Η χρεοκοπία, η στάση πληρωμών δεν μπορεί να δαιμονοποιείται, αφού αποτελεί συνηθισμένη διεθνή πρακτική για πολίτες,επιχειρήσεις και κράτη. Σε περίπτωση υπέρογκων χρεών,οι δανειστές μπορεί να εισπράξουν μέρος των δανείων τους, μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στο υπερχρεωμένο να απαλλαγεί από μεγάλο μέρος του δυσβάσταχτου φορτίου των υπέρογκων χρεών. Όπως έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά από τον τ. πρόεδρο της Αργεντινής Νέστορα Κίρχνερ "οι πεθαμένοι δεν πληρώνουν χρέη".
Μέσα στην ευρωζώνη,δεν επιτρέπεται κούρεμα και συμφέρουσα για το δανειζόμενο ρύθμιση χρεών. Αυτό πρέπει να έχει γίνει ήδη κατανοητό από τα αποτελέσματα των διάφορων Eurogroup για τη χώρα μας και ιδιαίτερα από το πιο πρόσφατο. Μόνο με την απόκτηση ανεξάρτητες νομισματικής πολιτικής, θα μας επιτραπεί να προσφύγουμε σε διεθνείς συναλλαγές, σε διακρατικές συμφωνίες και προσφυγή στις αγορές, χωρίς τις απαγορεύσεις των Μνημονίων.
Σήμερα είμαστε αποκομμένοι από τις αγορές και έχουμε άτυπα πτωχεύσει δύο φορές με την έλευση της κρίσης στις 23 Απριλίου του 2010 με την είσοδο στο ΔΝΤ και στις 21 Ιουλίου 2012 με το κούρεμα του PSI, με απομείωση κυρίως ελληνικών ομολόγων. Αυτό είχε ως συνέπεια να ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS), από τα οποία εισέπραξαν τεράστια ποσά οι διεθνείς κερδοσκόποι.
Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε κατάσταση μόνιμης πτώχευσης. Οι αγορές μας έχουν από καιρό εγκαταλείψει και ουδείς μας δανείζει, ενώ οι ιδιώτες εισαγωγείς υποχρεώνονται να πληρώνουν με μετρητά. Με τις επαίσχυντες ρυθμίσεις των Μνημονίων, δεν επιτρέπεται στο ελληνικό κράτος να αναζητήσει δημόσιο δανεισμό από αλλού. Και σήμερα, μετά από το τρίτο και τέταρτο μνημόνιο, τον ληστρικό αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών, τη μεταφορά όλης της δημόσιας περιουσίας στο νέο υπερταμείο υπό τον έλεγχο των δανειστών, τη διαχείριση των κόκκινων δανείων από ξένα αρπακτικά funds, τις περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων και των μισθών, τις νέες βαρύτατες φορολογικές επιβαρύνσεις, την χωρίς τέλος φτωχοποίηση των πολιτών και την καταστροφή των ελληνικών επιχειρήσεων, ακολουθεί η απόλυτη καταστροφή.
Μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι όπως η Japonica Partners έχουν αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου υποτιμημένα μέχρι και 89%, καταβάλλοντας δηλ. μόλις το 11% της αρχικής τους αξίας. Κάτι ανάλογο έγινε και με τη πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών όπου μετοχές τους αγοράστηκαν στο υποπολλαπλάσιο της αξίας τους από ξένους οίκους, ενώ αυτό δεν έγινε επιτρεπτό για Έλληνες.
Είναι προφανώς παράλογο να μην μπορεί ένα ολόκληρο κράτος να αγοράσει τα χρέη του υποτιμημένα κατά 50% -70% και ίσως περισσότερο. Αν και αυτό απαγορεύεται από τους ευρωδανειστές μας, είναι μαχητό και δυνατό να γίνει με συντεταγμένη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Όσον αφορά τις ρήτρες δανεισμού που έχουμε υπογράψει σε Αγγλικό δίκαιο, παρόμοια θέματα υπόκεινται σε πολιτικού τύπου διαπραγμάτευση, όπως έχει γίνει σε πολλές άλλες περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστική αυτή της Γερμανίας, στην οποία χαρίστηκαν τα τεράστια χρέη της από δύο παγκοσμίους πολέμους.
Από το 1824 έως το 2009 σημειώθηκαν τουλάχιστον 286 επίσημες χρεοκοπίες από 110 κράτη. Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει επισήμως τα έτη 1827, 1834, 1893, 1932 και με ιδιόμορφο τρόπο το 2010 και 2012. Μετά τις χρεοκοπίες αυτές, η οικονομία της συνήλθε σύντομα και ακολούθησε υγιής οικονομική ανάπτυξη. Και δεν υπάρχει διεθνώς περίπτωση χώρας ,η οποία να έχει συνέλθει οικονομικά από τα βαρύτατα χρέη και την απόδοση τεράστιων ποσά για την αποπληρωμή τους. Χρεοκοπία στην ευρωζώνη θεωρείται και το PSI toy 2012.Αλλά το αποτέλεσμα ήταν η επιδείνωση της κρίσης και της καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας.
Το συμπέρασμα που προκύπτει απο τα παραπάνω είναι ότι, οι δάνειες μας κρατούν σκόπιμα μέσα στην παγίδα χρέους και στο ευρώ με σοπό την πλήρη υφαρπαγή της χώρας. Και ότι, μόνο με έξοδο από τη μέγκενη της ευρωζώνης, μπορεί να ελπίζουμε στη σωτηρία της χώρας.