Ποιά είναι τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρώτη απευθείας στρατιωτική επίθεση εναντίον της επίσημης Συρίας από τις ΗΠΑ; Στις 4 Απριλίου το πρωί στην περιοχή Χαν Σαϊκούν, η Συριακή πολεμική αεροπορία βομβάρδισε αμάχους χρησιμοποιώντας χημικά όπλα.
H μονταζιέρα και ο γκεμπελισμός.
Αυτό κατήγγειλαν οι τζιχαδιστές που ελέγχουν την περιοχή. Εμφάνισαν βίντεο, προϊόν μονταζιέρας με κάποιον εμφανιζόμενο ως εθελοντή γιατρό - ο οποίος αργότερα ταυτοποιήθηκε ως σεσημασμένο εγκληματικό στοιχείο που παλιότερα είχε απασχολήσει τη Βρετανική δικαιοσύνη για την εμπλοκή του σε κυκλώματα τρομοκρατίας και απαγωγές.
Στο βίντεο αυτό που εμφανίστηκε - πού αλλού; - στο διαδίκτυο εμφανίζονται δεκάδες θύματα της υποτιθέμενης επίθεσης με χημικά. Βασικοί πρωταγωνιστές ανήλικα μικρής ηλικίας ακόμη και μωρά, που υποτίθεται ότι ήταν τα κυρίως θύματα αυτής της επίθεσης του καθεστώτος Άσαντ. Δεν υπήρξε κανενός είδους άλλη επιβεβαίωση του περιστατικού και των καταγγελιών.
Παρ' όλα αυτά τα δυτικά μέσα μαζικής εξαπάτησης ξεσάλωσαν εναντίον του Άσαντ σε βαθμό που ειλικρινά ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο όριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρωτοσέλιδο της επομένης 5 Απριλίου της Γαλλικής Liberation, όπου εμφανιζόταν ένα κολάζ από νεκρά ανήλικα ως θύματα-παιδιά του Άσαντ. Φυσικά όταν ρώτησαν την υπεύθυνο της εν λόγω αριστερής και δήθεν προοδευτικής εφημερίδας πώς ξέρει ότι όντως ο Άσαντ δολοφόνησε αυτά τα ανήλικα και μάλιστα με χημικά, αυτή απάντησε ότι το θεωρεί λίγο ως πολύ δεδομένο κι επομένως στόχος του πρωτοσέλιδου είναι να εξοργίσει τον κόσμο εναντίον του καθεστώτος, που αρνείται πεισματικά ότι διέπραξε ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα.
Φυσικά αν εφημερίδες σαν την Liberation βρίσκονταν σ' ένα πολιτισμένο κράτος που σέβεται του πολίτες του, θα είχε επιληφθεί αμέσως η δικαιοσύνη τουλάχιστον για σκόπιμη μόχλευση παθών και εξώθηση σε πόλεμο. Αλλά σήμερα, ακόμη και η Γαλλία, βρίσκεται υπό την δικτατορία του σύγχρονου μεσαίωνα, όπου κυριαρχούν απόλυτα τα συνθήματα του Μεγάλου Αδερφού: Αλήθεια είναι το ψέμα. Ο πόλεμος είναι ειρήνη. Η ελευθερία είναι σκλαβιά. Η άγνοια είναι δύναμη!
Η απόφαση για το χτύπημα
Την επομένη 6 Απριλίου το Reuters μεταδίδει ότι αποτελέσματα αυτοψίας δείχνουν ότι όντως χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν στη επίθεση. Πού έγινε η αυτοψία; Στην Τουρκία, παρακαλώ. Μάλιστα, τα αποτελέσματα της αυτοψίας έδειξαν ότι χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση που σκότωσε τουλάχιστον 70 ανθρώπους στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας, σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Δικαιοσύνης Μπεκίρ Bozdag. Τριάντα-δύο θύματα της επίθεσης της Τρίτης υποτίθεται ότι μεταφέρθηκαν στην Τουρκία όπου έγινε και αυτοψία.
Το γεγονός ότι ακόμη κι αν όντως έγινε αυτοψία και απέδειξε ότι οι νεκροί υπήρξαν θύματα χημικής επίθεσης, από πού συνάγεται ότι γι' αυτήν την επίθεση ευθύνεται η Συριακή αεροπορία. Πάντως όχι από την αυτοψία των θυμάτων. Για να βρεθεί ο ένοχος της επίθεσης με χημικά απαιτείται αυτοψία του χώρου όπου έγινε η επίθεση και κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει.
Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα και άχρηστες λεπτομέρειες για τους δημοσιοκάρφους και τα αφεντικά τους. Οι δηλώσεις αυτές ήταν αρκετές για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump ώστε να κατηγορήσει ευθέως την κυβέρνηση της Συρίας και προσωπικά τον Μπασάρ Άσαντ ότι ξεπέρασε την «κόκκινη γραμμή» με την επίθεση με δηλητηριώδη αέρια κατά αμάχων και είπε ότι τη στάση του απέναντι στη Συρία και τον Άσαντ είχε αλλάξει. Από κει και πέρα άνοιξε ο δρόμος για το πρώτο πολεμικό χτύπημα εναντίον της επίσημης Συρίας.
Με 59 τόμαχοκ...
Την επομένη ακριβώς στις 7 Απριλίου, 3:40 νωρίς το πρωί τοπική ώρα, ξεκίνησε η επίθεση εναντίον της Συρίας με 59 πυραύλους τόμαχοκ, που εκτοξεύθηκαν από τα καταδρομικά κατευθυνόμενων βλημάτων USS Ross (DDG 71) και USS Porter (DDG 78), κλάσης Arleigh Burke, που βρίσκονται στη Μεσόγειο. Στόχος ήταν το αεροδρόμιο Σαϊράτ της πολεμικής αεροπορίας της Συρίας, το οποίο σύμφωνα με δηλώσεις των ΗΠΑ ήταν εκείνο απ' όπου ξεκίνησε η επίθεση με χημικά. Και πάλι κανένα αποδεικτικό δεν παρουσιάστηκε.
Στο αεροδρόμιο, το οποίο δεν ήταν πρώτης γραμμής για την επιχειρησιακή δράση της πολεμικής αεροπορίας της Συρίας και των Ρώσων, χτυπήθηκαν στόχοι που αφορούσαν στα υπόστεγα όπου βρίσκονταν καθηλωμένα από καιρό αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας της Συρίας και κυρίως οι δύο αεροδιάδρομοι. Σύμφωνα με την κυβέρνηση της Συρίας οι νεκροί ήταν 14 εκ των οποίων πάνω από τους μισούς ήταν πολίτες.
Ωστόσο, οι ζημιές στο αεροδρόμιο δεν ήταν σημαντικές, μιας και μέσα σε 12 ώρες ήταν ξανά σε επιχειρησιακή ετοιμότητα. Βίντεο της επομένης δείχνουν τους αεροδιαδρόμους εν λειτουργία για την πολεμική αεροπορία της Συρίας. Ακόμη και οι εικόνες που έδωσε το πεντάγωνο για την επίθεση στο αεροδρόμιο Σαϊράτ, δεν δείχνουν εκτεταμένες καταστροφές που θα ήταν λογική συνέπεια μετά από μια επίθεση με 59 τόμαχοκ.
Το Πεντάγωνο επιμένει ότι το σύνολο των πυραύλων τόμαχοκ βρήκαν το στόχο τους. Κάτι όμως που διαψεύδουν οι εικόνες που το ίδιο το Πεντάγωνο έδωσε στη δημοσιότητα, αλλά και το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας που δήλωσε ότι μόλις 23 τόμαχοκ βρήκαν το στόχο τους. Οι υπόλοιποι τι απέγιναν; Πάντως δεν έπληξαν άλλους στόχους, μιας και ούτε το Πεντάγωνο ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, αλλά ούτε οι αρχές της Συρίας έχουν δείξει πλήγματα από τόμαχοκ αλλού εκτός αεροδρομίου.
Ο ΓΓ Γκουτιέρες εκφράζει την ανησυχία του...
΄Την ίδια ημέρα που εξαπολύθηκε η επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καθυστερεί ψηφοφορία για το ψήφισμα για το χημικό συμβάν στη Συρία. Τρία αντίπαλα σχέδια είχαν υποβληθεί στο Συμβούλιο. Το σχέδιο που προωθήθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία ζητά από τις συριακές αρχές να παρέχουν στα Ηνωμένα Έθνη και τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις εξόδους της πολεμικής αεροπορίας της την ημέρα του συμβάντος και να επιτρέψει την ελεύθερη πρόσβαση στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της στην εγγύτητα της συγκεκριμένης περιοχής όπου εκδηλώθηκε η επίθεση.
Αξίζει τον κόπο να προσέξει κανείς ότι το σχέδιο των τριών δεν αναφέρει καμιά συγκεκριμένη εγκατάσταση, έστω κι αν οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι διαθέτουν σίγουρες πληροφορίες ότι επίθεση με χημικά εκδηλώθηκε από το αεροδρόμιο Σαϊράτ, πού έπληξαν με τους τόμαχοκ. Ούτε βέβαια ζητά το αυτονόητο. Να επεκταθεί η έρευνα για την πιστοποίηση του συμβάντος και στην ίδια την περιοχή που επλήγει από τα χημικά. Γιατί άραγε;
Αυτό ζητά το σχέδιο που κατέθεσε η Ρωσία. Ζητά δηλαδή μια ολοκληρωμένη έρευνα στο περιστατικό που θα πραγματοποιηθεί από τον ΟΗΕ και εμπειρογνώμονες του OPCW, πρώτα και κύρια στην περιοχή όπου φέρεται να έχει πληγεί με χημικά, προτρέποντας όλα τα μέρη της σύγκρουσης να συνεργαστούν. Το τρίτο σχέδιο το προώθησαν τα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ επιδιώκοντας να συμφιλιώσουν τις διαφορές μεταξύ των δύο άλλων σχεδίων.
Πρωτοφανής μονομερής ενέργεια των ΗΠΑ
Κι έτσι ο Τραμπ ανέλαβε μονομερώς να χτυπήσει τη Συρία χωρίς ίχνος απόδειξης ότι η κυβέρνηση Άσαντ ευθύνεται για τη φερόμενη ως επίθεση με χημικά στην περιοχή Ιντλίμπ. Αλλά και χωρίς κανενός είδους διεθνούς κάλυψης από το Συμβούλιο Ασφαλείας, έστω και με όρους παραπειστικούς όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης του Καντάφι.
Ο Τραμπ επικαλέστηκε ως δικαιολογία για το πυραυλικό χτύπημα της Συρίας τα "ζωτικά συμφέροντα εθνικής ασφαλείας και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή ενημέρωσης που απέστειλε στο Κογκρέσο στις 8 Απριλίου. Και προκειμένου να εμφανιστεί νόμιμος επικαλείται τις εξουσίες να προχωρά σε πολεμικές ενέργειες με βάση το κοινό ψήφισμα Κογκρέσου και Αντιπροσωπείας Public Law 93-148 του 1973. Έστω κι αν το ψήφισμα αυτό νομιμοποιεί τον πρόεδρο των ΗΠΑ να προχωρά σε πολεμικές ενέργειες μόνο μετά την κήρυξη επίσημα του πολέμου, ή σε περίπτωση άμεσης στρατιωτικής απειλής εναντίον της ακεραιότητας των ΗΠΑ.
Είναι η πρώτη φορά από μετά τον Τζορτζ Μπους - μαζί με τη "συμμαχία των προθύμων" - ο οποίος κήρυξε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, που πρόεδρος των ΗΠΑ τόσο ξεδιάντροπα και χωρίς κανένα έστω τυπικό έρεισμα νομιμότητας προχωρά σε ανοιχτή πολεμική ενέργεια εναντίον κυρίαρχου κράτους. Και μάλιστα επικαλούμενος τα "ζωτικά συμφέροντα" της χώρας του, χωρίς να υπάρχει ούτε καν εικονική απειλή εναντίον των ΗΠΑ. Κάτι που έχει να ακουστεί επίσημα στη διεθνή σκηνή από την εποχή του Χίτλερ, ο οποίος ξεκίνησε το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, για να υπερασπιστεί τα "ζωτικά συμφέροντα" της χώρας του.
Η Hina Shamsi διευθύντρια της πανίσχυρης και απολύτως καθεστωτικής Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών, έγραψε για τη νομιμότητα της επίθεσης στην Συρία: "Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η χρήση χημικών όπλων από τον Μπασάρ αλ-Ασαντ εναντίον πολιτών της Συρίας είναι παράνομη, ανήθικη και απαράδεκτη. Αλλά η παρανομία Άσαντ δεν αποτελεί δικαιολογία για την παρανομία ως απάντηση. Αγνοώντας το συνταγματικό δίκαιο που δεν επιτρέπει την εχθρική χρήση βίας χωρίς την άδεια του Κογκρέσου, αλλά και το διεθνές δίκαιο πού απαγορεύει τη μονομερή χρήση βίας, εκτός σε περίπτωση αυτοάμυνας, ο Πρόεδρος Τραμπ έχει ξεκινήσει μονομερώς επίθεση ενάντια σε μια χώρα που δεν μας επιτέθηκε, και χωρίς καμία έγκριση από το Κογκρέσο. Κάτι τέτοιο παραβιάζει κάποιους από τους πιο σημαντικούς νομικούς περιορισμούς για τη χρήση βίας." Speak Freely / ACLU, 9 Απριλίου.
Ο πρώτος στόχος της επίθεσης
Να λοιπόν ο πρώτος αληθινός στόχος της πυραυλικής επίθεσης στη Συρία. Να ξεφορτωθεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάθε αυστηρό νομικό περιορισμό, τόσο από άποψη Συντάγματος, όσο και από άποψη διεθνούς δικαίου, στην πρόκληση και τη διεξαγωγή πολέμου με βάση το πώς ο ίδιος εκτιμά τα "ζωτικά συμφέροντα" της χώρας του. Κι αυτό είναι πρωτοφανές ακόμη και για πρόεδρο των ΗΠΑ.
Κανείς άλλος πριν τον Τραμπ δεν τόλμησε να το κάνει. Πάντα έψαχναν για τις αυθαιρεσίες τους και τις πολεμικές επεμβάσεις τους να βρουν κάποιο νομικό πάτημα δήθεν "άμεσης απειλής" εναντίον των ΗΠΑ, ή έστω κάποιου είδους διεθνούς κάλυψης από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Τέρμα πια με τα άλλοθι και τα φύλλα συκής.
Όποιος θεωρηθεί αυθαίρετα από τον πρόεδρο ως απειλή των "ζωτικών συμφερόντων" των ΗΠΑ, τότε είναι δυνατό να δεχθεί πολεμική επίθεση. Χωρίς καν να χρειάζεται να τηρηθούν οι τυπικές διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα των ΗΠΑ, ή πολύ περισσότερο το διεθνές δίκαιο. Πρόκειται για την αναβίωση του αυτοκρατορικού προνομίου της κήρυξης και διεξαγωγής πολέμου, κατ' εκτίμηση αποκλειστικά του αυτοκράτορα. Κι αυτό κάνει τον κόσμο πιο επικίνδυνο από ποτέ.
Σε άλλες εποχές θα είχαν ξεσηκωθεί πολλοί να ζητάνε την αποπομπή του προέδρου γιατί διέπραξε αυτό που κανένας μεταπολεμικός πρόεδρος δεν τόλμησε να πράξει. Θα είχαν ξεσηκωθεί οργανώσεις κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, δικαστές, γερουσιαστές, βουλευτές, κοκ. Όμως τώρα κρατούν σιγή ιχθύος. Κανένας από τους θεσμούς του περίφημου συστήματος checks and balances της λεγόμενης αμερικανικής δημοκρατίας, που υποτίθεται ότι έχει σχεδιαστεί για να περιορίζει τέτοιου είδους προνόμια του προέδρου, δεν λειτουργεί. Και μάλιστα εναντίον ενός προέδρου, που λίγο καιρό πριν είχαν ξεσηκωθεί σχεδόν όλοι και απαιτούσαν να αποπεμφθεί για την επιβολής απαγόρευσης εισόδου στις ΗΠΑ των υπηκόων συγκεκριμένων χωρών. Χρειάστηκε ο πιο αυθαίρετος βομβαρδισμός κράτους για να μονιάσουν όλοι και να αναγνωρίσουν στον Τραμπ το αυτοκρατορικό προνόμιο στον πόλεμο. Κι έτσι να προετοιμάσουν το έδαφος για να αποδειχθεί ο ίδιος ο Τραμπ ο πιο επικίνδυνος πρόεδρος των ΗΠΑ για την παγκόσμια ειρήνη.
Ο δεύτερος στόχος της επίθεσης
Δεύτερος αληθινός στόχος είναι η ίδια η Συρία. Στη Συρία οι δυνάμεις του Άσαντ, με τη συνδρομή των Ρώσων, του Ιράν, της Χεζμπολά, αλλά και των Κούρδων, είχαν ουσιαστικά επικρατήσει των μισθοφόρων της "ένοπλης αντιπολίτευσης" και των τζιχαδιστών. Κι αυτή η επικράτηση ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα της πολιτικής διάλυσης και επέμβασης εναντίον κυρίαρχων κρατών που ακολουθά η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες από την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας το 1998.
Το γεγονός αυτό έφερνε τη νόμιμη κυβέρνηση Άσαντ και της συμμαχίας των πολιτικών δυνάμεων που την στηρίζουν, σε κυρίαρχο παράγοντα των εξελίξεων στη μεταπολεμική Συρία. Ήταν τέτοια η επικράτηση του Άσαντ, που είχε αρχίσει ήδη να δρομολογείται η επιστροφή των προσφύγων από τις γειτονικές χώρες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι καρχαρίες των χρηματαγορών μασκαρεμένοι ως δωρητές κεφαλαίου, είχαν αρχίσει συζητήσεις με την κυβέρνηση Άσαντ για την ταχεία ανοικοδόμηση της Συρίας. Μόλις δυο μέρες πριν το χτύπημα του Τραμπ στην Συρία, γινόταν γνωστό το εξής: Οι δωρητές από όλο τον κόσμο υποσχέθηκαν € 5,5 δις για ενίσχυση στη Συρία, με τη Γερμανία να λέει ότι η Ευρώπη θα πρέπει να ντρέπεται για το γεγονός ότι δεν κάνει περισσότερα με δεδομένες τις προσπάθειες από το Λίβανο, την Ιορδανία και την Τουρκία (euobserver, 5/4).
Τα αρπακτικά μύρισαν απανθρακωμένη σάρκα, πρωτοφανή καταστροφή που φτάνει έως το 70% των υποδομών της Συρίας, αλλά και 13,5 εκατομμύρια ξεριζωμένους, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, που θα πρέπει να γυρίσουν στις εστίες τους. 'Ώρα για τρελά κέρδη με τη μπίζνα της ανοικοδόμησης.
Όχι όμως με τον Άσαντ στο τιμόνι και με την Συρία κυρίαρχη, ενιαία και αδιαίρετη. Κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούν ούτε οι ΗΠΑ, ούτε οι Ευρωπαίοι. Πρέπει πάση θυσία η Συρία να διαμελισθεί και ο Άσαντ το πολύ-πολύ να μείνει κύριος μόνο της Δαμασκού και των προαστίων της. Η επιχείρηση όμως διαμελισμού δεν μπορούσε πλέον να επιτευχθεί με τους μισθοφόρους τζιχαδιστές εξ ΗΠΑ, Ευρώπης και Τουρκίας. Έπρεπε να αναλάβουν δράση απευθείας οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Στο έδαφος της Συρίας.
Η στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία.
Το πρόσχημα υπάρχει. Ο πόλεμος εναντίον της Αλ Κάιντα και του Χαλιφάτου. Με επίφαση τον πόλεμο για την ανάκτηση της Μουσούλης, το πεντάγωνο δημοσιοποιεί πριν κανά δυο μήνες τη δράση μηχανοκίνητων τμημάτων έξω από τη Ράκα. Υποτίθεται για την κατάληψη της πρωτεύουσας του Χαλιφάτου εντός της Συρίας.
H Αρ Ράκα είναι στρατηγικής σημασίας για τον διαμελισμό της Συρίας. Είναι στο επίκεντρο των μεγαλύτερων υπέργειων και υπόγειων αποθεμάτων ύδατος της Συρίας. Ταυτόχρονα βρίσκεται κοντά στον αυτοκινητόδρομο Μ4, ο οποίος διευκολύνει την πρόσβαση από την Τουρκία και το Ιράκ. Ενώ ο οδικός άξονας που περνά από την ίδια την Ράκα ουσιαστικά διχοτομεί τη Συρία στα δυο.
Επομένως, τόσο για τις στρατιωτικές δυνάμεις της Συρίας, αλλά και για τους αμερικανούς - για ριζικά διαφορετικούς λόγους - η Ράκα είναι κορυφαίας στρατηγικής σημασίας. Όμως οι αμερικανοί χωρίς τη βοήθεια των Κούρδων είναι αδύνατο να επιχειρήσουν στο έδαφος της περιοχής. Για τον λόγο αυτό η Ουάσινγκτον έχει συνάψει ήδη συμφωνία με φυλάρχους των Κούρδων για τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτος με εδάφη από τη Συρία και το Ιράκ.
Το μεγάλο κουρδιστάν...
Σύμφωνα με αποκαλύψεις εγγράφων από το Inside Syria Media Center στις 24 Μαρτίου οι αρχές των ΗΠΑ και των Κούρδων της Συρίας κατέληξαν σε συμφωνία την προηγούμενη εβδομάδα σχετικά με τα όρια της κουρδικής αυτονομίας στο έδαφος της Συρίας, την οποία οι αμερικανοί την εγγυώνται για τους Κούρδους. Αρκεί να τους βοηθήσουν στην κατάληψη Raqqa και Al-Tabqah (34 μίλια δυτικά της Raqqa). Επιπλέον, η Ουάσιγκτον έχει ήδη ορίσει τα όρια του νέου κράτους του Μεγάλου Κουρδιστάν στο έδαφος της Συρίας και του Ιράκ, το οποίο θα πρέπει να δημιουργηθεί μετά την ήττα του Χαλιφάτου και την τελική κατάρρευση της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας.
Έλα όμως που χάρις στη βοήθεια της Ρωσίας, της Χεζμπολά και του Ιράν, οι δυνάμεις του Άσαντ είναι πολύ πιο κοντά στην κατάληψη τόσο της Ράκα, όσο και της Αλ-Τάμπα. Σ' αυτή την περίπτωση, ακόμη και οι Κούρδοι φύλαρχοι θα αναγκαστούν να διαπραγματευτούν με τον Άσαντ. Και οι ΗΠΑ ήδη βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση.
Πώς θα μπορούσε να ανατραπεί αυτή η πιθανότητα; Με δυο τρόπους: Είτε με ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στο έδαφος της Συρίας, αλλά τη μεταφορά ισχυρών χερσαίων δυνάμεων και χωρίς αεροπορική κάλυψη και προστασία δεν μπορεί να γίνει. Είτε με το να σπρώξουν τους Κούρδους εναντίον του Άσαντ. Όμως κάτι τέτοιο θα άφηνε εκτεθειμένους τους Κούρδους στον Ερτντογκάν, ο οποίος δεν θέλει επ' ουδενί να βρεθεί εκτός μοιρασιάς εδάφους της Συρίας και του Ιράκ.Κι αυτό οι Κούρδοι το ξέρουν καλύτερα απ' όλους.
Τι απομένει; Η άμεση ενίσχυση των αμερικανικών στρατευμάτων στο έδαφος της Συρίας. Ήδη οι Αμερικανοί διαθέτουν μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία έτοιμη να επιχειρήσει στην περιοχή Ράκα-Αλ Τάμπα. Με αφετηρία το Ιράκ. Όμως δεν επαρκεί. Χρειάζονται επειγόντως πρόσθετες δυνάμεις, αλλά και επαρκή αεροπορική κάλυψη.
Το σύστημα A2/AD της Ρωσίας
Πώς όμως να διατεθούν περισσότερες δυνάμεις αγνοώντας τους Ρώσους και τους Ιρανούς και κυρίως το σύστημα αντιπρόσβασης και απαγόρευσης πεδίου (A2/AD), που έχουν εγκαταστήσει οι Ρώσοι στη Συρία; Το σύστημα Α2/AD είναι όπλο που χρησιμοποιείται προκειμένου να προλάβει έναν αντίπαλο από το να καταλάβει ή διέλθει από μια περιοχή του εδάφους, της θάλασσας ή του αέρα. Η συγκεκριμένη μέθοδος που χρησιμοποιείται δεν είναι ανάγκη να είναι εντελώς αποτελεσματική στην πρόληψη διέλευσης εχθρικών δυνάμεων. Είναι επαρκές να περιοριστεί δραστικά, να επιβραδύνει, ή να θέσει σε κίνδυνο τον αντίπαλο. Ο φόβος των μεγάλων απωλειών είναι εκείνο που κρατά μακριά τον αντίπαλο από το έδαφος, τη θάλασσα και τον αέρα που προστατεύονται από οπλικά συστήματα Α2/AD.
Οι Ρώσοι λοιπόν έχουν τα πιο ανεπτυγμένα οπλικά συστήματα A2/AD στον κόσμο. Τόσο ανεπτυγμένα, που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν ικανοποιητική απάντηση. Τουλάχιστον προς το παρών.
H Ρωσία ανέπτυξε τα οπλικά συστήματα αυτά ως απάντηση στην απαράμιλλη ικανότητα του ΝΑΤΟ να διεξάγει επιχειρήσεις εναέριου χώρου μεγάλης κλίμακας. Έτσι η Ρωσία έχει δημιουργήσει μεγάλες ζώνες αποκλεισμού αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD) ή «φούσκες» γύρω από τις χώρες της Βαλτικής, της Μαύρης Θάλασσας, της Ανατολικής Μεσογείου και της Αρκτικής. Αυτές οι "φούσκες" A2/AD επιτρέπουν στη Μόσχα να αρνηθεί τη χρήση του εναέριου χώρου, του χερσαίου και θαλάσιου χώρου στις περιοχές αυτές και να περιορίσει δραματικά την κυκλοφορία των αεροσκαφών, των πλοίων και των χερσαίων δυνάμεων των αντιπάλων της σε περίπτωση κρίσης.
Στο ανακοινωθέν της Συνόδου της Βαρσοβίας, 8-9 Ιουλίου 2016, το ΝΑΤΟ εξέφρασε τις ανησυχίες του για τις εξελίξεις αυτές, δηλώνοντας ότι δεν θα δεχόταν περιορισμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία των συμμαχικών δυνάμεων από ζώνες αποκλεισμού A2/AD της Ρωσίας. Κι ο λόγος είναι απλός. Με τον τρόπο αυτό το ΝΑΤΟ χάνει το πλεονέκτημα του αιφνίδιου μαζικού χτυπήματος από αέρος και μεγάλη απόσταση ως προετοιμασία χερσαίων επιχειρήσεων.
Τα τόμαχοκ δοκίμασαν το σύστημα A2/AD
Να λοιπόν ποιός ήταν ο βασικός στρατιωτικός στόχος των ΗΠΑ. Να δοκιμάσει τις δυνατότητες του συστήματος Α2/AD της Ρωσίας που έχει εγκατασταθεί στη Συρία. Να δει το ποσοστό απωλειών και να εκτιμήσει επιχειρησιακά με ποιόν τρόπο μπορεί να διαπεράσει το πλέγμα του συγκεκριμένου συστήματος, χωρίς αποτρεπτικές απώλειες.
Κι έτσι ο Τραμπ έκανε αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο Ομπάμα το 2013 με αφορμή μια ανάλογη επίθεση χημικών στην περιοχή της ανατολικής Γκούτα τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Αρκετές χώρες, όπως η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέτασαν το ενδεχόμενο να επέμβουν στρατιωτικά εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2013, η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών υιοθέτησε ψήφισμα για τη χρήση στρατιωτικής βίας κατά του συριακού στρατού ως απάντηση στην επίθεση της Ghouta. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2013, η στρατιωτική επέμβαση απετράπη όταν η κυβέρνηση Άσαντ αποδέχθηκε τη συμφωνία περιθωρίου ΗΠΑ-Ρωσίας να παραδώσει «κάθε κομμάτι» των αποθεμάτων χημικών όπλων της προς καταστροφή και δήλωσε την πρόθεσή της να προσχωρήσει στη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα.
Αυτή τη σύμβαση υποτίθεται ότι παραβίασε ο στρατός της Συρίας με την επίθεση στις 4ης Απριλίου. Ωστόσο και παρά τις διαπλεκόμενες φωνές που ήθελαν και τότε να ρίξουν την ευθύνη στην κυβέρνηση Άσαντ προκειμένου να νομιμοποιήσουν απευθείας χτύπημα, τελικά η έρευνα απέδειξε ότι την ευθύνη για την επίθεση με χημικά στην Γκούτα την είχαν οι τζιχαδιστές.
Τον Ιανουάριο του 2014 μια ομάδα ειδικών από το ΜΙΤ της Μασαχουσέτης, εξέδωσε τα πορίσματά της. Στην έκθεση με τίτλο «Πιθανές επιπτώσεις Λανθασμένων Τεχνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ,» ο Richard Lloyd, πρώην επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ, και ο Theodor Postol, καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), εξέτασαν το σχεδιασμό του πυραύλου και υπολόγισαν τις πιθανές τροχιές με βάση το ωφέλιμο φορτίο του. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αέριο σαρίν δεν θα μπορούσε να είχε εκτοξευθεί από τις περιοχές, που βρίσκονταν κάτω από τον έλεγχο των δυνάμεων της κυβέρνησης Άσαντ.
H ομοιότητα των δυο περιστατικών ως προς την διαχείριση και την προπαγάνδα δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητη. Και παρά το γεγονός ότι σήμερα πια γνωρίζουμε επακριβώς ποιοί και γιατί από τους μισθοφόρους της "ένοπλης αντιπολίτευσης" στον Άσαντ έστησαν την προβοκάτσια με τη επίθεση χημικών ώστε να δοθεί η πρόφαση για πολεμική επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας, οι δημοσιοκάφροι και τα ΜΜΕ συνεχίζουν να χρεώνουν την επίθεση με χημικά στον Άσαντ.
Τι σταμάτησε τότε την πολεμική επέμβαση; Ιδίως από τη στιγμή που ο Ομπάμα ήταν τυπικά νόμιμος γιατί είχε εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου. Ο κύριος λόγος ήταν το σύστημα Α2/AD που διέθετε ήδη η Συρία με τη βοήθεια της Ρωσίας. Μάλιστα εκείνη την εποχή ο Ομπάμα θέλησε να στείλει την πολεμική αεροπορία της Βρετανίας και της Γαλλίας πρώτα για να δοκιμάσουν την αποτελεσματικότητας της "φούσκας". Αυτό έκανε τις δυο χώρες συμμάχους των ΗΠΑ να αποσυρθούν.
Το πολιτικό κόστος μιας αποτυχημένης στρατιωτικής επιχείρησης, έκανε τον Ομπάμα να το ξανασκεφτεί και να ξεχάσει προς το παρών την στρατιωτική επίθεση στη Συρία. Κι αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο Ομπάμα, το τόλμησε και μάλιστα τελείως αυθαίρετα ο Τραμπ.
Με τις πλάτες στην Κρήτη
Ποιό ήταν το αποτέλεσμα; Μόνο 23 τόμαχοκ από τους 59 βρήκαν το στόχο τους. Οι υπόλοιποι έπεσαν στη θάλασσα λόγω του συστήματος Α2/ΑD. Ποσοστό ευστοχίας 39%. Ή καλύτερα απώλειες της τάξης του 61%. Για ένα όπλο ακριβείας όπως το τόμαχοκ, τα ποσοστά αυτά είναι παντελώς απαράδεκτα και ικανά να βάλουν σε πολύ ζοφερές σκέψεις τους επιτελείς του πενταγώνου και του ΝΑΤΟ.
Φανταστείτε να επιχειρούσαν να πλήξουν το στόχο τους οι ΗΠΑ με εξόδους αεροσκαφών. Από τα 100 αεροσκάφη που θα επιχειρούσαν τουλάχιστον τα 61 δεν θα επέστρεφαν στη βάση τους. Και λέμε τουλάχιστον γιατί το σύστημα A2/AD είναι πολύ πιο αποτελεσματικό με αεροσκάφη, παρά με κρουζ και τόμαχοκ. Φανταστείτε το κόστος μιας τέτοιας επιχείρησης για τις ΗΠΑ και τους όπιους συμμάχους της.
Τα τόμαχοκ εκτοξεύθηκαν 2.000 χιλιόμετρα μακριά από τον στόχο τους στη Συρία. Τα συγκεκριμένα καταδρομικά των ΗΠΑ βρίσκονταν στα χωρικά ύδατα της Κρήτης ώστε να προστατεύονται από τη Σούδα σε περίπτωση αντιποίνων από τη Ρωσία. Η επιλογή της Κρήτης έγινε και για έναν ακόμη λόγο. Η ακρίβεια των τόμαχοκ εξαρτάται από την καθοδήγησή τους με δορυφορικά συστήματα εντοπισμού στόχων, τα οποία απαιτούν ισχυρά ραντάρ που δεν πρέπει να βρίσκονται εντός της "φούσκας" A2/AD της Ρωσίας, διότι εύκολα θα μπορούσαν να πληγούν ως στόχοι αντιποίνων.
Στην Κρήτη λοιπόν υπάρχει το ισχυρότερο ραντάρ, που αναβαθμίζει τώρα ο Ισραηλινός στρατός και βρίσκεται εκτός εμβέλειας των Ρώσων. Βέβαια, η ενίσχυση του Ρωσικού στόλου ανοιχτά της Κύπρου με φρεγάτες και καταδρομικά από το στόλο της Μαύρης Θάλασσας δίνει στη Ρωσία την ικανότητα να επεκτείνει τη ζώνη αποκλεισμού έως και την Κρήτη ώστε να πληγούν πιθανοί στόχοι ακόμη και στην περιοχή της. Στην περίπτωση πάντα που ο Τραμπ υλοποιήσει τις απειλές του για συνέχιση των χτυπημάτων.
Από στρατιωτικής άποψης η επιχείρηση σημείωσε για τους αμερικανούς παταγώδη αποτυχία. Όχι μόνο γιατί δεν μπόρεσαν να διαπεράσουν τη "φούσκα" A2/AD της Ρωσίας με λελογισμένες απώλειες, αλλά δεν μπορούν να παράσχουν αποτελεσματική αεροπορική κάλυψη σε πιθανές δικές τους εκτεταμένες χερσαίες επιχειρήσεις στη Συρία. Ούτε είναι εύκολο, για τον ίδιο λόγο της "φούσκας" να μετακινήσουν ικανές χερσαίες δυνάμεις τεθωρακισμένων, πυροβολικού και ελικοπτέρων από το Ιράκ στην ενδοχώρα της Συρίας. Μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των Ρώσων και του Άσαντ μπορούν να το κάνουν.
Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι ο Τραμπ θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια. Η επιθετικότητα του θα ενταθεί. Τα πλήγματα την επόμενη φορά θα έχουν μεγαλύτερη διασπορά και συγκέντρωση από αέρα, θάλασσα και έδαφος. Το Ισραήλ ήδη ετοιμάζεται να συνδράμει. Μαζί του και οι μοίρες της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, που συνιστούν έναν εύκολο στόχο για τους Ρώσους προκειμένου με τη ζωή των ελλήνων πιλότων να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος διεμβολισμού του συστήματος A2/AD.
Εξ ου και οι συχνές κοινές τακτικές αεροπορικές ασκήσεις μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδος και ΗΠΑ. Ακόμη και πάνω από τον εναέριο χώρο της Αθήνας. Για πρώτη φορά στα χρονικά.
Άλλωστε έχουμε το κατάλληλο πολιτικό σύστημα για να γίνει κάτι τέτοιο. Η Κρήτη έχει ήδη παραδοθεί με σκοπό να γίνει αβύθιστο αεροπλανοφόρο για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, όπως έχει εξαγγείλει ο κ. Καμμένος.
Κι εμείς όλοι περιμένουμε το μοιραίο, έχοντας μάλιστα τους δημοσιοκάφρους της χώρας μας, αλλά και διάφορους αναλυτές όνομα και μη χωριό να προετοιμάζουν το επόμενο βήμα της στρατιωτικής επίθεσης στη Συρία από τον ελληνικό χερσαίο, εναέριο και θαλάσσιο χώρο, λαθυσυχάζοντας τον άβουλο και τον αφελή με ανοησίες για αποτυχία της Ρωσικής και Συριακής αεράμυνας. Απευθυνονται φυσικά σε κάφρους του είδους τους, που πιστευουν ότι θα μας προστατεύσουν οι αμερικανοί ενώ οι Ρώσοι θα μας αφήσουν ήσυχους να εξορμούν τα γεράκια από τον ελληνικό χώρο προκειμένου να σπάσουν τις δικές τους ζώνες ασφαλείας A2/AD. Βλέπετε, η βλακεία είναι μεταδοτική.
Πρωτοσέλιδο άξιο για Νόμπελ Γκεμπελισμού
Το Μεγάλο Κουρδιστάν όπως το οριοθέτησαν οι ΗΠΑ
Τα συστήματα A2/AD της Ρωσίας
Εμβέλεια Α2/AD της Ρωσίας στη Συρία
H μονταζιέρα και ο γκεμπελισμός.
Αυτό κατήγγειλαν οι τζιχαδιστές που ελέγχουν την περιοχή. Εμφάνισαν βίντεο, προϊόν μονταζιέρας με κάποιον εμφανιζόμενο ως εθελοντή γιατρό - ο οποίος αργότερα ταυτοποιήθηκε ως σεσημασμένο εγκληματικό στοιχείο που παλιότερα είχε απασχολήσει τη Βρετανική δικαιοσύνη για την εμπλοκή του σε κυκλώματα τρομοκρατίας και απαγωγές.
Στο βίντεο αυτό που εμφανίστηκε - πού αλλού; - στο διαδίκτυο εμφανίζονται δεκάδες θύματα της υποτιθέμενης επίθεσης με χημικά. Βασικοί πρωταγωνιστές ανήλικα μικρής ηλικίας ακόμη και μωρά, που υποτίθεται ότι ήταν τα κυρίως θύματα αυτής της επίθεσης του καθεστώτος Άσαντ. Δεν υπήρξε κανενός είδους άλλη επιβεβαίωση του περιστατικού και των καταγγελιών.
Παρ' όλα αυτά τα δυτικά μέσα μαζικής εξαπάτησης ξεσάλωσαν εναντίον του Άσαντ σε βαθμό που ειλικρινά ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο όριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρωτοσέλιδο της επομένης 5 Απριλίου της Γαλλικής Liberation, όπου εμφανιζόταν ένα κολάζ από νεκρά ανήλικα ως θύματα-παιδιά του Άσαντ. Φυσικά όταν ρώτησαν την υπεύθυνο της εν λόγω αριστερής και δήθεν προοδευτικής εφημερίδας πώς ξέρει ότι όντως ο Άσαντ δολοφόνησε αυτά τα ανήλικα και μάλιστα με χημικά, αυτή απάντησε ότι το θεωρεί λίγο ως πολύ δεδομένο κι επομένως στόχος του πρωτοσέλιδου είναι να εξοργίσει τον κόσμο εναντίον του καθεστώτος, που αρνείται πεισματικά ότι διέπραξε ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα.
Φυσικά αν εφημερίδες σαν την Liberation βρίσκονταν σ' ένα πολιτισμένο κράτος που σέβεται του πολίτες του, θα είχε επιληφθεί αμέσως η δικαιοσύνη τουλάχιστον για σκόπιμη μόχλευση παθών και εξώθηση σε πόλεμο. Αλλά σήμερα, ακόμη και η Γαλλία, βρίσκεται υπό την δικτατορία του σύγχρονου μεσαίωνα, όπου κυριαρχούν απόλυτα τα συνθήματα του Μεγάλου Αδερφού: Αλήθεια είναι το ψέμα. Ο πόλεμος είναι ειρήνη. Η ελευθερία είναι σκλαβιά. Η άγνοια είναι δύναμη!
Η απόφαση για το χτύπημα
Την επομένη 6 Απριλίου το Reuters μεταδίδει ότι αποτελέσματα αυτοψίας δείχνουν ότι όντως χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν στη επίθεση. Πού έγινε η αυτοψία; Στην Τουρκία, παρακαλώ. Μάλιστα, τα αποτελέσματα της αυτοψίας έδειξαν ότι χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση που σκότωσε τουλάχιστον 70 ανθρώπους στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας, σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Δικαιοσύνης Μπεκίρ Bozdag. Τριάντα-δύο θύματα της επίθεσης της Τρίτης υποτίθεται ότι μεταφέρθηκαν στην Τουρκία όπου έγινε και αυτοψία.
Το γεγονός ότι ακόμη κι αν όντως έγινε αυτοψία και απέδειξε ότι οι νεκροί υπήρξαν θύματα χημικής επίθεσης, από πού συνάγεται ότι γι' αυτήν την επίθεση ευθύνεται η Συριακή αεροπορία. Πάντως όχι από την αυτοψία των θυμάτων. Για να βρεθεί ο ένοχος της επίθεσης με χημικά απαιτείται αυτοψία του χώρου όπου έγινε η επίθεση και κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει.
Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα και άχρηστες λεπτομέρειες για τους δημοσιοκάρφους και τα αφεντικά τους. Οι δηλώσεις αυτές ήταν αρκετές για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump ώστε να κατηγορήσει ευθέως την κυβέρνηση της Συρίας και προσωπικά τον Μπασάρ Άσαντ ότι ξεπέρασε την «κόκκινη γραμμή» με την επίθεση με δηλητηριώδη αέρια κατά αμάχων και είπε ότι τη στάση του απέναντι στη Συρία και τον Άσαντ είχε αλλάξει. Από κει και πέρα άνοιξε ο δρόμος για το πρώτο πολεμικό χτύπημα εναντίον της επίσημης Συρίας.
Με 59 τόμαχοκ...
Την επομένη ακριβώς στις 7 Απριλίου, 3:40 νωρίς το πρωί τοπική ώρα, ξεκίνησε η επίθεση εναντίον της Συρίας με 59 πυραύλους τόμαχοκ, που εκτοξεύθηκαν από τα καταδρομικά κατευθυνόμενων βλημάτων USS Ross (DDG 71) και USS Porter (DDG 78), κλάσης Arleigh Burke, που βρίσκονται στη Μεσόγειο. Στόχος ήταν το αεροδρόμιο Σαϊράτ της πολεμικής αεροπορίας της Συρίας, το οποίο σύμφωνα με δηλώσεις των ΗΠΑ ήταν εκείνο απ' όπου ξεκίνησε η επίθεση με χημικά. Και πάλι κανένα αποδεικτικό δεν παρουσιάστηκε.
Στο αεροδρόμιο, το οποίο δεν ήταν πρώτης γραμμής για την επιχειρησιακή δράση της πολεμικής αεροπορίας της Συρίας και των Ρώσων, χτυπήθηκαν στόχοι που αφορούσαν στα υπόστεγα όπου βρίσκονταν καθηλωμένα από καιρό αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας της Συρίας και κυρίως οι δύο αεροδιάδρομοι. Σύμφωνα με την κυβέρνηση της Συρίας οι νεκροί ήταν 14 εκ των οποίων πάνω από τους μισούς ήταν πολίτες.
Ωστόσο, οι ζημιές στο αεροδρόμιο δεν ήταν σημαντικές, μιας και μέσα σε 12 ώρες ήταν ξανά σε επιχειρησιακή ετοιμότητα. Βίντεο της επομένης δείχνουν τους αεροδιαδρόμους εν λειτουργία για την πολεμική αεροπορία της Συρίας. Ακόμη και οι εικόνες που έδωσε το πεντάγωνο για την επίθεση στο αεροδρόμιο Σαϊράτ, δεν δείχνουν εκτεταμένες καταστροφές που θα ήταν λογική συνέπεια μετά από μια επίθεση με 59 τόμαχοκ.
Το Πεντάγωνο επιμένει ότι το σύνολο των πυραύλων τόμαχοκ βρήκαν το στόχο τους. Κάτι όμως που διαψεύδουν οι εικόνες που το ίδιο το Πεντάγωνο έδωσε στη δημοσιότητα, αλλά και το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας που δήλωσε ότι μόλις 23 τόμαχοκ βρήκαν το στόχο τους. Οι υπόλοιποι τι απέγιναν; Πάντως δεν έπληξαν άλλους στόχους, μιας και ούτε το Πεντάγωνο ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, αλλά ούτε οι αρχές της Συρίας έχουν δείξει πλήγματα από τόμαχοκ αλλού εκτός αεροδρομίου.
Ο ΓΓ Γκουτιέρες εκφράζει την ανησυχία του...
΄Την ίδια ημέρα που εξαπολύθηκε η επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καθυστερεί ψηφοφορία για το ψήφισμα για το χημικό συμβάν στη Συρία. Τρία αντίπαλα σχέδια είχαν υποβληθεί στο Συμβούλιο. Το σχέδιο που προωθήθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία ζητά από τις συριακές αρχές να παρέχουν στα Ηνωμένα Έθνη και τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις εξόδους της πολεμικής αεροπορίας της την ημέρα του συμβάντος και να επιτρέψει την ελεύθερη πρόσβαση στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της στην εγγύτητα της συγκεκριμένης περιοχής όπου εκδηλώθηκε η επίθεση.
Αξίζει τον κόπο να προσέξει κανείς ότι το σχέδιο των τριών δεν αναφέρει καμιά συγκεκριμένη εγκατάσταση, έστω κι αν οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι διαθέτουν σίγουρες πληροφορίες ότι επίθεση με χημικά εκδηλώθηκε από το αεροδρόμιο Σαϊράτ, πού έπληξαν με τους τόμαχοκ. Ούτε βέβαια ζητά το αυτονόητο. Να επεκταθεί η έρευνα για την πιστοποίηση του συμβάντος και στην ίδια την περιοχή που επλήγει από τα χημικά. Γιατί άραγε;
Αυτό ζητά το σχέδιο που κατέθεσε η Ρωσία. Ζητά δηλαδή μια ολοκληρωμένη έρευνα στο περιστατικό που θα πραγματοποιηθεί από τον ΟΗΕ και εμπειρογνώμονες του OPCW, πρώτα και κύρια στην περιοχή όπου φέρεται να έχει πληγεί με χημικά, προτρέποντας όλα τα μέρη της σύγκρουσης να συνεργαστούν. Το τρίτο σχέδιο το προώθησαν τα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ επιδιώκοντας να συμφιλιώσουν τις διαφορές μεταξύ των δύο άλλων σχεδίων.
Πρωτοφανής μονομερής ενέργεια των ΗΠΑ
Κι έτσι ο Τραμπ ανέλαβε μονομερώς να χτυπήσει τη Συρία χωρίς ίχνος απόδειξης ότι η κυβέρνηση Άσαντ ευθύνεται για τη φερόμενη ως επίθεση με χημικά στην περιοχή Ιντλίμπ. Αλλά και χωρίς κανενός είδους διεθνούς κάλυψης από το Συμβούλιο Ασφαλείας, έστω και με όρους παραπειστικούς όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης του Καντάφι.
Ο Τραμπ επικαλέστηκε ως δικαιολογία για το πυραυλικό χτύπημα της Συρίας τα "ζωτικά συμφέροντα εθνικής ασφαλείας και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή ενημέρωσης που απέστειλε στο Κογκρέσο στις 8 Απριλίου. Και προκειμένου να εμφανιστεί νόμιμος επικαλείται τις εξουσίες να προχωρά σε πολεμικές ενέργειες με βάση το κοινό ψήφισμα Κογκρέσου και Αντιπροσωπείας Public Law 93-148 του 1973. Έστω κι αν το ψήφισμα αυτό νομιμοποιεί τον πρόεδρο των ΗΠΑ να προχωρά σε πολεμικές ενέργειες μόνο μετά την κήρυξη επίσημα του πολέμου, ή σε περίπτωση άμεσης στρατιωτικής απειλής εναντίον της ακεραιότητας των ΗΠΑ.
Είναι η πρώτη φορά από μετά τον Τζορτζ Μπους - μαζί με τη "συμμαχία των προθύμων" - ο οποίος κήρυξε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, που πρόεδρος των ΗΠΑ τόσο ξεδιάντροπα και χωρίς κανένα έστω τυπικό έρεισμα νομιμότητας προχωρά σε ανοιχτή πολεμική ενέργεια εναντίον κυρίαρχου κράτους. Και μάλιστα επικαλούμενος τα "ζωτικά συμφέροντα" της χώρας του, χωρίς να υπάρχει ούτε καν εικονική απειλή εναντίον των ΗΠΑ. Κάτι που έχει να ακουστεί επίσημα στη διεθνή σκηνή από την εποχή του Χίτλερ, ο οποίος ξεκίνησε το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, για να υπερασπιστεί τα "ζωτικά συμφέροντα" της χώρας του.
Η Hina Shamsi διευθύντρια της πανίσχυρης και απολύτως καθεστωτικής Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών, έγραψε για τη νομιμότητα της επίθεσης στην Συρία: "Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η χρήση χημικών όπλων από τον Μπασάρ αλ-Ασαντ εναντίον πολιτών της Συρίας είναι παράνομη, ανήθικη και απαράδεκτη. Αλλά η παρανομία Άσαντ δεν αποτελεί δικαιολογία για την παρανομία ως απάντηση. Αγνοώντας το συνταγματικό δίκαιο που δεν επιτρέπει την εχθρική χρήση βίας χωρίς την άδεια του Κογκρέσου, αλλά και το διεθνές δίκαιο πού απαγορεύει τη μονομερή χρήση βίας, εκτός σε περίπτωση αυτοάμυνας, ο Πρόεδρος Τραμπ έχει ξεκινήσει μονομερώς επίθεση ενάντια σε μια χώρα που δεν μας επιτέθηκε, και χωρίς καμία έγκριση από το Κογκρέσο. Κάτι τέτοιο παραβιάζει κάποιους από τους πιο σημαντικούς νομικούς περιορισμούς για τη χρήση βίας." Speak Freely / ACLU, 9 Απριλίου.
Ο πρώτος στόχος της επίθεσης
Να λοιπόν ο πρώτος αληθινός στόχος της πυραυλικής επίθεσης στη Συρία. Να ξεφορτωθεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάθε αυστηρό νομικό περιορισμό, τόσο από άποψη Συντάγματος, όσο και από άποψη διεθνούς δικαίου, στην πρόκληση και τη διεξαγωγή πολέμου με βάση το πώς ο ίδιος εκτιμά τα "ζωτικά συμφέροντα" της χώρας του. Κι αυτό είναι πρωτοφανές ακόμη και για πρόεδρο των ΗΠΑ.
Κανείς άλλος πριν τον Τραμπ δεν τόλμησε να το κάνει. Πάντα έψαχναν για τις αυθαιρεσίες τους και τις πολεμικές επεμβάσεις τους να βρουν κάποιο νομικό πάτημα δήθεν "άμεσης απειλής" εναντίον των ΗΠΑ, ή έστω κάποιου είδους διεθνούς κάλυψης από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Τέρμα πια με τα άλλοθι και τα φύλλα συκής.
Όποιος θεωρηθεί αυθαίρετα από τον πρόεδρο ως απειλή των "ζωτικών συμφερόντων" των ΗΠΑ, τότε είναι δυνατό να δεχθεί πολεμική επίθεση. Χωρίς καν να χρειάζεται να τηρηθούν οι τυπικές διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα των ΗΠΑ, ή πολύ περισσότερο το διεθνές δίκαιο. Πρόκειται για την αναβίωση του αυτοκρατορικού προνομίου της κήρυξης και διεξαγωγής πολέμου, κατ' εκτίμηση αποκλειστικά του αυτοκράτορα. Κι αυτό κάνει τον κόσμο πιο επικίνδυνο από ποτέ.
Σε άλλες εποχές θα είχαν ξεσηκωθεί πολλοί να ζητάνε την αποπομπή του προέδρου γιατί διέπραξε αυτό που κανένας μεταπολεμικός πρόεδρος δεν τόλμησε να πράξει. Θα είχαν ξεσηκωθεί οργανώσεις κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, δικαστές, γερουσιαστές, βουλευτές, κοκ. Όμως τώρα κρατούν σιγή ιχθύος. Κανένας από τους θεσμούς του περίφημου συστήματος checks and balances της λεγόμενης αμερικανικής δημοκρατίας, που υποτίθεται ότι έχει σχεδιαστεί για να περιορίζει τέτοιου είδους προνόμια του προέδρου, δεν λειτουργεί. Και μάλιστα εναντίον ενός προέδρου, που λίγο καιρό πριν είχαν ξεσηκωθεί σχεδόν όλοι και απαιτούσαν να αποπεμφθεί για την επιβολής απαγόρευσης εισόδου στις ΗΠΑ των υπηκόων συγκεκριμένων χωρών. Χρειάστηκε ο πιο αυθαίρετος βομβαρδισμός κράτους για να μονιάσουν όλοι και να αναγνωρίσουν στον Τραμπ το αυτοκρατορικό προνόμιο στον πόλεμο. Κι έτσι να προετοιμάσουν το έδαφος για να αποδειχθεί ο ίδιος ο Τραμπ ο πιο επικίνδυνος πρόεδρος των ΗΠΑ για την παγκόσμια ειρήνη.
Ο δεύτερος στόχος της επίθεσης
Δεύτερος αληθινός στόχος είναι η ίδια η Συρία. Στη Συρία οι δυνάμεις του Άσαντ, με τη συνδρομή των Ρώσων, του Ιράν, της Χεζμπολά, αλλά και των Κούρδων, είχαν ουσιαστικά επικρατήσει των μισθοφόρων της "ένοπλης αντιπολίτευσης" και των τζιχαδιστών. Κι αυτή η επικράτηση ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα της πολιτικής διάλυσης και επέμβασης εναντίον κυρίαρχων κρατών που ακολουθά η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες από την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας το 1998.
Το γεγονός αυτό έφερνε τη νόμιμη κυβέρνηση Άσαντ και της συμμαχίας των πολιτικών δυνάμεων που την στηρίζουν, σε κυρίαρχο παράγοντα των εξελίξεων στη μεταπολεμική Συρία. Ήταν τέτοια η επικράτηση του Άσαντ, που είχε αρχίσει ήδη να δρομολογείται η επιστροφή των προσφύγων από τις γειτονικές χώρες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι καρχαρίες των χρηματαγορών μασκαρεμένοι ως δωρητές κεφαλαίου, είχαν αρχίσει συζητήσεις με την κυβέρνηση Άσαντ για την ταχεία ανοικοδόμηση της Συρίας. Μόλις δυο μέρες πριν το χτύπημα του Τραμπ στην Συρία, γινόταν γνωστό το εξής: Οι δωρητές από όλο τον κόσμο υποσχέθηκαν € 5,5 δις για ενίσχυση στη Συρία, με τη Γερμανία να λέει ότι η Ευρώπη θα πρέπει να ντρέπεται για το γεγονός ότι δεν κάνει περισσότερα με δεδομένες τις προσπάθειες από το Λίβανο, την Ιορδανία και την Τουρκία (euobserver, 5/4).
Τα αρπακτικά μύρισαν απανθρακωμένη σάρκα, πρωτοφανή καταστροφή που φτάνει έως το 70% των υποδομών της Συρίας, αλλά και 13,5 εκατομμύρια ξεριζωμένους, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, που θα πρέπει να γυρίσουν στις εστίες τους. 'Ώρα για τρελά κέρδη με τη μπίζνα της ανοικοδόμησης.
Όχι όμως με τον Άσαντ στο τιμόνι και με την Συρία κυρίαρχη, ενιαία και αδιαίρετη. Κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούν ούτε οι ΗΠΑ, ούτε οι Ευρωπαίοι. Πρέπει πάση θυσία η Συρία να διαμελισθεί και ο Άσαντ το πολύ-πολύ να μείνει κύριος μόνο της Δαμασκού και των προαστίων της. Η επιχείρηση όμως διαμελισμού δεν μπορούσε πλέον να επιτευχθεί με τους μισθοφόρους τζιχαδιστές εξ ΗΠΑ, Ευρώπης και Τουρκίας. Έπρεπε να αναλάβουν δράση απευθείας οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Στο έδαφος της Συρίας.
Η στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία.
Το πρόσχημα υπάρχει. Ο πόλεμος εναντίον της Αλ Κάιντα και του Χαλιφάτου. Με επίφαση τον πόλεμο για την ανάκτηση της Μουσούλης, το πεντάγωνο δημοσιοποιεί πριν κανά δυο μήνες τη δράση μηχανοκίνητων τμημάτων έξω από τη Ράκα. Υποτίθεται για την κατάληψη της πρωτεύουσας του Χαλιφάτου εντός της Συρίας.
H Αρ Ράκα είναι στρατηγικής σημασίας για τον διαμελισμό της Συρίας. Είναι στο επίκεντρο των μεγαλύτερων υπέργειων και υπόγειων αποθεμάτων ύδατος της Συρίας. Ταυτόχρονα βρίσκεται κοντά στον αυτοκινητόδρομο Μ4, ο οποίος διευκολύνει την πρόσβαση από την Τουρκία και το Ιράκ. Ενώ ο οδικός άξονας που περνά από την ίδια την Ράκα ουσιαστικά διχοτομεί τη Συρία στα δυο.
Επομένως, τόσο για τις στρατιωτικές δυνάμεις της Συρίας, αλλά και για τους αμερικανούς - για ριζικά διαφορετικούς λόγους - η Ράκα είναι κορυφαίας στρατηγικής σημασίας. Όμως οι αμερικανοί χωρίς τη βοήθεια των Κούρδων είναι αδύνατο να επιχειρήσουν στο έδαφος της περιοχής. Για τον λόγο αυτό η Ουάσινγκτον έχει συνάψει ήδη συμφωνία με φυλάρχους των Κούρδων για τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτος με εδάφη από τη Συρία και το Ιράκ.
Το μεγάλο κουρδιστάν...
Σύμφωνα με αποκαλύψεις εγγράφων από το Inside Syria Media Center στις 24 Μαρτίου οι αρχές των ΗΠΑ και των Κούρδων της Συρίας κατέληξαν σε συμφωνία την προηγούμενη εβδομάδα σχετικά με τα όρια της κουρδικής αυτονομίας στο έδαφος της Συρίας, την οποία οι αμερικανοί την εγγυώνται για τους Κούρδους. Αρκεί να τους βοηθήσουν στην κατάληψη Raqqa και Al-Tabqah (34 μίλια δυτικά της Raqqa). Επιπλέον, η Ουάσιγκτον έχει ήδη ορίσει τα όρια του νέου κράτους του Μεγάλου Κουρδιστάν στο έδαφος της Συρίας και του Ιράκ, το οποίο θα πρέπει να δημιουργηθεί μετά την ήττα του Χαλιφάτου και την τελική κατάρρευση της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας.
Έλα όμως που χάρις στη βοήθεια της Ρωσίας, της Χεζμπολά και του Ιράν, οι δυνάμεις του Άσαντ είναι πολύ πιο κοντά στην κατάληψη τόσο της Ράκα, όσο και της Αλ-Τάμπα. Σ' αυτή την περίπτωση, ακόμη και οι Κούρδοι φύλαρχοι θα αναγκαστούν να διαπραγματευτούν με τον Άσαντ. Και οι ΗΠΑ ήδη βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση.
Πώς θα μπορούσε να ανατραπεί αυτή η πιθανότητα; Με δυο τρόπους: Είτε με ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στο έδαφος της Συρίας, αλλά τη μεταφορά ισχυρών χερσαίων δυνάμεων και χωρίς αεροπορική κάλυψη και προστασία δεν μπορεί να γίνει. Είτε με το να σπρώξουν τους Κούρδους εναντίον του Άσαντ. Όμως κάτι τέτοιο θα άφηνε εκτεθειμένους τους Κούρδους στον Ερτντογκάν, ο οποίος δεν θέλει επ' ουδενί να βρεθεί εκτός μοιρασιάς εδάφους της Συρίας και του Ιράκ.Κι αυτό οι Κούρδοι το ξέρουν καλύτερα απ' όλους.
Τι απομένει; Η άμεση ενίσχυση των αμερικανικών στρατευμάτων στο έδαφος της Συρίας. Ήδη οι Αμερικανοί διαθέτουν μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία έτοιμη να επιχειρήσει στην περιοχή Ράκα-Αλ Τάμπα. Με αφετηρία το Ιράκ. Όμως δεν επαρκεί. Χρειάζονται επειγόντως πρόσθετες δυνάμεις, αλλά και επαρκή αεροπορική κάλυψη.
Το σύστημα A2/AD της Ρωσίας
Πώς όμως να διατεθούν περισσότερες δυνάμεις αγνοώντας τους Ρώσους και τους Ιρανούς και κυρίως το σύστημα αντιπρόσβασης και απαγόρευσης πεδίου (A2/AD), που έχουν εγκαταστήσει οι Ρώσοι στη Συρία; Το σύστημα Α2/AD είναι όπλο που χρησιμοποιείται προκειμένου να προλάβει έναν αντίπαλο από το να καταλάβει ή διέλθει από μια περιοχή του εδάφους, της θάλασσας ή του αέρα. Η συγκεκριμένη μέθοδος που χρησιμοποιείται δεν είναι ανάγκη να είναι εντελώς αποτελεσματική στην πρόληψη διέλευσης εχθρικών δυνάμεων. Είναι επαρκές να περιοριστεί δραστικά, να επιβραδύνει, ή να θέσει σε κίνδυνο τον αντίπαλο. Ο φόβος των μεγάλων απωλειών είναι εκείνο που κρατά μακριά τον αντίπαλο από το έδαφος, τη θάλασσα και τον αέρα που προστατεύονται από οπλικά συστήματα Α2/AD.
Οι Ρώσοι λοιπόν έχουν τα πιο ανεπτυγμένα οπλικά συστήματα A2/AD στον κόσμο. Τόσο ανεπτυγμένα, που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν ικανοποιητική απάντηση. Τουλάχιστον προς το παρών.
H Ρωσία ανέπτυξε τα οπλικά συστήματα αυτά ως απάντηση στην απαράμιλλη ικανότητα του ΝΑΤΟ να διεξάγει επιχειρήσεις εναέριου χώρου μεγάλης κλίμακας. Έτσι η Ρωσία έχει δημιουργήσει μεγάλες ζώνες αποκλεισμού αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD) ή «φούσκες» γύρω από τις χώρες της Βαλτικής, της Μαύρης Θάλασσας, της Ανατολικής Μεσογείου και της Αρκτικής. Αυτές οι "φούσκες" A2/AD επιτρέπουν στη Μόσχα να αρνηθεί τη χρήση του εναέριου χώρου, του χερσαίου και θαλάσιου χώρου στις περιοχές αυτές και να περιορίσει δραματικά την κυκλοφορία των αεροσκαφών, των πλοίων και των χερσαίων δυνάμεων των αντιπάλων της σε περίπτωση κρίσης.
Στο ανακοινωθέν της Συνόδου της Βαρσοβίας, 8-9 Ιουλίου 2016, το ΝΑΤΟ εξέφρασε τις ανησυχίες του για τις εξελίξεις αυτές, δηλώνοντας ότι δεν θα δεχόταν περιορισμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία των συμμαχικών δυνάμεων από ζώνες αποκλεισμού A2/AD της Ρωσίας. Κι ο λόγος είναι απλός. Με τον τρόπο αυτό το ΝΑΤΟ χάνει το πλεονέκτημα του αιφνίδιου μαζικού χτυπήματος από αέρος και μεγάλη απόσταση ως προετοιμασία χερσαίων επιχειρήσεων.
Τα τόμαχοκ δοκίμασαν το σύστημα A2/AD
Να λοιπόν ποιός ήταν ο βασικός στρατιωτικός στόχος των ΗΠΑ. Να δοκιμάσει τις δυνατότητες του συστήματος Α2/AD της Ρωσίας που έχει εγκατασταθεί στη Συρία. Να δει το ποσοστό απωλειών και να εκτιμήσει επιχειρησιακά με ποιόν τρόπο μπορεί να διαπεράσει το πλέγμα του συγκεκριμένου συστήματος, χωρίς αποτρεπτικές απώλειες.
Κι έτσι ο Τραμπ έκανε αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο Ομπάμα το 2013 με αφορμή μια ανάλογη επίθεση χημικών στην περιοχή της ανατολικής Γκούτα τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Αρκετές χώρες, όπως η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέτασαν το ενδεχόμενο να επέμβουν στρατιωτικά εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2013, η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών υιοθέτησε ψήφισμα για τη χρήση στρατιωτικής βίας κατά του συριακού στρατού ως απάντηση στην επίθεση της Ghouta. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2013, η στρατιωτική επέμβαση απετράπη όταν η κυβέρνηση Άσαντ αποδέχθηκε τη συμφωνία περιθωρίου ΗΠΑ-Ρωσίας να παραδώσει «κάθε κομμάτι» των αποθεμάτων χημικών όπλων της προς καταστροφή και δήλωσε την πρόθεσή της να προσχωρήσει στη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα.
