Η αναγκαία εισαγωγή της δραχμής δεν εμποδίζει την παράλληλη κυκλοφορία και του ευρώ. Η παράλληλη κυκλοφορία δύο νομισμάτων αποτελεί σήμερα μια συνηθισμένη πρακτική σε πολλές αν όχι στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Μια από τις χρηστικές δυνατότητες του διπλού ή παράλληλου νομίσματος είναι μέρος των συναλλαγών με το εξωτερικό να διενεργούνται με ένα διεθνώς ανταλλάξιμο νόμισμα όπως είναι το ευρώ και το δολάριο, ενώ μέρος των δαπανών για επενδύσεις, μισθούς, συντάξεις, κρατικές προμήθειες, να καταβάλλονται με το εθνικό νόμισμα.
Σε ορισμένες χώρες όπως λχ. στον Λίβανο, κυκλοφορούν επίσημα σήμερα, το εθνικό νόμισμα, η Λιβανέζικη λίρα και το δολάριο. Σε άλλες όπως στην Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία, κλπ., το ευρώ και το δολάριο κυκλοφορούν άτυπα αλλά ανεμπόδιστα στην ελεύθερη αγορά. Σε άλλες περιπτώσεις όπως στην Ελβετία,στην Γερμανία στην Γαλλία και αλλού, τοπικοί φορείς εκδίδουν δικό τους νόμισμα κυρίως για τη χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Η Ελβετία ειδικότερα χρησιμοποιεί δύο νομίσματα εδώ και 75 χρόνια. Εκτός από το γνωστό μας ελβετικό φράγκο, υπάρχει και το επιλεγόμενο WIR φράγκο, ένα ανεξάρτητο ηλεκτρονικό νόμισμα που ελέγχεται από την WIR Bank και χρηματοδοτεί επιχειρήσεις.
Μια μορφή εναλλακτικού νομίσματος είναι τα IOUs (χρεόγραφα αναγνώρισης οφειλής), τα οποία δεν έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με το χρήμα. Η πολιτεία της Καλιφόρνιας πλήρωσε με IOUs για δύο μήνες (δηλαδή με αναγνώριση χρέους) 100.000 υπαλλήλους της καθώς και άλλους λόγω έλλειψης ρευστού το 1992 και το 2009. Το πείραμα πέτυχε καθώς από πίσω υπήρχε η στήριξη της πανίσχυρης FED.
Τα IOUs ή Geuro θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μέσα στη χώρα για την πραγματοποίηση διαφόρων συναλλαγών, ενισχύοντας τη ρευστότητα. Στη σημερινή Ελλάδα της μεγάλης κρίσης, πολλές επιχειρήσεις πληρώνουν τους εργαζόμενούς τους με κουπόνια ανταλλάξιμα με αγορές τροφίμων σε συμβεβλημένα super market, μια πρακτική που χρησιμοποιείται και από φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η μελετημένη και συντεταγμένη εισαγωγή της δραχμής χωρίς να αποκλείεται η παράλληλη κυκλοφορία του ευρώ, θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα με την προϋπόθεση ότι, το μέγεθος της κυκλοφορίας της δεν θα ξεπερνούσε το 20% του ΑΕΠ ώστε να μην δημιουργηθεί υπερπληθωρισμός.
Η ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ προτείνεται να υποτιμηθεί κατά 25% ( 0,75 ευρώ/1 δραχμή) και να συνδεθεί χαλαρά με καλάθι νομισμάτων που θα περιλαμβάνει το ευρώ, το δολάριο, του γουάν κλπ. Η ελεγχόμενη έκδοση εθνικού νομίσματος, θα παρείχε ευεργετικά αποτελέσματα αφού θα έδινε τη δυνατότητα ανεξάρτητης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής προσαρμοσμένης στα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας μας και επιπλέον θα παρείχε άμεση ρευστότητας της τάξης των 32 δις ευρώ. Μια τέτοια προοπτική, θα επέτρεπε την αποκόλληση της χώρας από το σπιράλ της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα και από το οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί με τις τρέχουσες συνθήκες.
Σε ορισμένες χώρες όπως λχ. στον Λίβανο, κυκλοφορούν επίσημα σήμερα, το εθνικό νόμισμα, η Λιβανέζικη λίρα και το δολάριο. Σε άλλες όπως στην Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία, κλπ., το ευρώ και το δολάριο κυκλοφορούν άτυπα αλλά ανεμπόδιστα στην ελεύθερη αγορά. Σε άλλες περιπτώσεις όπως στην Ελβετία,στην Γερμανία στην Γαλλία και αλλού, τοπικοί φορείς εκδίδουν δικό τους νόμισμα κυρίως για τη χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Η Ελβετία ειδικότερα χρησιμοποιεί δύο νομίσματα εδώ και 75 χρόνια. Εκτός από το γνωστό μας ελβετικό φράγκο, υπάρχει και το επιλεγόμενο WIR φράγκο, ένα ανεξάρτητο ηλεκτρονικό νόμισμα που ελέγχεται από την WIR Bank και χρηματοδοτεί επιχειρήσεις.
Μια μορφή εναλλακτικού νομίσματος είναι τα IOUs (χρεόγραφα αναγνώρισης οφειλής), τα οποία δεν έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με το χρήμα. Η πολιτεία της Καλιφόρνιας πλήρωσε με IOUs για δύο μήνες (δηλαδή με αναγνώριση χρέους) 100.000 υπαλλήλους της καθώς και άλλους λόγω έλλειψης ρευστού το 1992 και το 2009. Το πείραμα πέτυχε καθώς από πίσω υπήρχε η στήριξη της πανίσχυρης FED.
Τα IOUs ή Geuro θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μέσα στη χώρα για την πραγματοποίηση διαφόρων συναλλαγών, ενισχύοντας τη ρευστότητα. Στη σημερινή Ελλάδα της μεγάλης κρίσης, πολλές επιχειρήσεις πληρώνουν τους εργαζόμενούς τους με κουπόνια ανταλλάξιμα με αγορές τροφίμων σε συμβεβλημένα super market, μια πρακτική που χρησιμοποιείται και από φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η μελετημένη και συντεταγμένη εισαγωγή της δραχμής χωρίς να αποκλείεται η παράλληλη κυκλοφορία του ευρώ, θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα με την προϋπόθεση ότι, το μέγεθος της κυκλοφορίας της δεν θα ξεπερνούσε το 20% του ΑΕΠ ώστε να μην δημιουργηθεί υπερπληθωρισμός.
Η ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ προτείνεται να υποτιμηθεί κατά 25% ( 0,75 ευρώ/1 δραχμή) και να συνδεθεί χαλαρά με καλάθι νομισμάτων που θα περιλαμβάνει το ευρώ, το δολάριο, του γουάν κλπ. Η ελεγχόμενη έκδοση εθνικού νομίσματος, θα παρείχε ευεργετικά αποτελέσματα αφού θα έδινε τη δυνατότητα ανεξάρτητης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής προσαρμοσμένης στα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας μας και επιπλέον θα παρείχε άμεση ρευστότητας της τάξης των 32 δις ευρώ. Μια τέτοια προοπτική, θα επέτρεπε την αποκόλληση της χώρας από το σπιράλ της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα και από το οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί με τις τρέχουσες συνθήκες.