Η εθνοϊσλαμιστική συμμαχία των νεοναζί ακροδεξιών Γκρίζων Λύκων και των ισλαμιστών του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δεν είναι κάτι νέο, ωστόσο ο «γάμος» επισημοποιήθηκε με το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου στην Τουρκία, μέσω του οποίου ο Ερντογάν ευελπιστεί να ανακηρυχθεί σε «πρόεδρος-σουλτάνος» του νεο-οθωμανικού χαλιφάτου.
Με άρθρο του στην ημερήσια αθηναϊκή εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», με τίτλο «Γκρίζοι Λύκοι στην υπηρεσία του σουλτάνου» και υπότιτλο «Η συγκυρία των απειλών του ακροδεξιού Μπαχτσελί κατά της Ελλάδας και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο πολιτικός του «γάμος» με τον Ερντογάν», ο δημοσιογράφος Γιώργος Σκαφίδας περιγράφει το πολιτικό «τέρας» που γεννήθηκε στην νεο-οθωμανική Τουρκία.
Γκρίζοι Λύκοι στην υπηρεσία του σουλτάνου
Μικρασιατική Καταστροφή, Αττίλας, τουρκική κατοχή στην Κύπρο, διωγμοί… οι πιο μαύρες σελίδες της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας επιστρέφουν ως ανθελληνικά βέλη στη φαρέτρα των πολιτικά αναβαθμισμένων Τούρκων εθνικιστών.
Μιλώντας χθες στην κοινοβουλευτική ομάδα του τουρκικού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), ο ηγέτης της παράταξης Ντεβλέτ Μπαχτσελί απείλησε να έρθει σαν σφαίρα στο Αιγαίο και να κυνηγήσει τους Έλληνες ρίχνοντάς τους στη θάλασσα, όπως είχαν κάνει οι πρόγονοι του τα έτη 1921 1922.
Διακήρυξε επίσης ότι «η Κύπρος είναι τουρκική». «Είναι πατρίδα των Τούρκων», όπως είπε χαρακτηριστικά, καλώντας μάλιστα «την ελληνοκυπριακή διοίκηση να εγκαταλείψει το νησί και να μην επιστρέψει ποτέ».
Με δεδομένο ότι το εθνικιστικό ΜΗΡ είναι το κόμμα των Γκρίζων Λύκων, οι παραπάνω θέσεις προκαλούν μεν αλλά δεν εκπλήσσουν.
Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί ωστόσο εν έτει 2017 δεν είναι ίδιος με τον Μπαχτσελί του πρόσφατου παρελθόντος.
Δεν είναι απλώς ο ηγέτης της τρίτης μεγαλύτερης αντιπολιτευόμενης δύναμης στο Κοινοβούλιο.
Αντιθέτως, είναι ο πιο χρήσιμος εταίρος του ισλαμιστή Ερντογάν στον δρόμο προς το δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ένας αναγκαίος εταίρος που ωθεί το τουρκικό καθεστώς προς πιο εθνικιστικές κατευθύνσεις.
Το ΜΗΡ είναι η μοναδική παράταξη, πέρα από το κυβερνών ισλαμοσυντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), που έχει διακηρύξει ανοιχτά ότι στηρίζει τη μετάβαση σε μια εκτελεστική υπερπροεδρία με «σουλτάνο» τον Ερντογάν.
Εάν δεν ήταν μάλιστα οι βουλευτές των εθνικιστών, ο Ερντογάν δεν θα είχε καταφέρει καν να συγκεντρώσει τις 330 ψήφους που απαιτούνταν για το δημοψήφισμα.
Συμβολική κίνηση
Ανταποδίδοντας τη «χάρη», ο Τούρκος πρωθυπουργός Γιλντιρίμ έκανε προσφάτως το σήμα των Γκρίζων Λύκων από το βήμα της τουρκικής εθνοσυνέλευσης, επισφραγίζοντας έτσι τη νέα ισλαμοεθνικιστική «συμμαχία».
Πέρα, ωστόσο, από τους όποιους συμβολισμούς, παράγοντες με άμεση γνώση των τουρκικών πολιτικών εξελίξεων υπογραμμίζουν στο «Έθνος» ότι όντως οδεύουμε προς έναν πολιτικό γάμο μεταξύ ισλαμιστών και εθνικιστών στην Τουρκία, όχι μόνο εν όψει δημοψηφίσματος αλλά με πιο μακροπρόθεσμη προοπτική.
Η τάση που διαφαίνεται στη γείτονα θέλει τα ΑΚΡ και ΜΗΡ (παρά τις αξιοσημείωτες αντιδράσεις στις τάξεις των εθνικιστών) να ενώνονται πολιτικά διαμορφώνοντας ένα κράμα ισλαμιστών… Γκρίζων Λύκων, υπό την προσωποπαγή και αποκομματικοποιημένη ομπρέλα ενός παντοδύναμου Ερντογάν, ο οποίος θα έχει την εξουσία να διορίζει υπουργούς χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν.
Όλα αυτά βέβαια, με την προϋπόθεση ότι θα επικρατήσει το «Ναι» στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου.
Η πρόκληση ως πάγια ρητορική
ΚΟΜΜΑ με μακρά παράδοση στις προκλήσεις, το εθνικιστικό ΜΗΡ έχει κατά καιρούς πει «βαριές κουβέντες», τις οποίες ωστόσο συχνά… ξεχνάει όταν έρχεται η ώρα της κρίσης.
Είχε, για παράδειγμα, κάνει σημαία του τον «απαγχονισμό» του Οτσαλάν.
Ωστόσο, ο ηγέτης του ΡΚΚ παραμένει ζωντανός.
Το ΜΗΡ συνηθίζει να επιστρέψει στον πραγματισμό της κρατικής γραμμής.
Τι γίνεται ωστόσο στην περίπτωση που η τουρκική κρατική γραμμή πάψει να είναι πραγματιστική;