Με την Κρήτη να έχει μετατραπεί σε επίκεντρο των προετοιμασιών υποστήριξης νέων πληγμάτων εκ μέρους των ΗΠΑ, του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσικής ζώνης αποκλεισμού A2/AD, δικαιώνεται ο επαγγελματισμός του μισθοφόρου που εδώ και χρόνια καλλιεργείται στις γραμμές των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Είναι τυχαίο το γεγονός ότι κανείς, καμιά πολιτική δύναμη της χώρας δεν ανέδειξε τους κινδύνους από την αναβαθμισμένη εμπλοκή της Κρήτης στο σχεδιασμό στρατιωτικών πληγμάτων εναντίον της Ρωσίας και της Συρίας;
Να τα πάρουμε από την αρχή. Οι ΗΠΑ δοκίμασαν να διεμβολίσουν το σύστημα A2/AD που έχει εγκαταστήσει η Ρωσία στη Συρία μετατρέποντας μια "φούσκα" με ακτίνα άνω των 400 χιλιομέτρων σε ζώνη αποκλεισμού για κάθε εχθρική κίνηση σε θάλασσα, αέρα και έδαφος. Η επίθεση των ΗΠΑ στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία, καθώς οι απώλειες των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν (τόμαχοκ) έφθασαν το 61%. Ενώ το πλήγμα του στόχου (αεροδρόμιο Σαϊράτ, Συρία) δεν ήταν τέτοιο ώστε να το θέσουν εκτός λειτουργίας. Εντός 12 ωρών το αεροδρόμιο ήταν ξανά σε επιχειρησιακή λειτουργία.
Οι Αμερικανοί θέλουν να πιστέψουμε ότι όλα συνέβησαν όπως τα είχαν σχεδιάσει. Όμως, τα δεδομένα και οι πληροφορίες λένε άλλα. Οι Αμερικανοί τρέμουν τις δυνατότητες των συστημάτων A2/AD της Ρωσίας. Γιατί; Διότι όσο υπάρχει αυτό το Ρωσικό σύστημα κάθε πλοίο, αεροσκάφος, βλήμα, όχημα, ή οποιοδήποτε άλλο στρατιωτικό μέσο μπορεί να θεωρηθεί εχθρικός στόχος εντός της ζώνης αποκλεισμού και να καταστραφεί. Πριν καν υπάρξουν αντίμετρα.
Η ζώνη αυτή αποκλεισμού, ή "φούσκα" όπως αποκαλείται, έχει εντός του βεληνεκούς της σχεδόν ολόκληρη τη νότια Τουρκία (συμπεριλαμβανομένης της βάσης Ιντσιρλίκ, η οποία ουσιαστικά έχει σταματήσει τις εκτεταμένες επιχειρήσεις της λόγω ακριβώς αυτού του λόγου, αλλά και του δικτύου ηλεκτρονικού πολέμου του ΝΑΤΟ στα νότια της Τουρκίας), τα 2/3 του εδάφους του Ισραήλ, τα 4/5 της Συρίας, καθώς και την θαλάσσια περιοχή που περιλαμβάνει ολόκληρη την Κύπρο (εξουδετερώνοντας ουσιαστικά τις Βρετανικές βάσεις και τις εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ στα κατεχόμενα, αλλά και την οποιαδήποτε εχθρική κίνηση πολεμικών σκαφών στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου).
Η ζώνη αυτή αποκλεισμού των Ρώσων έχει επίσης τη δυνατότητα να συνδυαστεί με καταδρομικά και φρεγάτες κατευθυνόμενων βλημάτων του Ρωσικού στόλου. Ο συνδυασμός αυτός προσθέτει δραστικό βεληνεκές στο σύστημα A2/AD με επιπλέον ζώνη ακτίνας τουλάχιστον 200 χιλιομέτρων. Το σύστημα αυτό αν και έχει σχεδιαστεί ως σύστημα αποτροπής, έχει επίσης την δυνατότητα να πλήξει ακόμη και επίγειους στόχους.
