Η κριτική στην κυβέρνηση ξέφυγε ήδη από την κριτική στην αριστερά, σα να ξεμπέρδεψαν όλοι μ’ αυτήν και ν’ αντιμετωπίζουν τώρα τ’ απολειφάδια της.
Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος
Κανείς δεν ξέρει αν – μετά την επικείμενη εξαέρωση του Σύριζα – θ’ απομείνει κάτι παλιό στους έντιμους αριστερούς για να καμαρώνουν. Ο κίνδυνος να εξατμιστεί κάθε συμπάθεια για την “παλιά καλή αριστερά” είναι πια ορατός.
Εκείνο που φαίνεται αυτή την ώρα, είναι ότι η κριτική στ’ απολειφάδια της αριστεράς ξέφυγε ήδη από την κριτική στην κυβέρνηση, σα να ξεμπέρδεψαν όλοι μ’ αυτήν και ν’ αντιμετωπίζουν τώρα το φάντασμά της.
Η χώρα διοικείται από μια δράκα παπαγάλους, φαντάσματα του ίδιου του εαυτού τους.
Και είναι απορίας άξιον γιατί μερικοί αρθρογράφοι επιμένουν ακόμα στον όρο “ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ”. Μπορούμε να κατανοήσουμε ότι έχει μια πρεμούρα η Νέα Δημοκρατία να θυμίζει στο λαό κάθε μέρα ότι συμμετέχει στην κυβέρνηση ο Καμμένος, ώστε – με την υπενθύμιση αυτή – να επαναπατρίσει τους πάλαι ποτέ αντιμνημονιακούς δεξιούς, άθελά της όμως “κουκουλώνει” την αλήθεια ότι η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση, είναι γνησίως αριστερή, αφού στην πραγματικότητα ο Καμμένος είναι “γλάστρα του Τσίπρα” και κάνει όσες κωλοτούμπες χρειάζονται για να συνεχίσει να το παίζει στρατάρχης. Ο αρχηγός των ΑΝΕΛ κρατάει τα καουμποϊλίκια για τα προεκλογικά μπαλκόνια, όταν έρχεται όμως η ώρα ν’ αποδείξει τη βαρβατίλα του, “γονατίζει στα τέσσερα”.
Ως αριστερή λοιπόν η κυβέρνηση, εφαρμόζει μία αριστερή Σχολή Πολιτικής Σκέψης, χρεοκοπημένη όμως εδώ και δεκαετίες. Σύμφωνα με αυτήν, η εξουσία πρέπει να μοιράζει χρήμα στους αδύναμους, λεηλατώντας τους δυνατούς.
Η ειδοποιός διαφορά από την άλλοτε δημοφιλή λογική του παλιού εκείνου λήσταρχου Φώτη Γιαγκούλα, είναι ότι ο Τσίπρας λεηλατεί τους δυνατούς, όχι όμως τους πολύ δυνατούς!
Ε, όπως και να το κάνεις, αυτό… έχει διαφορά!
Στο όνομα των αδυνάτων ο Τσίπρας λεηλατεί τους μικρομεσαίους, αλλά ενισχύει την οικονομική ελίτ, όπως γινόταν πάντα σ’ αυτή τη χώρα… Σα να μην άλλαξε τίποτα! Στη ρητορεία του ο αρχηγός του Σύριζα χρησιμοποιεί τους αδυνάτους ως άλλοθι για να κρύψει την στρατηγική πολιτική του επιλογή να τσακίσει τη ραχοκοκαλιά της Ελληνικής Οικονομίας, τις μικρομεσαίες δηλαδή επιχειρήσεις που – αποδεικνύοντας απίστευτη δυναμική – άντεξαν τα μέχρι τώρα τσουνάμια χαλώντας τα σχέδια των σεναριογράφων. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν βγήκαμε ακόμη από τα μνημόνια. Μόνο αυτός… Περιμένουν την ολοκλήρωση της «αποστολής» αυτής…
Δεν συνειδητοποιεί ο άφρων άρχων ότι εξοντώνει το πιο δυναμικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας! Είναι σα να γκρεμίζεις τη μεσαία κολόνα του σπιτιού σου…
Είτε έχει συναίσθηση του “έργου” του, είτε δεν έχει – “παίζει” πολύ το δεύτερο – αυτό που κάνει ο αριστερός πρωθυπουργός της χώρας, είναι ν’ ανοίγει φαρδιά λεωφόρο για χάρη των μεγάλων επιχειρήσεων, αυτές ντε, που κάποτε το κόμμα του αφόριζε ως Πολυεθνικές και Μονοπώλια, οργάνωνε δε απεργίες και διαδηλώσεις για να εφκράσει την επαναστατίλα της εργατικής τάξης…
Οι Πολυεθνικές και τα Μονοπώλια είναι εδώ, γύπες και όρνεα, καραδοκούν ΑΠΡΟΣΩΠΑ και περιμένουν την ώρα που θα ολοκληρωθεί το σενάριο και θα εξαφανιστούν από προσώπου γης οι μικρές επιχειρήσεις για να γίνουν αυτές αφεντικά της αγοράς.
Όσο ο Τσίπρας τους κάνει τα χατίρια, όσο ψηφίζει κι εφαρμόζει νόμους που φέρνουν λουκέτα, “δεν θα επιθυμούν εκλογές”… Η δικαιολογία ότι οι φόροι και οι εισφορές μπαίνουν στις επιχειρήσεις για “να υπερασπίσουμε τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού”, το χοντρό πρωθυπουργικό ψέμα ότι “πατάξαμε την φοροδιαφυγή γι’ αυτό έχουμε πλεονάσματα”, είναι απλά το μελάνι της σουπιάς…
Όταν εκτελεστεί στο ακέραιο το “συμβόλαιο θανάτου” που υπεγράφη ανάμεσα στην οικονομική ελίτ της χώρας (πίσω από την οποία είναι οι πολυεθνικές) και την κυβέρνηση Τσίπρα, θα τον πετάξουν στην πολιτική χωματερή όπως τη “στημένη λεμονόκουπα”…
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει ό,τι μπορεί για να επιταχύνει την διαδικασία που θέλουν οι δανειστές. Όλα τ’ άλλα που λέει και κάνει, είναι απλά νταηλίκια και πιάνουν μόνο στους αργυρώνητους.
Όσο για μας εδώ κάτω, δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον… στοχασμό! Είναι ώρα ν’ αντιληφθούμε (και να θυμόμαστε στο εξής) ότι “την υπογραφή σου και την… ψήφο σου, πρέπει να ξέρεις πού τη βάζεις”…