Πριν 20 χρόνια ήταν νέος και ωραίος.
Ήταν παρθένος αριστερός, φοιτητής "δια αλληλογραφίας" του πολυτεχνείου, αλλά άριστος στα θρανία της διεκδίκησης του πεζοδρομίου, έχοντας τους καλύτερους δασκάλους του υπαρκτού (τότε) ελληνικού κομμουνισμού.
Στις πορείες ήταν πρώτος, πάντα με την γροθιά ψηλά ζητούσε λευτεριά στους παλαιστίνιους και θάνατο στους παγκόσμιους ιμπεριαλιστές.
Ανεβαίνοντας σιγά σιγά τα σκαλιά της κομματικής ιεραρχίας δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στην "κοινοβουλευτική αριστερά" απέκτησε "φαν κλαμπ". Ήταν ο αριστερός της καρδιάς τους. Ήταν αυτός που θα έδινε σάρκα και αίμα στην θολούρα της αναρχοαριστεράς (και όχι μόνο).
Ξάφνου, έγινε το ίνδαλμα ταυτόχρονα σκόρπιων μελών γκρουπούσκουλων που μπροστά τους τα αυγόπουλα μοιάζουν όσιες παρθένες, αλλά και βαθύτατα "συντηρητικών αριστερών" που αυτοαποκαλούνταν "προοδευτικοί", που κατά βάθος δεν ήθελαν ή φοβόντουσαν να αλλάξουν το οτιδήποτε στην ζωή τους.
Ο αθεόφοβος, είχε καταφέρει να πάρει με το μέρος του ακόμα και τον κάθε κακομοίρη που άκουγε αστική δημοκρατία και έφτυνε. Μπόρεσε να τον πείσει, ότι μέσο αυτού, θα έβρισκε τρόπο να πορθήσει το κάστρο του μισητού κοινοβουλευτισμού εγκαθιδρύοντας μία δικτατορία στα μέτρα τους (του καθενός διαφορετική ..... αλλά ψιλά γράμματα)
Αλλά κάθε πράμα που ανεβαίνει μετά πέφτει. Το αγόρι ξέφτισε. Ο κυρίαρχος αριστερός έγινε τραπεζάκι του καναπέ για το κεφάλαιο.
Οι αναρχοαριστεροθολούρες που τον στήριζαν έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους. Ο θυμός ήταν τεράστιος. Κανένας δεν τολμούσε να παραδεχθεί ότι κάποια στιγμή ήταν ερωτευμένος με τον υπεραριστερό του παρελθόντος. Πλέον, είναι πεπεισμένοι ότι ο άνδρας των ονείρων τους ήταν τελικώς ένας πράκτορας του κεφαλαίου που τον είχε βάλει εξ αρχής για να τους κοροϊδέψει. Προς το παρόν, οι πρώην λάτρεις, είναι στο στάδιο του θυμού. Όταν περάσουν στο στάδιο της κατανόησης, πιθανόν, να καταλάβουν ότι όλα έγιναν φυσιολογικά. Ο πολλά υποσχόμενος ανήρ, ήταν πολλά υποσχόμενος μόνο στην αρχή, διότι ήταν εκτός εξουσίας. Δεν έπαιρνε αποφάσεις, δεν κυβερνούσε, δεν έπρεπε να αποφασίσει για τα δύσκολα. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει καλά (και το έκανε άριστα) ήταν να υπόσχεται. Το πρόβλημα έσκασε (προφανώς) όταν πήρε την εξουσία. Έδειξε περίτρανα τι σημαίνει κομμουνιστογενής αριστερός στην εξουσία σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Κατάφερε να αποδείξει αυτό που για άλλους είναι αξίωμα:
Η εφαρμοσμένη αριστερά καταστρέφει. Παντού και πάντα. Για το μόνο που είναι ικανή είναι να καταναλώνει τους συσσωρευμένους πόρους. Όταν οι πόροι τελειώσουν (νομοτελειακά), ή τελειώνει η "αριστερά", ή τελειώνει η κοινωνία. Ένα από τα δύο μπορεί να συμβεί. Τίποτα άλλο .....