Αυτή τη σύμβαση υποτίθεται ότι παραβίασε ο στρατός της Συρίας με την επίθεση στις 4ης Απριλίου. Ωστόσο και παρά τις διαπλεκόμενες φωνές που ήθελαν και τότε να ρίξουν την ευθύνη στην κυβέρνηση Άσαντ προκειμένου να νομιμοποιήσουν απευθείας χτύπημα, τελικά η έρευνα απέδειξε ότι την ευθύνη για την επίθεση με χημικά στην Γκούτα την είχαν οι τζιχαδιστές.
Τον Ιανουάριο του 2014 μια ομάδα ειδικών από το ΜΙΤ της Μασαχουσέτης, εξέδωσε τα πορίσματά της. Στην έκθεση με τίτλο «Πιθανές επιπτώσεις Λανθασμένων Τεχνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ,» ο Richard Lloyd, πρώην επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ, και ο Theodor Postol, καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), εξέτασαν το σχεδιασμό του πυραύλου και υπολόγισαν τις πιθανές τροχιές με βάση το ωφέλιμο φορτίο του. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αέριο σαρίν δεν θα μπορούσε να είχε εκτοξευθεί από τις περιοχές, που βρίσκονταν κάτω από τον έλεγχο των δυνάμεων της κυβέρνησης Άσαντ.
H ομοιότητα των δυο περιστατικών ως προς την διαχείριση και την προπαγάνδα δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητη. Και παρά το γεγονός ότι σήμερα πια γνωρίζουμε επακριβώς ποιοί και γιατί από τους μισθοφόρους της "ένοπλης αντιπολίτευσης" στον Άσαντ έστησαν την προβοκάτσια με τη επίθεση χημικών ώστε να δοθεί η πρόφαση για πολεμική επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας, οι δημοσιοκάφροι και τα ΜΜΕ συνεχίζουν να χρεώνουν την επίθεση με χημικά στον Άσαντ.
Τι σταμάτησε τότε την πολεμική επέμβαση; Ιδίως από τη στιγμή που ο Ομπάμα ήταν τυπικά νόμιμος γιατί είχε εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου. Ο κύριος λόγος ήταν το σύστημα Α2/AD που διέθετε ήδη η Συρία με τη βοήθεια της Ρωσίας. Μάλιστα εκείνη την εποχή ο Ομπάμα θέλησε να στείλει την πολεμική αεροπορία της Βρετανίας και της Γαλλίας πρώτα για να δοκιμάσουν την αποτελεσματικότητας της "φούσκας". Αυτό έκανε τις δυο χώρες συμμάχους των ΗΠΑ να αποσυρθούν.
Το πολιτικό κόστος μιας αποτυχημένης στρατιωτικής επιχείρησης, έκανε τον Ομπάμα να το ξανασκεφτεί και να ξεχάσει προς το παρών την στρατιωτική επίθεση στη Συρία. Κι αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο Ομπάμα, το τόλμησε και μάλιστα τελείως αυθαίρετα ο Τραμπ.
Με τις πλάτες στην Κρήτη
Ποιό ήταν το αποτέλεσμα; Μόνο 23 τόμαχοκ από τους 59 βρήκαν το στόχο τους. Οι υπόλοιποι έπεσαν στη θάλασσα λόγω του συστήματος Α2/ΑD. Ποσοστό ευστοχίας 39%. Ή καλύτερα απώλειες της τάξης του 61%. Για ένα όπλο ακριβείας όπως το τόμαχοκ, τα ποσοστά αυτά είναι παντελώς απαράδεκτα και ικανά να βάλουν σε πολύ ζοφερές σκέψεις τους επιτελείς του πενταγώνου και του ΝΑΤΟ.
Φανταστείτε να επιχειρούσαν να πλήξουν το στόχο τους οι ΗΠΑ με εξόδους αεροσκαφών. Από τα 100 αεροσκάφη που θα επιχειρούσαν τουλάχιστον τα 61 δεν θα επέστρεφαν στη βάση τους. Και λέμε τουλάχιστον γιατί το σύστημα A2/AD είναι πολύ πιο αποτελεσματικό με αεροσκάφη, παρά με κρουζ και τόμαχοκ. Φανταστείτε το κόστος μιας τέτοιας επιχείρησης για τις ΗΠΑ και τους όπιους συμμάχους της.
Τα τόμαχοκ εκτοξεύθηκαν 2.000 χιλιόμετρα μακριά από τον στόχο τους στη Συρία. Τα συγκεκριμένα καταδρομικά των ΗΠΑ βρίσκονταν στα χωρικά ύδατα της Κρήτης ώστε να προστατεύονται από τη Σούδα σε περίπτωση αντιποίνων από τη Ρωσία. Η επιλογή της Κρήτης έγινε και για έναν ακόμη λόγο. Η ακρίβεια των τόμαχοκ εξαρτάται από την καθοδήγησή τους με δορυφορικά συστήματα εντοπισμού στόχων, τα οποία απαιτούν ισχυρά ραντάρ που δεν πρέπει να βρίσκονται εντός της "φούσκας" A2/AD της Ρωσίας, διότι εύκολα θα μπορούσαν να πληγούν ως στόχοι αντιποίνων.
Στην Κρήτη λοιπόν υπάρχει το ισχυρότερο ραντάρ, που αναβαθμίζει τώρα ο Ισραηλινός στρατός και βρίσκεται εκτός εμβέλειας των Ρώσων. Βέβαια, η ενίσχυση του Ρωσικού στόλου ανοιχτά της Κύπρου με φρεγάτες και καταδρομικά από το στόλο της Μαύρης Θάλασσας δίνει στη Ρωσία την ικανότητα να επεκτείνει τη ζώνη αποκλεισμού έως και την Κρήτη ώστε να πληγούν πιθανοί στόχοι ακόμη και στην περιοχή της. Στην περίπτωση πάντα που ο Τραμπ υλοποιήσει τις απειλές του για συνέχιση των χτυπημάτων.
Από στρατιωτικής άποψης η επιχείρηση σημείωσε για τους αμερικανούς παταγώδη αποτυχία. Όχι μόνο γιατί δεν μπόρεσαν να διαπεράσουν τη "φούσκα" A2/AD της Ρωσίας με λελογισμένες απώλειες, αλλά δεν μπορούν να παράσχουν αποτελεσματική αεροπορική κάλυψη σε πιθανές δικές τους εκτεταμένες χερσαίες επιχειρήσεις στη Συρία. Ούτε είναι εύκολο, για τον ίδιο λόγο της "φούσκας" να μετακινήσουν ικανές χερσαίες δυνάμεις τεθωρακισμένων, πυροβολικού και ελικοπτέρων από το Ιράκ στην ενδοχώρα της Συρίας. Μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των Ρώσων και του Άσαντ μπορούν να το κάνουν.
Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι ο Τραμπ θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια. Η επιθετικότητα του θα ενταθεί. Τα πλήγματα την επόμενη φορά θα έχουν μεγαλύτερη διασπορά και συγκέντρωση από αέρα, θάλασσα και έδαφος. Το Ισραήλ ήδη ετοιμάζεται να συνδράμει. Μαζί του και οι μοίρες της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, που συνιστούν έναν εύκολο στόχο για τους Ρώσους προκειμένου με τη ζωή των ελλήνων πιλότων να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος διεμβολισμού του συστήματος A2/AD.
Εξ ου και οι συχνές κοινές τακτικές αεροπορικές ασκήσεις μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδος και ΗΠΑ. Ακόμη και πάνω από τον εναέριο χώρο της Αθήνας. Για πρώτη φορά στα χρονικά.
Άλλωστε έχουμε το κατάλληλο πολιτικό σύστημα για να γίνει κάτι τέτοιο. Η Κρήτη έχει ήδη παραδοθεί με σκοπό να γίνει αβύθιστο αεροπλανοφόρο για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, όπως έχει εξαγγείλει ο κ. Καμμένος.
Κι εμείς όλοι περιμένουμε το μοιραίο, έχοντας μάλιστα τους δημοσιοκάφρους της χώρας μας, αλλά και διάφορους αναλυτές όνομα και μη χωριό να προετοιμάζουν το επόμενο βήμα της στρατιωτικής επίθεσης στη Συρία από τον ελληνικό χερσαίο, εναέριο και θαλάσσιο χώρο, λαθυσυχάζοντας τον άβουλο και τον αφελή με ανοησίες για αποτυχία της Ρωσικής και Συριακής αεράμυνας. Απευθυνονται φυσικά σε κάφρους του είδους τους, που πιστευουν ότι θα μας προστατεύσουν οι αμερικανοί ενώ οι Ρώσοι θα μας αφήσουν ήσυχους να εξορμούν τα γεράκια από τον ελληνικό χώρο προκειμένου να σπάσουν τις δικές τους ζώνες ασφαλείας A2/AD. Βλέπετε, η βλακεία είναι μεταδοτική.
Πρωτοσέλιδο άξιο για Νόμπελ Γκεμπελισμού
Το Μεγάλο Κουρδιστάν όπως το οριοθέτησαν οι ΗΠΑ
Τα συστήματα A2/AD της Ρωσίας
Εμβέλεια Α2/AD της Ρωσίας στη Συρία