμου;