Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει πάρει φόρα και προσπαθεί να σώσει ο,τιδήποτε (πολιτικά για τον ίδιο) αν σώζεται. Τρέχει στην αποθήκη των πολιτικών του πυρομαχικών και χρησιμοποιεί ό,τι. Κορδέλες, σκονισμένους φακέλους, σενάρια επιστημονικής φαντασίας κ.ο.κ.
Ο Αλέξης Τσίπρας τρέμει το ενδεχόμενο μιας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Γνωρίζει πως από την στιγμή που δεν έφυγε όταν έπρεπε (Ιούλιος 2015) αλλά ανταποκρίθηκε στην έλξη της εξουσίας με όποιο κόστος, είναι τελειωμένος πολιτικά. Ο Τσίπρας είτε χάσει με ποσοστό 20%, είτε 15%, είτε 7%, δε θα επανέλθει. Διότι πολύ απλά υπάρχουν καλύτεροι να εφαρμόσουν μνημόνια και πιο ανώδυνα (Σαμαράς) ενώ ο ίδιος αποδείχθηκε πως δεν μπορεί να κάνει τη ρήξη.
Βέβαια από την ώρα που άρχισαν να ψηφίζονται τα μνημόνια, να εκτίθενται οι πάλαι ποτέ επαναστάτες και όλη αυτή η εντυπωσιακή τούμπα να έχει συνέπειες στην τσέπη του κόσμου, η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ δε διαφέρει από ένα γεμάτο νιπτήρα του οποίου αφαιρέθηκε το βούλωμα και η υποχώρηση του νερού έχει ξεπεράσει τη μέση.
Ο Τσίπρας δεν επιθυμεί λοιπόν τις εκλογές καθώς αυτό σημαίνει ότι λήγει η πρωθυπουργία του. Πρέπει λοιπόν να καθίσει όσο αντέχει, άσχετα αν εμείς δεν (τον) αντέχουμε άλλο. Όμως αντιλαμβάνεται πως αυτό ίσως δεν εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό από τον ίδιο. Υπάρχουν οι δανειστές, οι 53, ο ένας, ο άλλος. Ξεκίνησε λοιπόν να κινείται σε προεκλογικό ρυθμό.
Εκτός του ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει διορίσει κόσμο στο δημόσιο, ο Αλέξης Τσίπρας ξεθάβει από το πολιτικό κοιμητήριο το Γιάννο Παπαντωνίου και άλλες αραχνιασμένες υποθέσεις που όμως λόγω της δυσμενούς για την κοινωνία συγκυρίας μάλλον δεν απασχολούν πολλούς.
Επιπρόσθετα παρουσιάζονται διάφορα αποσταθεροποιητικά σενάρια ενώ ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε μια μόνιμη κίνηση περιφερόμενος ανά την Ελλάδα, κόβοντας κορδέλες και εγκαινιάζοντας έργα που άλλοι σχεδίασαν, ενίοτε δε πριν καν αποπερατωθούν.
Αυτά όμως δεν είναι τίποτε περισσότερο από πολιτικά παραισθησιογόνα. Νομίζει ο πρωθυπουργός πως θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει πολιτικά. Πλανάται.
Αν μάλιστα είχε απέναντί του ένα λαό ο οποίος αντιλαμβάνεται άμεσα τα πράγματα και όχι μόλις καταστούν πραγματικότητα στην τσέπη του, τότε όχι μόνο θα προσέγγιζε μονοψήφια νούμερα αλλά θα προσέγγιζε με μεγάλη ταχύτητα το μηδέν. Μεγάλο, ωραίο και ολοστρόγγυλο όπως τα πολιτικά έργα και ημέρες του.