Λόγω αυτού του συστήματος A2/AD οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί έχουν χάσει το στρατηγικό τους πλεονέκτημα στη Μέση Ανατολή. Το στρατηγικό πλεονέκτημα το κατέχουν οι Ρώσοι. Αυτό πρέπει πάση θυσία να ανατραπεί, αλλιώς η ίδια η θέση του Ισραήλ, αλλά και τα "ζωτικά συμφέροντα", που επικαλέστηκε ο Τραμπ, έχουν τεθεί σε κίνδυνο. Με το σύστημα αυτό της Ρωσίας, οποιαδήποτε μεταφορά στρατευμάτων, οποιαδήποτε απονήωση, ή απογείωση πολεμικού αεροσκάφους εντός της συγκεκριμένης ζώνης, δεν μπορεί να γίνει χωρίς την έστω σιωπηρή συγκατάθεση των Ρώσων.
Οι Αμερικανοί τρέμουν τόσο πολύ τη δυνατότητα πλήγματος των Ρώσων εντός της ζώνης, που χρειάστηκε να εξαπολύσουν την επίθεσή τους με τόμαχοκ από την θαλάσσια περιοχή της Κρήτης. Κοντά 2.000 χιλιόμετρα μακριά. Υπό την προστασία της Σούδας, των S-300 και των ισχυρών ραντάρ που βρίσκονται στο νησί και τα χειρίζονται Αμερικανοί και Ισραηλινοί.
Οι Αμερικανοί διάλεξαν έναν στόχο, που ήξεραν ότι επειδή δεν ήταν πρώτης γραμμής για την πολεμική αεροπορία της Συρίας, δεν διέθετε εξελιγμένα συστήματα αεράμυνας και προστασίας. Οι 36 τόμαχοκ που χάθηκαν στο δρόμο για το στόχο τους, οι πληροφορίες λένε ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς - αν όχι όλοι - αναχαιτίστηκαν από αυτοφερόμενα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου της Ρωσίας. Χωρίς ούτε καν να χρειαστούν οι συστοιχίες αεράμυνας. Τέτοια πανωλεθρία έπαθε το πεντάγωνο.
Οι Ρώσοι απάντησαν με την πύκνωση του συστήματος A2/AD στη Συρία για ακόμη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από το εντυπωσιακό 61% που πέτυχαν με τους τόμαχοκ. Όπως επίσης και με την ενίσχυση του στόλου τους στην ανατολική Μεσόγειο.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα χτυπήματα θα συνεχιστούν. Κι ότι όλα θα κριθούν από τη δυνατότητα της Ρωσίας να πλήξει τις βάσεις απ' όπου εφορμούν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι άλλοι σύμμαχοί τους.
Γι' αυτό και οι ΗΠΑ με το Ισραήλ έχουν διαλέξει ως ορμητήριο την Ελλάδα - κυρίως την Κρήτη - γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι για τους Ρώσους θα ήταν πολύ δύσκολη μια απόφαση πλήγματος στόχου στον ελλαδικό χώρο. Η Ελλάδα θα ήταν για τους Ρώσους η τελευταία χώρα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, που θα αποφάσιζαν να χτυπήσουν. Κι αυτό οι ΗΠΑ και το Ισραήλ το έχουν μετατρέψει σε στρατηγικό τους πλεονέκτημα στην στρατιωτική αναμέτρηση που έχει ήδη ξεκινήσει με τη Ρωσία.
Φυσικά με τη πλήρη συναίνεση της κατοχικής κυβέρνησης, του συνόλου - του συνόλου! - των κομμάτων της Βουλής που τηρούν σιγή ιχθύος για το όλο ζήτημα, καθώς και των Ευρωπαίων. Ντόπιοι και ξένοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μετατρέψουν μια χώρα κι έναν ολόκληρο λαό σε όμηρο του επερχόμενου πολέμου με τους Ρώσους. Τι τους νοιάζει; Το οικόπεδο θέλουν.
Πού βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι βάσεις εφόρμησης των δυνάμεων των ΗΠΑ; Πρώτα και κύρια στην Κρήτη. Να γιατί το Ισραήλ θέλησε να εγκατασταθεί στην Κρήτη. Να γιατί το πλήθος των ασκήσεων της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας με εκείνη του Ισραήλ και φυσικά των Αμερικανών.
