Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Για να τελειώνουμε…
Αρκετά με το αν και ποιος νεκρός ήταν ποιο αθώος, ο Γρηγορόπουλος η τα θύματα της Marfin. Αρκετά με το ποιον νεκρό πρέπει να θρηνούμε περισσότερο, τον Αλέξη ή την Αγγελική και το αγέννητο μωρό της, τον Επαμεινώνδα και την Παρασκευή.
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Όλους!
Δεν υπάρχει δικαιολογία όταν ένας ένοπλος αστυνομικός δολοφονεί ένα άοπλο 15χρονο παιδί. Η ψυχολογική εξέταση και υποστήριξη των αστυνομικών είναι βασική αναγκαιότητα τόσο για την ασφάλεια των ίδιων των αστυνομικών όσο και του κοινωνικού συνόλου.
Ναι, δεν θα έπρεπε να κλείνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις για τον φόβο επεισοδίων όταν γίνονται διαδηλώσεις.
Στις 5 Μαΐου του 2010 ήταν σίγουρο ότι δεν επρόκειτο να γίνουμε Σουηδία, στις 5 Μαΐου του 2010 όποιος υποχρέωσε τους εργαζόμενους να εργαστούν σε κτήριο που δεν μπορούσαν να κατεβούν τα στόρια και μάλιστα σε κτήριο που δεν τηρούσε προδιαγραφές ασφαλείας ήταν ξεκάθαρο ότι έθετε τη σωματική τους ακεραιότητα σε κίνδυνο.
Αυτό δεν απαλλάσσει αυτούς τους θρασύδειλους δολοφόνους που πέταξαν μολότωφ.
Δεν είσαι επαναστάτης αγωνιστής όταν απειλείς τη σωματική ακεραιότητα αθώων επειδή δεν συμφωνούν μαζί σου η δεν μπορούν να είναι μαζί σου, είσαι δειλός και εν δυνάμει δολοφόνος.
Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι όσοι καταστρέφουν κτήρια, ιδιωτικές περιουσίες η ανθρώπινες ζωές με τις μολότωφ δεν είναι αγωνιστές, δειλοί είναι.
Όταν βγαίνεις στον δρόμο βγαίνεις και γι αυτούς που δεν μπορούν, ξέρεις ότι αν κερδίσεις θα κερδίσουν και κάποιοι που δεν πάλεψαν, δεν θα πείσεις ποτέ αν καταστρέψεις, αν απειλήσεις, θα πείσεις αν δεν υποχωρήσεις.
Και κάτι τελευταίο… Ήταν αήθης η προσπάθεια να ενοχοποιηθεί για τους νεκρούς της Marfin η μαζική αντίδραση του λαού απέναντι σε μια ανίκανη προδοτική κυβέρνηση που εκλέχτηκε με το σύνθημα λεφτά υπάρχουν, συκοφάντησε τη χώρα και την έβαλε σε μηχανισμό στήριξης χωρίς καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση.
Για τους νεκρούς της Marfin ευθύνονται οι θρασύδειλοι δολοφόνοι που πέταξαν τις μολότωφ, αυτοί που δεν φρόντισαν για την ασφάλεια τους ξέροντας ότι εκείνη τη μέρα κινδύνευαν, αυτοί που δεν φρόντισαν να έχει ο χώρος εργασίας τους τις κατάλληλες προδιαγραφές ασφαλείας.
Ποτέ δεν θα ξεχαστούν, ούτε ο Γρηγορόπουλος ούτε οι νεκροί της Marfin. Θα τιμηθεί η μνήμη τους αν φροντίσουμε να είναι οι τελευταίοι νεκροί από εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις.