«Απατεώνες είμαστε;» είχε αναρωτηθεί με στόμφο η μαγείρισσα γεμιστών στην τηλεόραση. Μια πρώτη απάντηση θα μπορούσε να είναι το «συ είπας».
Όταν εκλέγεσαι γνωρίζοντας την κατάσταση υποσχόμενος τον ουρανό με τα άστρα και αντί για αυτό, όχι μόνο δεν παραμένει η γκριζάδα αλλά φέρνεις την κόλαση, τι είσαι; Απάντησέ μου.
Όταν μετατρέπεις ένα βροντερό ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, με πολύ χειρότερους όρους, τι είσαι; Απάντησέ μου.
Όταν εφαρμόζεις σύστημα εισφορών με ποσοστό επί των εσόδων της προηγούμενης χρονιάς, αλλά επειδή δεν έχεις τα στοιχεία διαθέσιμα, αντί να πας με το υπάρχον μέχρι αυτά να είναι διαθέσιμα, λαμβάνεις υπόψη της προ-προηγούμενης, τι είσαι; Απάντησέ μου.
Και όταν αντίστοιχα επί δώδεκα μήνες δεν έχεις έτοιμο το λογισμικό που θα κάνει τους συμψηφισμούς και πας να το δημοπρατήσεις τώρα, τι είσαι; Απάντησέ μου.
Όταν χρωστάς σε όλον τον κόσμο, αλλά εσύ δημεύεις αμά σου οφείλουν, τι είσαι; Απάντησέ μου.
Όταν παρακρατάς χρήματα που οφείλεις σε επιχειρήσεις και ασφαλισμένους, για να εμφανίσεις ένα ψεύτικο πρωτογενές πλεόνασμα, τι είσαι; Απάντησέ μου.
Όταν δεν πληρώνεις αυτούς που τους χρωστάς, αλλά μοιράζεις μποναμάδες σε εκλογικούς (υποψήφιους) πελάτες σου που έχουν πληρώσει λίγες εισφορές ή δουλέψει λίγα χρόνια, τι είσαι; Απάντησέ μου.
Λοιπόν, απατεώνες είστε; Μπορείς να απαντήσεις μόνη σου. Δε θα σου πάρει λογικά πολύ ώρα γιατί έχεις και τα γεμιστά στο φούρνο. Μη τυχόν και καούν όπως εμείς...