Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Η ναυμαχία της Ναυπάκτου ήταν η ναυμαχία που έγινε το 1571 ανάμεσα στον στόλο ενωμένων χριστιανικών δυνάμεων της Δύσης και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το αποτέλεσμα ήταν η ήττα του οθωμανικού στόλου που κατέδειξε ότι οι Τούρκοι δεν ήταν ανίκητοι.
Στη ναυμαχία της Ναυπάκτου συμμετείχαν και πολλοί Ελληνες, είναι γνωστό άλλωστε ότι δεν έπαψαν ποτέ να εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία που θα μπορούσε να οδηγήσει στην απελευθέρωση μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Ας δούμε ενδεικτικά ένα κομμάτι της Ελληνικής συμμετοχής.
Από τους Έλληνες που μετείχαν, οι Κερκυραίοι συνέβαλαν με 4 γαλέρες, με κυβερνήτες τον Πέτρο Μπούα, Χριστόφορο Κοντοκάλη, Γεώργιο Κοκκίνη, Στυλιανό Χαλκιόπουλο που συντηρούσε τη γαλέρα με δικά του έξοδα.
Ιδιαίτερης σημασίας ήταν η συμμετοχή της Κρήτης. Ανάμεσα στους Κρήτες καπετάνιους ήταν και ο αδερφός του ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, Μανούσος, ο Ανδρέας Καλλέργης και άλλοι. Τμήμα δε που είχε εξοπλιστεί στην Κρήτη θεωρούνταν ως το πιο αξιόμαχο από τον αρχηγό του στόλου Δον Χουάν.
Ο επίσημος Βενετός ιστορικός Πάολο Παρούτα επαινεί τη συμμετοχή των Ελλήνων αναφέροντας χαρακτηριστικά:
«Πολλοί αξιέπαινοι στρατιώτες υπήρξαν Ιταλοί, και δεν κέρδισαν μικρότερη τιμή με τη στρατιωτική ανδρεία τους οι Ισπανοί, αλλά πάνω από τους άλλους οι Ελληνες δείχνοντας δύναμη ψυχής και πειθαρχία ταυτόχρονα, όπως εκείνοι από τον στρατό που ήταν καλά εκπαιδευμένοι, γνωρίζοντας κάθε πλεονέκτημα στο να επιφέρουν πλήγματα και να αποφεύγουν τα χτυπήματα των εχθρών οι ίδιοι συμπεριφέρθηκαν με τρόπο που αξίζει έπαινο και αποδοτικά»
Ο Φίνλει μιλάει για 30.000 Ελληνες και στους δυο στόλους, και αυτή ήταν η τραγική πλευρά της ιστορίας καθώς και στον οθωμανικό στόλο υπηρετούσαν στρατολογημένοι Ελληνες ως κωπηλάτες. Το θετικό ήταν ότι 1500 από αυτούς τους αιχμάλωτους των Τούρκων απελευθερώθηκαν.
Η ναυμαχία της Ναυπάκτου δημιούργησε ελπίδες σε αρκετές υπόδουλες Ελληνικές περιοχές που επαναστάτησαν και το πλήρωσαν, ενώ μέχρι και οι Ελληνες της Αιγύπτου και η προσωρινή ένωση των χριστιανικών δυνάμεων της Ευρώπης δεν κράτησε, τα ατομικά συμφέροντα υπερίσχυσαν.
Η Δυτική ιστοριογραφία υποβάθμισε τον Ελληνικό ρόλο. Το αίμα που χύθηκε απαιτεί να τον θυμόμαστε.