Το νομοσχέδιο – εφιάλτης κατατέθηκε στην Ελληνική Βουλή, και το σκηνικό της πόλωσης που θα διευκολύνει την υπερψήφισή του, στήθηκε και πάλι με τα χρήσιμα δεκανίκια του συστήματος να πλειοδοτούν σε μια βρώμικη προσπάθεια μετατόπισης της κυρίαρχης ατζέντας σε προσωπικούς τσαμπουκάδες και πατριδοκάπηλους λεονταρισμούς...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτό το έκτρωμα υπαγορεύτηκε μέχρι και την τελευταία του υποσημείωση από τους υπαλλήλους των δανειστών, και η βρώμικη δουλειά ανατέθηκε και πάλι στους εφιάλτες με την «αριστερή» προβιά, που ωστόσο σπεύδουν να δηλώσουν «περήφανοι» για την πιο βρώμικη πράξη της τρισάθλιας πολιτικής τους διαδρομής, μέσα σ ένα κοινοβούλιο χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιθαγένεια, χωρίς την ελάχιστη αίσθηση ευθύνης για το νέο μαζικό έγκλημα που καλείται να επιτελέσει σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας.
Το βάφτισαν «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021 και λοιπές διατάξεις», και τυπικά καλείται να τροποποιήσει το ν. 4387/2016 – το δικό τους νομοθέτημα δηλαδή – στα πλαίσια των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει για τον "εξορθολογισμό των δημοσιονομικών, και την αποτελεσματικότερη διαχείριση των όρων εισπραξιμότητας" όπως λένε.
Στην ουσία πρόκειται για ένα δολοφονικό έκτρωμα με τριπλή στόχευση, που δεν αποτυπώνεται στις λογιστικές καρτέλες αλλά υλοποιεί ένα...
βρώμικο σχέδιο σε βάρος της πατρίδας, με θύμα τους θεσμούς, και το οποίο θέτει στο στόχαστρο την Ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Μέσα από αυτό το έκτρωμα…
Ολόκληρη η δημόσια υποδομή της χώρας, μεταβιβάζεται στην κυριότητα του κατοχικού υπερταμείου… Δηλαδή αφελληνίζεται… Δηλαδή αλλάζει αφεντικό. Η Ελλάδα παύει και τυπικά να υφίσταται ως ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ και μετασχηματίζεται σε μια ανώνυμη εταιρεία, με ανεξέλεγκτους διαχειριστές τους τοποτηρητές της κατοχικής διοίκησης.
Το σύνολο των θεσμών καταρρέει, και τη διοίκηση της χώρας αναλαμβάνουν και τυπικά οι τέσσερις κατοχικοί υπερθεσμοί (ΤΧΣ, ΤΑΙΠΕΔ, ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, ΑΑΔΕ) οι οποίοι επιβλήθηκαν, και «νομοθετήθηκαν» κατά παράβαση του Συντάγματος και του όρκου τους, από τους κατεξευτελισμένους «αριστερούς» εφιάλτες στις 23 Μαΐου του 2016, και σήμερα το έγκλημα ολοκληρώνεται .
Η κοινωνία στοχοποιείται αμετάκλητα στο σύνολό της, και με εργαλείο την υποτιθέμενη φορολογική πολιτική, αυτό που επιχειρείται είναι η βίαιη εξαλλαγή της, η δραματική επαγγελματική της ανασύνθεση, η βίαια αποκοπή της ακόμη και από τα στοιχειώδη περιουσιακά στοιχεία της τα οποία παίρνουν το δρόμο της γενικευμένης δήμευσης, διότι όλοι πλέον προσβλέπουν σε έναν διαφορετικό λαό, σε έναν λαό χωρίς αυτοπεποίθηση, σε έναν λαό που ρίπτεται βίαια στην άβυσσο της καθολικής αβεβαιότητας, σε έναν λαό ανίκανο να αντισταθεί στη μεγάλη καταιγίδα που έρχεται και αποσκοπεί να σαρώσει τα πάντα.
Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη, είναι φανερό πως όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, και πρώτα απ όλους οι ίδιοι οι πολίτες που παραδόθηκαν στην ανοχή, στην αδιέξοδη υπομονή, στις ψεύτικες υποσχέσεις κοινών πολιτικών απατεώνων.