Ακόμη και η τελευταία άσκηση Ηνίοχος βασίστηκε σε σενάριο που προέβλεπε την ελληνική πολεμική αεροπορία να διεξάγει τακτικές screening, δηλαδή επιχειρήσεις κάλυψης για τις μοίρες του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Και μάλιστα πάνω από την πόλη της Αθήνας, ώστε να εξοικειωθούν οι πιλότοι σε πλήγματα εναντίον πυκνοκατοικημένων αστικών περιοχών. Ιδανική άσκηση για πλήγμα εναντίον πόλεων, όπως π.χ. είναι η Δαμασκός.
Να γιατί τελείως ξαφνικά πριν τρία χρόνια, το ΓΕΕΘΑ θυμήθηκε τους αποθηκευμένους S-300. Τους έβγαλε από τα κουτιά τους, τους συναρμολόγησε και τους έθεσε εν λειτουργία. Γιατί; Τέτοια καούρα για την αεράμυνα της Ελλάδας; Ούτε κατά διάνοια.
Το Reuters δημοσίευσε πληροφορίες τον Δεκέμβριο του 2015 με βάση τις οποίες η λειτουργία των S-300 στην Κρήτη έγινε με βασικό σκοπό να εξοικειωθούν οι Ισραηλινοί πιλότοι με το σύστημα αυτό. Σύμφωνα με το διεθνές πρακτορείο κατά την περίοδο των κοινών αεροπορικών ασκήσεων Ελλάδας και Ισραήλ που έγιναν την περίοδο Απριλίου-Μαΐου του 2015, το ΓΕΑ ενεργοποίησε το αντιαεροπορικό σύστημα ρωσικής κατασκευής S-300 που βρίσκεται στην Κρήτη, με αποτέλεσμα οι ισραηλινοί πιλότοι να αποκτήσουν γνώση της λειτουργίας του. Γιατί άραγες;
Ωστόσο, το ΓΕΑ έτρεξε με ανακοίνωση του (4/12/2015) να επισημάνει ότι: «Τα δημοσιεύματα σε μερίδα ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης, που αποδίδονται σε τηλεγράφημα του πρακτορείου Reuters και αφορούν σε εκπαίδευση μαχητικών αεροσκαφών ξένης χώρας στην αντιμετώπιση του ελληνικού αντιαεροπορικού συστήματος S-300, κρίνονται παντελώς ανυπόστατα. Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας διευκρινίζει ότι:
• Ουδέποτε πραγματοποιήθηκε τέτοιου είδους εκπαίδευση με οποιαδήποτε τρίτη χώρα.
• Πάγια και συνεχής πρακτική της Πολεμικής Αεροπορίας είναι να μην αποκαλύπτει ευαίσθητες επιχειρησιακές δυνατότητες και δεδομένα.»
Όποιος θέλει ας πιστέψει το ΓΕΑ. Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Κι αυτό αποκαλύφθηκε στο τωρινό πλήγμα εναντίον της Συρίας, όπου τα S-300 έπαιξαν το ρόλο τους για την προετοιμασία και την εκτέλεση της όλης επιχείρησης.
Το επόμενο βήμα - κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι Ρώσοι και ο Άσαντ - είναι μια συνδυασμένη επιχείρηση των ΗΠΑ με το Ισραήλ εναντίον της ζώνης αποκλεισμού A2/AD της Ρωσίας στη Συρία. Σ' αυτήν κατά πάσα πιθανότητα θα συνδυαστούν πλήγματα από θαλάσσης και αέρος. Ίσως και από το έδαφος, αφού πρώτα εμπλακεί και το Ισραήλ με άλλοθι τους τρομοκράτες της ISIS.
Αιχμή του δόρατος, ώστε να δεχθεί και τις περισσότερες απώλειες, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η ελληνική πολεμική αεροπορία, μαζί με αεροσκάφη από τα Εμιράτα, την Αίγυπτο κ.α.. H χούντα της Αιγύπτου ήδη ανακοίνωσε παράταση της έκτακτης κατάστασης για άλλους 6 μήνες, ενώ εξοπλίζει τα F-16, που έχουν προμηθεύσει οι ΗΠΑ με συστήματα νυχτερινής όρασης για πλήγματα στο έδαφος.
Όλοι αυτοί είναι Ιδανικοί αυτόχειρες, προκειμένου τα επόμενα κύματα από Αμερικανικές και Ισραηλινές μοίρες να καταφέρουν καίρια πλήγματα ώστε να καταρρεύσει το σύστημα A2/AD.
Ήδη τα σχέδια έχουν εκπονηθεί και οι ΗΠΑ με το Ισραήλ περιμένουν την κατάλληλη πολιτικά στιγμή να εξαπολύσουν την επιχείρησή τους. H κατοχική κυβέρνηση της Ελλάδας έχει ήδη αποδεχθεί το ρόλο της σ' αυτά τα σχέδια. Και μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει δώσει ήδη εντολή στα επιτελεία να φροντίσουν για τη συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και κυρίως της αεροπορίας.
Σ' αυτά τα σχέδια περιλαμβανόταν και η τουρκική αεροπορία, αλλά ο Ερντογκάν αρνήθηκε. Για πόσο θα συνεχίσει να αρνείται δεν ξέρουμε. Ιδίως όταν στεφθεί αυτοκράτωρ μετά το επικείμενο δημοψήφισμα. Το μεγάλο ζητούμενο γι' αυτόν και το καθεστώς του δεν είναι η φιλία με τη Ρωσία, αλλά ο αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία του Κουρδιστάν στη Συρία και το Ιράκ.
Όταν θα εξαπολυθεί αυτή η συνδυασμένη επίθεση εναντίον Ρωσίας και Συρίας από ΗΠΑ και Ισραήλ, το Ρωσικό επιτελείο γνωρίζει πολύ καλά ότι η μοναδική επιλογή αποτροπής που διαθέτει είναι να χτυπήσει τις βάσεις εφόρμησης του εχθρού. Με πρώτη και κύρια την Κρήτη. Γι' αυτό ενισχύει τον στόλο του στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όσο για τους Έλληνες, τι να πούμε. Υπάρχει περίπτωση η πολιτική ηγεσία να πει όχι στις ΗΠΑ; Πότε είπε όχι για να πει τώρα; Μήπως θα πει όχι η στρατιωτική ηγεσία; Ούτε κατά διάνοια. Όταν επιλέγεις ως αρχηγός επιτελείου να εξευτελίζεσαι ως σφουγγοκωλάριος, ή παρατρεχάμενος του υπουργού, δεν έχεις τα προσόντα για πατριωτική στάση. Κι έτσι μοιραία η τύχη της Κρήτης έχει προγραφεί.
Όταν επιλέγεις να ηγηθείς ενός στρατεύματος, το οποίο με διαταγές έξωθεν και άνωθεν διαλύεται εξ ων συνετέθη προκειμένου να αντικατασταθεί από μισθοφορικές δυνάμεις υπό ξένη (Νατοϊκή και Ευρωπαϊκή) διοίκηση, γιατί να αντιταχθείς σε τέτοιους τυχοδιωκτισμούς που εκτός όλων των άλλων θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την πατρίδα σου; Ιδίως όταν βλέπεις το σύνολο των κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς, να μην θέτουν καν θέμα.
Ο αγώνας των κομμάτων για τον έλεγχο του στρατεύματος τώρα δικαιώνεται. Ο αγώνας όλων αυτών που χρόνια τώρα υποστήριζαν τη συμμαχία με το Ισραήλ, τώρα δικαιώνεται. Κι έτσι το μόνο πού απομένει είναι η θέση που θα πάρει το κάθε στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων. Όχι "κατά μόνας", αλλά με όλο τον πατριωτισμό που απαιτούν οι συνθήκες. Τώρα θα δούμε αν ο όρκος στην πατρίδα και το εθνόσημο σημαίνουν κάτι, έναντι της πίστης στο κόμμα και της νοοτροπίας τoυ άβουλου εκτελεστικού οργάνου.