Πως ικανοποιείται το βασικό μνημονιακό ζητούμενο; Πως αλλιώς; Με τον...ενάρετο δημοσιονομικό δρόμο. Με την προσοδοθηρία, την απαρέγκλιτη τήρηση των δυσβάστακτων μέτρων λιτότητας και του οικονομικού ευνουχισμού των κοινωνικών ομάδων, με το πρωτογενές πλεόνασμα, με την απενεργοποίηση του μυαλού των πολιτών, που ενισχύει τη φοβοπάθεια και τη δειλία, ώστε να συμπεριφέρονται ως υποζύγια διαφόρων εγχώριων και ξένων συμφερόντων...
Πως εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών; Με την αποχαύνωση της κοινωνίας σε επίπεδο σουρεαλισμού εν εσχάτη μάλιστα απελπισία. Με πολυώνυμες αμφιβολίες και διλημματικούς εκβιασμούς. Με ράκη φράσεων που συσκοτίζουν την αλήθεια. Με τις αλχημείες, τη σολομωνική και την κρυψιβουλία να αποτελούν την καθημερινή πρακτική των κυβερνώντων, αλλά και των αντιπολιτευόμενων. Και όλοι μαζί έχουν εξελιχθεί σε κατ' επανάληψη παθολογικούς ψεύτες.
Για όλους αυτούς τους ελπιδοπώλες της πολιτικής, εξωστρεφείς και αυτόχρημα νάρκισσους, οι οποίοι ηδονίζονται να καθρεπτίζονται μέσα στην επιφάνεια της μάζας, λειτουργεί ένας αχαλίνωτος ερωτισμός για την εξουσία, που κάποτε φτάνει να εξαντλεί κάθε γενετήσια ορμή, οπότε αρχίζουν οι πολιτικές διαστροφές. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που εξαπατούν την κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα εξαπατούν τον εαυτό τους δια της φαντασίας, χάνοντας το αίσθημα της πραγματικότητας.
Μια χαώδης κατάσταση, ένας διάλληλος κύκλος προβλημάτων,που σε οποιοδήποτε άλλο κράτος θα προκαλούσε ανατροπή της ομαλότητας. Μια κατάσταση απότοκος ενός κράματος αναιδούς και ψυχοβλαβούς πολιτικής συμπεριφοράς, ιδιωτείας, πολιτικού κρετινισμού και κριτικής νωθρότητας των ορνιθοπετούντων και δακτυλόδεικτων πολιτικών, οι οποίοι ανέλαβαν εργολαβικά να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα, για να διατηρηθεί μωρόπιστος και ανέγνωμος, άβουλος και ασυλλόγιστος, ο αμνήμων λαός.
Πρόκειται για μεθοδευμένη δημοκρατική εξουθένωση, αφού ακόμα και η επίρριψη ευθυνών σε κάποιους, και είναι πολλοί αυτοί οι κάποιοι, καταντάει παρανοική πολυτέλεια. Και όλα αναδίδουν δυσωδία. Ολα οδηγούν στον "απογαλακτισμό" της χώρας από το επιδοτούμενο παρελθόν. Ολα συμβάλλουν στο αίσθημα του πνιγμού στην κοινωνία, στον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Με μια ελλειμματική σε ήθος, ικανότητα και έμπνευση εκτρωματικού χαρακτήρα κυβέρνηση, παραγωγό προβλημάτων και αναίδειας. Με μια προβληματική αντιπολίτευση, χωρίς στοχεύσεις και βαρύφορτη από τα δικά της λάθη. Με μια κοινωνία που δεν έχει χειραφετηθεί από τις διανοητικές μήτρες του παρελθόντος. Με τον κοινοβουλευτισμό, όπως τον διεμόρφωσαν οι πεπωρωμένες συνειδήσεις, να ταυτίζεται με την υφαρπαγή της λαικής εξουσίας, που γίνεται με περίτεχνη δολιότητα. Πρόκειται για κομψοτέχνημα!..
Με τους πάτρωνες των συμφερόντων να παραμένουν στη σκιά. Και τους πολιτικούς "προαγωγούς" να κυκλοφορούν με περισσή αναίδεια στο Κολωνάκι και στο πεζόδρομο της Βουκουρεστίου, απολαμβάνοντας το espresso ristretto ή lungo τους και να επιδίδονται στην πολιτική σπερμολογία, ώστε να είναι πλήρης ο εξευτελισμός...
Η νομοθετική διαδικασία καταντά παρωδία, με την αβούλευτη κοινοβουλευτική ομάδα της κυβερνητικής πλειοψηφίας να γίνεται μια αυτομαποιημένη γραμμή παραγωγής νόμων και πονηρών εμβόλιμων τροπολογιών. Και ο κοινοβουλευτισμός να δίνει την εντύπωση της "δημοκρατίας ξεπέτα", της one night stand πολιτικής διαδικασίας.
Ετσι βιώνουμε μια Ελλάδα του άπλετου φωτός και της απέριττης ομορφιάς, γεμάτη ενδογενείς παθογένειες, με το ιστορικό της μεγαλείο να παρακολουθεί χλωμό και καταφρονημένο την παρούσα ληθαργική κατάσταση των νεοελλήνων. Με τον ψυχισμό των κυβερνώντων να μοιάζει με εκείνο των κατά συρροή δολοφόνων. Με τους εκβαχεύοντες πολιτικούς, με τη χήνεια λογική τους, να ,μετατρέπονται σε μίσθερνα όργανα σκοπιμοτήτων...