Η επερχόμενη Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα, είναι εβδομάδα των παθών για την ελληνική οικονομία, η οποία υποβάλλεται στο μαρτύριο της σταγόνας από το Βερολίνο. Η οικονομία μας έχει μπει σε κατάσταση νεκροφάνειας. Από το καλοκαίρι του 2015 αποπληρώνουμε τεράστια χρέη που το μεγαλύτερο μέρος τους δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη, αλλά η ΕΚΤ δε μας δε μας παρέχει κεφαλαιακή ρευστότητα. Τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας εξαντλούνται με ραγδαίο ρυθμό,τα έσοδα έχουν πιάσει πάτο, οι επενδύσεις έχουν παγώσει. Η αγορά έχει στεγνώσει,ενώ συνεχίζεται η μαζική φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες, πολλά από τα οποία δραπετεύουν σε αλλότριους τόπους.
Βιώνουμε ένα πρωτοφανές κλίμα μακριάς αβεβαιότητας που αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό της οικονομίας. Αυτός ο αργός θάνατος είναι ότι χειρότερο. Το Βερολίνο έχει θωρακίσει την ευρωζώνη από μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Και προφανώς την επιθυμεί γιατί η Ελλάδα δε χωρά στον σκληρό πηρύνα της Ευρώπης που ετοιμάζει για να θωρακίσει τη Γερμανική επικυριαρχία.
Δε θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι, η ελληνική οικονομία αντιπροσωπεύει μόλις το 2% της ευρωπαϊκής. Η ποσοτική χαλάρωση με την έκδοση φρέσκου χρήματος και την υποτίμηση του ευρώ από την ΕΚΤ, έγινε και για την αντιμετώπιση μιας ενδεχόμενης εξόδου μας από την ευρωζώνη. Το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών χρεών έχει περιέλθει πλέον στα χέρια θεσμικών φορέων, που μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα Grexit, αν δεν το επιδιώκουν.
Γεγονός είναι ότι, είναι προτιμότερο η ευθύνη για το Grexit να βαρύνει τους «Εταίρους» και όχι εμάς. Όμως, η καθυστέρηση της όποιας λύσης επιλεγεί, λειτουργεί σωρευτικά σε βάρος μας. Το ίδιο ισχύει και για μια άτακτη χρεοκοπία. Με τον κίνδυνο της στάσης πληρωμών να είναι περισσότερο από ορατός, εάν δεν υπάρξει διέξοδος από τα αδιέξοδα, οδεύουμε σε επικίνδυνους ατραπούς για τους οποίους ελπίζεται ότι η κυβέρνηση έχει προνοήσει πως θα αντιμετωπίσει.
Το Grexit βρίσκεται σήμερα τόσο κοντά όσο ποτέ. Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, καλώς να έρθει έστω και αργά. Με μία βασική προϋπόθεση. Να έχει υπάρξει από τώρα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπισή της και τη ρύθμιση των πολυποίκιλων θεμάτων που θα προκύψουν. Αν δεν υπάρξει κάτι τέτοιο, τότε, αλίμονο στη χώρα.