Όσο απομακρυνόμαστε από τα γεγονότα με το πέρασμα του χρόνου, τόσο μπορούμε να τα δούμε πιο καθαρά και να βεβαιωθούμε ή όχι, ως προς τις υποψίες μας.
Δύο και κάτι χρόνια μετά την άνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία, διαπιστώνουμε πως εφαρμόζει το χειρότερο μνημόνιο με τον πλέον επώδυνο των τρόπων. Πχ αυξάνει τους δημοσίους υπαλλήλους, πληρώνει συντάξεις 50ρηδων, τους δίνει και 300αρια και τα φορτώνει όλα στα συνήθη συνεπή (αλλά για πόσο ακόμη;) υποζύγια.
Ένας άνθρωπος που έχει σταθερές θέσεις και αξίες, δεν μπορεί ξαφνικά με το πάτημα ενός κουμπιού να εφαρμόζει όλα όσα συνήθιζε να καταγγέλλει.
Ακόμη κι αν δεχθούμε πως τρόμαξε, άκαπνος γαρ, στη θέα της εξόδου από την Ευρωζώνη κάνοντας πίσω, τότε θα μπορούσε ως ένας πρωθυπουργός που δεν είναι παντός καιρού, να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία, την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, να πει "προσπάθησα να κάνω αυτό που μου ζητήσατε, δεν τα κατάφερα [για διάφορους λόγους], αποχωρώ για την ώρα για να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια".
Δεν μπορεί να λέει ΟΧΙ, να ξέρει ότι το Δημοψήφισμα ήταν επί της ουσίας ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε αυτήν την Ευρωζώνη και να το προδίδει.
Έχω την εντύπωση πως ο Αλέξης Τσίπρας και μια στενή ομάδα γύρω του ήξεραν πολύ καλά ότι όχι μόνο θα εφαρμόσουν μνημόνιο αλλά θα νομοθετήσουν σημεία και τεράτα που με μια άλλη κυβέρνηση θα έπεφταν τα τσιμέντα της Βουλής.
Βέβαια τζογάρισαν μήπως τους βγει ο άλλος δρόμος, που δεν τους βγήκε. Ας μη μας διαφεύγει ότι ουδέποτε έγινε διαπραγμάτευση. Απλά ταξίδια σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και χτυπήματα στην πλάτη με το κλισέ "βρείτε τα με τους θεσμούς".
Όταν η πολιτική του πάω στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα έφτασε στο τέλος της, τότε ήρθε η λύση του δημοψηφίσματος με στόχο να επικρατήσει το ΝΑΙ.
Δεν είναι τυχαίο πως δόθηκαν ελάχιστες ημέρες από την ημέρα της εξαγγελίας έως τις κάλπες. Έγινε ακριβώς για να οδηγηθεί ο ελληνικός λαός τρομοκρατημένος στις κάλπες, με τα χρήματά του επί της ουσίας κατασχεμένα ώστε να πει "αμάν Παναγία μου! Αυτοί είναι άχρηστοι, επικίνδυνοι! Ωχ τι πάθουμε! Να ρίξουμε ΝΑΙ".
Να όμως που οι Ελληνες χρειάστηκαν λιγότερα 24ωρα για να εγκλιματισθούν, να θυμηθούν ποιοι είναι, να εξοργιστούν με τα ξόανα του Σημίτη και του Καραμανλή και να πάρουν ξεκάθαρη θέση για ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ευρώ.
Ο Γιάννης Βαρουφάκης το αποκάλυψε. Ήταν ο μόνος που πανηγύριζε το βράδυ του Δημοψηφίσματος. Όλο το υπόλοιπο Μέγαρο Μαξίμου δε μιλιόταν. Ο Τσίπρας και ο κύκλος του ήλπιζαν σε μια επικράτηση του ΝΑΙ, που θα νομιμοποιούσε τη μνημονιακή μεταστροφή τους, πιθανότατα περνώντας πάλι μέσα από εθνικές εκλογές αν αντίδρουσαν οι λαφαζανικοί.
«Δεν ευθύνομαι εγώ. Εσείς αλλάξατε την εντολή που μου δώσατε. Εμείς ήμασταν αποφασισμένοι. Είχαμε σχέδιο. Δε μας αφήσατε να προχωρήσουμε» θα μπορούσε να ισχυρίζεται ο Αλέξης Τσίπρας έστω κι αν είχε ενεργό ρόλο στη σκηνοθεσία του θρίλερ.
Ο Τσίπρας αναζητούσε μια νομιμοποίηση της μετάλλαξής του σε μνημονιακό. Αν οι προηγούμενοι ήταν γερμανοτσολιάδες, τότε εδώ έχουμε να κάνουμε με γερμανογενίτσαρο.
Δεν είναι τυχαίο ότι στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ καλεσμένοι σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές διαγράφουν την περίοδο Ιανουαρίου-Αυγούστου 2015 στεκόμενοι μόνο στην εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου του 2015.
Ωστόσο το Δημοψήφισμα, το 62% του ΟΧΙ και οι μαύρες τους πλερέζες την ίδια νύχτα βρίσκονται εδώ για να θυμίζουν διαρκώς την προδοσία τους και τη μετάλλαξή τους. Η διαρκής συρρίκνωσή τους στις δημοσκοπήσεις και το γεγονός ότι δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, το αποδεικνύουν.