Η σημερινή εξέλιξη, τροφοδοτήθηκε από αυτή την ανοχή και εδραιώθηκε στη μάταια όσο και αδιέξοδη υπομονή των ανθρώπων...
Διευκολύνθηκε από τη σιωπή της ακαδημαϊκής κοινότητας…
Επένδυσε τα μέγιστα στην ατολμία, στην αναποφασιστικότητα, στη συνενοχή όλων αυτών που πρωτοστάτησαν στη συντήρηση της επικίνδυνης αυταπάτης.
Η πρόσφατη έκκληση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα από το Μίκη Θεοδωράκη, προφανώς και επιβεβαιώνει την ορθότητα όλων αυτών που αδιάκοπα επιμένει να αναδεικνύει το ΕΠΑΜ, και φυσικά κινείται σε θετική κατεύθυνση, έστω και αυτή την ύστατη ώρα.
Μόνο που σε αυτές τις επισημάνσεις, δεν αρκεί πλέον από κανέναν μια απλή προσυπογραφή. Καμία προσυπογραφή και κανέναν από εμάς δεν εξιλεώνει για όλα όσα δεν κάναμε… Για όλα όσα δεν εμπνεύσαμε… Για όλα εκείνα για τα οποία δεν πρωτοστατήσαμε, σε εποχές που η κοινωνία το είχε πραγματικά ανάγκη.
Σήμερα οι στιγματισμένοι… Όλοι αυτοί που δε δίστασαν να βουτήξουν κατ επανάληψη το χέρι στο αίμα των 10.000 νεκρών μας, δηλώνουν «περήφανοι» γιατί ετοιμάζονται για μία ακόμη φορά να πατήσουν τον όρκο τους… Να ταπεινώσουν την πατρίδα… Να αποτελέσουν άλλοθι και βολικό δεκανίκι στην κατευθυνόμενη γενοκτονία που επιχειρεί να δώσει το τελειωτικό χτύπημα σ αυτό το λαό.
Αυτό το έγκλημα… Αυτή τη φορά… Πρέπει να αποτραπεί…
Η επίκληση του άρθρου 120 από μόνη της δεν αρκεί, αν δε φροντίσουμε πρώτα εμείς να δώσουμε συγκεκριμένο περιεχόμενο στην οργανωμένη και ασυμβίβαστη αντίσταση του λαού μας.
Οι πλατείες αυτή τη φορά δεν πρέπει να γεμίσουν από ανεκπλήρωτα όνειρα του λαού μας, αλλά από πολίτες αποφασισμένους να μην επιτρέψουν το έγκλημα και να μην ανεχθούν να μπει οριστικά ταφόπλακα στα όνειρά τους.
Κι αυτός ο αγώνας, δεν έχει ανάγκη από γλαφυρές περιγραφές, αλλά από εμπνευσμένους μπροστάρηδες σε μια ασυμβίβαστη κοινωνία.
Με καθαρά αιτήματα…
Με καθαρά συνθήματα…
Με σχεδιασμένη κλιμάκωση σε ολόκληρη την επικράτεια…
Με σαφέστατη προειδοποίηση σε όλους αυτούς που ερωτοτροπούν με την ιδέα πως μπορούν να συνεχίσουν να δηλώνουν υπερήφανοι μέσα από τον προσωπικό τους εξευτελισμό…
Και με τη σαφή δέσμευση όλων, πως αυτός ο αγώνας για να δικαιωθεί, δε μπορεί να αρκεστεί στην ανατροπή των σχεδίων τους για την υπερψήφιση αυτού του εκτρώματος, αλλά επιβάλλεται να επεκταθεί στον υπέροχο ύψιστο εθνικό μας όρκο πως αυτή η χρονιά πρέπει να είναι η χρονιά της πολιτικής ανατροπής, της ανατροπής της κατοχής και της παραδειγματικής τιμωρίας όλων αυτών που την προσκύνησαν. Μακριά από λογικές ατολμίας και αναποφασιστικότητας... Μακριά από ιδεολογήματα και αδιέξοδες διχαστικές λογικές...