Μεγάλη εβδομάδα του 2012...Με το αίμα νωπό ακόμα του Δημήτρη Χριστούλα,του φαρμακοποιού που προτίμησε να αυτοκτονήσει αφού δεν μπορούσε πια να ζήσει με αξιοπρέπεια, έγραψα ενα άρθρο στο παλιό democracyreloaded.gr που δεν υπάρχει πια.
5 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η μνημονιακή Ελλάδα συνεχίζει να βυθίζεται μέρα με τη μέρα στη φτώχεια όλο και πιο βαθειά, οι κάτοικοι της συνεχίζουν να πεινάνε, να αυτοκτονούν και να μεταναστεύουν.
Σε πείσμα όσων θέλουν να δημιουργούν μια ψεύτικη εικόνα, δεν είμαστε η δήθεν Ελλαδα, των μπουζουκομάγαζων, της αρπαχτής, της λαμογιάς, των τηλεσκουπιδιών και των απατεώνων πολιτικών. Υπάρχει μια Ελλάδα βουβή που δυστυχεί και υποφέρει...κάποια στιγμή ο πόνος και το δάκρυ θα γίνει ποτάμι, θάλασσα και θα πνίξει όλους αυτούς που την κατάντησαν σε αυτά τα χάλια.
Ακολουθεί το παλιό άρθρο, όλα μείναν τα ίδια σα να μην πέρασε ουτε μια μέρα.
Μεγάλη Παρασκευή η κάθε αυγή που ξημερώνει
Οκτώ μήνες σχεδόν πριν έγραφα πάλι σε αυτές εδώ τις στήλες "Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει". Πέρασε πολύς καιρός και ακόμα πιο πολύς θυμός και πίκρα.Και να πάλι εδώ να κάνουμε τη θλίψη μας αράδες με όσα μας χτυπούν καθημερινά.
Δεν είναι μόνο οι τρύπιες πλέον τσέπες αλλα και η ρακένδυτη ζωή μας. Πεθαίνει το παλιό, το βλέπουμε μέρα με τη μέρα, το χορτάρι ξεραίνεται, το υπερτροφικό απο το λίπασμα της ματαιοδοξίας και των πλαστικών συναισθημάτων. Όμως φεύ, στη θέση του δε φυτρώνει ουτε ένα μικρό φυλλαράκι.
Μέσα στην δίνη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου το 1943 ο Σικελιανός αποχαιρέτησε τον Παλαμά στην τελευταία του κατοικία απαγγέλοντας...
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ηρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ενας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.
Αφορμή για το άρθρο το σημερινό στάθηκε η θλίψη για τον άδικο χαμό του φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα που κάνει να φαντάζει αφάνταστα αστειος ο κάθε προσωπικός μου πόνος. Η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου που μπήκε πιό πάνω και απο την ίδια την ύπαρξή του.
Μηνες ολόκληρους τώρα παρακολουθούμε αποσβολωμένοι την καταστροφή να ερχεται και να αποτελειώνει το γείτονα, τον φίλο, τον αδερφό, τον πατέρα. Ομως το πιο τραγικό είναι οτι η κοινωνία αντί να αντιδράει προσαρμόζεται στους αρρωστημένους ρυθμούς του ταμπούρλου της εθνικής εξαθλίωσης.
Δεν είναι μόνο η άδεια μας πια τσέπη ειναι η άδεια μας καρδια και η ψυχη. Μοναξιά και καλοπέραση για όσο κρατήσει μέχρι να χτυπήσει η συμφορά .
Δεν ειναι πια άμυνα. Είναι αδιαφορία.Όχι όλοι αλήθεια, αλλά είναι πολλοι όσοι σκέφτονται έτσι...Η μάλλον δεν σκέφτονται.Χώνουν το κεφάλι στην άμμο και περιμένουν τον Σιμούν να σκεπάσει και το υπόλοιπο σώμα.
¨Οχι δεν είναι η Ελλάδα αυτή, δεν είναι Ελλάδα η εκπόρνευση της ψυχής ενός ολόκληρου λαού.Μεγάλη εβδομάδα ξεδιπλώνεται απο αύριο και τα πάθη του Χριστού-για όσους βέβαια πιστεύουν-ολοκληρώνονται με ρυθμους πολυβόλου μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. ¨Ομως το ημερολόγιο της ζωής μας δείχνει εδώ και 2 χρόνια Μεγάλη Παρασκευή.
¨Εζησα ολάκερη τη ζωή μου μέχρι σήμερα , ελεύθερος στην ψυχή, με αξιοπρέπεια ,με όνειρα και ελπίδες αλλα προπάντων χωρίς φόβο. Εδώ και λίγες μέρες συνεχίζω χωρίς τα 3 τελευταία.
Με το φόβο να στοιχειώνει τη σκέψη μου όχι πια για μένα,ακόμα είμαι δυνατός, αλλα για τα αγαπημένα μου πρόσωπα, τον άνεργο γείτονα μου, το μαγαζάκι της γειτονιάς που δεν ανεβάζει πια τα ρολά του το πρωί, τη γιαγιούλα που αντι να λέει παραμύθια στα εγγόνια, διπλώνει στα 2 για να πάρει απο τον πάτο του κάδου το λιωμένο μαρουλάκι μήπως και ξεγελάσει την πείνα της.
Φοβάμαι για τους ανθρώπους που πια δεν ερωτεύονται και για τους νέους που πια δεν ονειρεύονται.
Και όσο δε βλέπω να ακουμπα στο φέρετρο του Χριστούλα η Ελλάδα, δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πιά οτι ΦΟΒΑΜΑΙ!