«Δεν ψηφίζω μέτρα εργασιακού μεσαίωνα» διαμηνύει ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. Φυσικά έλεγε και άλλα παλαιότερα τα οποία δεν τήρησε, όπως πχ ότι αν είναι να έχουμε μνημόνια, αυτός δεν μπορεί να τα εφαρμόσει.
Αλλά για ποιο εργασιακό μεσαίωνα που δεν ψηφίζει μας μιλά ο κ. Τσίπρας;
Βέβαια ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του ως υπάλληλος, λογικό είναι να μη γνωρίζει ούτε που πατά ούτε που βρίσκεται.
Προσωπικά, όταν βγήκα στην αγορά εργασίας το 2001 έβλεπα τόσο στη δουλειά μου όσο και σε γνωστούς ιστορίες εργασιακού μεσαίωνα.
Πχ η γκρίνια όταν παίρνεις τη νόμιμη άδειά σου, δεν είναι μεσαίωνας;
Το να υπάρχει κόσμος που δεν πληρωνόταν τα όσα ορίζει η σύμβαση του κλάδου του δεν είναι μεσαίωνας;
Άνθρωποι που έμεναν απλήρωτοι γιατί έτσι, δεν ήταν μεσαίωνας;
Όταν ένας φίλος μου το 2011 έπαιρνε 1100 ευρώ μισθό και τους φωνάζει ο εργοδότης βάζοντας το διλημμα στο προσωπικό, τι θέλετε, να φύγουν δύο συνάδερφοι ή να πάτε όλοι μερικά κατοστάρικα πιο κάτω, και κατέληξε το παιδί να λαμβάνει σχεδόν 800 ευρώ, τι είναι;
Τη ζούγκλα δεν τη δημιουργούν οι νόμοι, αλλά οι συνθήκες. Η υπερφορολόγηση, τα τέλη επιτηδεύματος, οι προκαταβολές φόρους, οι ληστρικές εισφορές του ΕΦΚΑ, το υψηλό ΦΠΑ.
Όταν δημιουργείς ένα περιβάλλον ασφυξίας, το πρόβλημά σου είναι αν θα νομοθετήσεις την κρεμάλα;
Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για ανθρώπους που δε σηκώθηκαν το πρωί να πάνε στη δουλειά βρέξει/χιονίσει, με απεργίες, με πυρετούς κτλ.
Συνεπώς ποιο εργασιακό μεσαίωνα ρε Αλέξη; Από τον Καναδά ήρθες ύστερα από 25 χρόνια; Το ελάχιστο οξυγόνο που υπήρχε μέσα στο δωμάτιο, το ρούφηξες όλο...