Ο τίτλος απευθύνεται στην "πολυγλωσσία" του Αλέξη Τσίπρα, μήπως και αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να "παίζει" με το αίσθημα της ελπίδας, που είναι το πλεονέκτημα της κοινωνίας των πολιτών, και χρησιμεύει στο να γλυκαίνει την παρούσα ζωή μας, τη φανταστική μέλλουσα και το ωραίο παρελθόν.
Και η απώλεια του ασθήματος της ελπίδας, γίνεται πιο οδυνηρή για την κοινωνία, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με την απώλεια του αισθήματος ντροπής από τους πολιτικούς των συμβάσεων, των επικύψεων και των ευκαιριακών σκοπιμοτήτων, των οποίων γνήσιος εκφραστής είναι ο σημερινός πρωθυπουργός!..
Από τη μια η αδυσώπητη καθημερινότητα και η διαχείριση των απρόσμενων καταστάσεων και από την άλλη η πολιτική ανικανότητα και αναλγησία, μας μάραναν όσα μας χάρισε η φύση. Απογυμνωθήκαμε, όπως ακριβώς απογυμνώνεται το έντομο, όταν του κόβουν τις κεραίες και τα φτερά του. Και μείναμε γυμνοί και έκθετοι στο επερχόμενο κακό, αλλά και στη μανία της λογικής μας, που συχνά περνάει τα όρια της υπεροψίας..
Ακόμη και στις αισιόδοξες εκτιμήσεις υπάρχει κρυμμένος πίσω από τις λέξεις, όχι βέβαια ο Αλέξης, αλλά ένας σκεπτικισμός. Κοιτώντας όσο μας είναι δυνατόν στη διαφάνεια των πραγμάτων και μέσα στο πλαίσιο ακριβώς της διαφάνειας, διακρίνουμε τα αμφίσημα και κακοήθη στίγματα, που "σκοτώνουν" την αισιοδοξία μας...
Η απειλή ενός επερχόμενου ολέθρου, με την όποια μορφή προσλάβει για την ήδη δεινοπαθούσα κοινωνία, εφόσον συνεχιστούν τα ασύγγνωστα λάθη των κυβερνώντων, θα "γκριζάρει" ακόμη περισσότερο τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Κι αυτή την απειλή, κανένας ηγετίσκος και καμία αλλοτριωμένη συνείδηση δεν έχει δικαίωμα να αγνοήσει. Και κυρίως να συνεχίσει να παραπλανεί τους πολίτες επινοώντας ανύπαρκτα επιτεύγματα με πρόσφορους για λαική κατανάλωση τίτλους.
Basta, enough is enough, genug, assez, όπως λέμε στα ελληνικά "φτάνει πια". Της ανοχής μας το ανάγνωσμα. Οι ίδιες πολιτικές πρακτικές και μεθοδεύσεις. Η ίδια ευρηματικότητα των πολιτικών για χειραγώγηση και εξαπάτηση των πολιτών, η ίδια εξαχρείωση του κομματικού καβγά , ο ίδιος πολιτικός ναρκισσισμός.
Πολιτικοί που δεν μπορούν να δουν πέραν από το είδωλο που τους παράγει ο ρόλος τους και ο καθρέπτης του σπιτιού τους. Πολιτικοί που δεν ξέρουν τίποτα άλλο από μια έσχατη μεθοδολογία που αποβλέπει στην πολιτική της επιβίωσης και αυτοσυντήρησης. Πολιτικοί που προσωποποίησαν με τις πράξεις τους τον αμοραλισμό και την πλεονεξία.
Ετσι κατάντησε η Ελλάδα της απάτης και της αυταπάτης. Ο επαίτης και ταυτόχρονα το "θύμα" που περιφέρει το δίσκο της ζητιανιάς στις αγορές της Ευρώπης. Με τους πολλούς Ελληνες να μην προσβλέπουν στη λύτρωση. Με τους "άλλους" Ελληνες να αντιμετωπίζουν την κατάσταση με πλησμονή μακαριότητας. Και με εκείνους τους Ελληνες που προσδοκούν τη λύτρωση από το πουθενά.
Η λύτρωση ωστόσο είναι καταπονούσα, εσωτερική αποστολή και, δια τούτο, μια απόλυτα προσωπική υπόθεση. Είναι πάντως μια συνεχής δυνατότητα. Ολα εξαρτώνται από τη συνειδητοποίηση της ανάγκης για λύτρωση. Και τότε μόνο ο άνθρωπος αντιδρά. Η αντίδραση σε ό,τι άβουλα αποδεχόμαστε και διαλύει τη ζωή μας.
Η αντίδραση στην ίδια την παθητικότητά μας. Δεν υπάρχει το "πως" και με "ποιον". Οι δικαιολογίες και τα προσχήματα υποθηκεύουν το μέλλον μας. Υπάρχει το εμείς με εμάς. Κι όλοι μαζί μετά!..
Ετσι θα οικοδομηθεί μια ζωντανή, φλεγόμενη, περίπνοη και άρρητη σχέση με την ίδια την ιστορία μας. Μια σχέση που δεν θα μας εγείρει απλώς από την πολυθρόνα και τον καναπέ, αλλά από τη λησμονιά του εαυτού μας. Και θα μας "ανακαινίσει". Θα μας μεταστρέψει και θα μας στρέψει προς την κατεύθυνση των αποφάσεων και των επιλογών μας. και δεν θα καθορώνται τα κρίσιμα προβλήματα μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της προσωπικής ιδιοτέλειας, της προσωπικής ανασφάλειας και φοβίας.
Μπορεί ο καιρός των "παλινορθώσεων" να πέρασε, διότι δυο παράγοντες, οικονομικός και κοινωνικός, μετέβαλαν τα θεμέλια της πολιτικής δημοκρατίας, ωστόσο τους λαούς δεν κυβερνούν οι αριθμοί, αλλά η ψυχή!