Στα ερεβώδη βάθη της δοκιμασμένης συνείδησης, εκεί όπου όλα τα συμβατά προσωπεία της καθημερινότητας τρέπονται σε άτακτη φυγή, διαμορφώνεται η θέληση του Ακαθόριστου.Γίνεται αντιληπτό ότι το Μηδέν ορέγεται το Κάτι, ότι η πείνα είναι η επιθυμία υπό τη μορφή του πρώτου "verbum fiat" ή της πρώτης πράξης, γιατί η επιθυμία δεν έχει τίποτα που μπορεί να κάνει ή να συλλάβει.
Δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αυτοσυλλαμβάνεται και να δίνει στον εαυτό της το αποτύπωμά της.Συμπυκνώνεται, αυτομορφώνεται και μεταβαίνει από το Ακαθόριστο στο Καθορισμένο. Προβάλλει στον εαυτό της τη μαγνητική λέξη, ώστε το Μηδέν να πληρούται. Ομως, παραμένει πάντα Μηδέν και στην πραγματικότητα, ως κυριότητα, έχει τα σκότη.
Είναι η αιώνια καταφυγή του σκότους. Γιατί εκεί που υπάρχει μια ιδιότητα, υπάρχει ήδη Κάτι και το Κάτι δεν είναι όπως το Μηδέν...
Φαίνεται ότι η σεισμική δόνηση που προκαλεί στην ανθρώπινη ψυχή το Πασχαλινό μήνυμα, αυτό το απόλυτο μήνυμα που σκηνώνει εδώ και ανανεώνει τη ζωή μας, που είναι ανάμεσα στο Γεγονέναι και το Εσεσθαι, δεν αγγίζει τους πολιτικούς μας.Οι οφθαλμοί τους δεν ατενίζουν τον φίλιο Ιησού που είναι ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους, έστω τους πιστούς, αυτές τις πνευματοφόρες μέρες.
Η συνείδησή τους δεν αγρυπνεί. Δεν ορθρίζει μέσα τους το Πνεύμα του Θεού και αρνούνται να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της Αλήθειας. Δεν αρνούνται ωστόσο να φορούν τα προσωπεία της υποκρισίας. Και ως άλλοι Πραίτωρες, Γραμματείς και Φαρισαίοι, με πιλάτεια λογική και με τη ρώμη της απληστίας τους, με ανερμάτιστες πολιτικές και την πολιτική βλακεία σε απόλυτη σύζευξη, λιθοστρώνουν το δρόμο προς το Γολγοθά, όπου οδηγείται ανυπόδητος ο λαός.
Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και καθώς το θείο Πάθος βαίνει προς την ολοκλήρωσή του, ας επικεντρωθούμε στην αιώνια και θεία διάνοια που είναι μια ελεύθερη θέληση, η οποία δεν γεννήθηκε από κάτι ή διαμέσου κάποιου πράγματος. Εδρεύει και κατοικεί αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό της. Η θεία και αιώνια διάνοια είναι η μοναδική θέληση του Ακαθόριστου.
Τίποτα δεν θα καταργήσουμε από τον άνθρωπο. Ούτε τη διάνοια, ούτε το πνεύμα, γιατί όλα προέρχονται από τη θεία, τη συμπαντική σοφία. Δεν καταργούμε το Λόγο της σχηματισμένης σοφίας του Θεού, όπως τον αντιλαμβάνονται και όπως τον αποκαλούν οι άνθρωποι.
Καταργούμε μόνο τα προσωπεία μας, που θέλουν να ανθίστανται στη συμπαντική αλήθεια, δηλαδή τη ζωώδη θέληση του εγωισμού, της απληστίας και του περσοναλισμού...