Η ΕΛΣΤΑΤ έχει ήδη ανακοινώσει πρωτογενές πλεόνασμα για το 2016 αξίας 6,9 δις ευρώ ή ως ποσοστό 3,9% του ΑΕΠ.
ΠΗΓΗ http://www.iefimerida.gr/news/33256...
Παράλληλα στις 20 Ιουλίου 2017 πρέπει να καταβληθούν στους δανειστές κρατικά χρέη που λήγουν αξίας 6,3 δις ευρώ.
ΠΗΓΗ http://www.kathimerini.gr/892773/ar...
Από το ποσό αυτό 2,1 δις ευρώ οφείλονται σε ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι έχουν την επιλογή να μην εξοφληθούν, αλλά να ανανεώσουν τα ομόλογα τους.
ΠΗΓΗ http://www.kathimerini.gr/892773/ar...
Η ανανέωση των ομολόγων πρέπει να θεωρείται δεδομένη, καθώς έχει αναλάβει επίσημα η Rothschild την προώθηση τους στους “διεθνείς” επενδυτές με αμοιβή 3 εκατ ευρώ.
ΠΗΓΗ http://www.epixirimatias.gr/2017/05...
Με βάση όλα τα παραπάνω δεδομένα , ένας λογικός άνθρωπος θα πρέπει ήδη να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να χρειάζεται κάποιο ποσό από τους δανειστές για να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες ανάγκες δόσεων ως και τον Ιούλιο φέτος.
Με τον ίδιο τρόπο, ένας λογικός δανειστής δεν θα αποφάσιζε να δώσει τον Ιούλιο κάποιο ποσό στην κυβέρνηση της Ελλάδας για να το “σπαταλήσει” μαζί με τα 2 δις ευρώ, που θα περισσεύσουν , αν ανανεωθούν τα ομόλογα, που κατέχουν οι ¨διεθνείς” επενδυτές.
Για ποιό λόγο λοιπόν η κυβέρνηση “διαπραγματεύεται” με τους δανειστές για τη λήψη δόσεων;
Γιατί η κυβέρνηση συζητάει μαζί τους για πρόσθετα μέτρα αξίας 4,5 δις ευρώ για το 2019 και το 2020;
ΠΗΓΗ http://www.skai.gr/news/politics/ar...
Η απάντηση μπορεί να είναι μόνο η σχιζοφρένεια ή ο δόλος της Ελληνικής κυβέρνησης.
Αν πρόκειται για σχιζοφρενείς, δεν έχουν καταλάβει ότι δεν χρειάζονται τα χρήματα τον Ιούλιο.
Αν πρόκειται για δόλιους, θέλουν να πείσουν την Ελληνική κοινωνία να τους επιτρέψει να περικόψουν την προσωπική διαφορά από τους παλιούς συνταξιούχους με το πρόσχημα ότι το ζητούν οι δανειστές.
Αν το καταφέρουν, θα έχουν κάθε χρόνο στη διάθεση τους επιπλέον 4,5 δις ευρώ για να συνεχίσουν τις σπατάλες τους και να συντηρούν τον κομματικό στρατό τους.
Η επίτευξη αυτού του στόχου ενδιαφέρει εξίσου και την αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς ελπίζει ότι θα αναλάβει σύντομα την διαχείριση της “κουτάλας”.
Για τον λόγο αυτό αντιδρά μόνο λεκτικά και δηλώνει ότι δεν ψηφίζει τα μέτρα, αλλά ενδέχεται να τα εφαρμόσει , όταν έρθει στην εξουσία.
Και οι δύο πολιτικές παρατάξεις είναι επικίνδυνα αφελείς στην ανάλυση τους.
Η αγορά ήδη έχει κάτσει με την ανακοίνωση των μέτρων και σύντομα θα αρχίσει η μαζική στάση πληρωμών από τους πολίτες.
Το πρόβλημα, που θα αντιμετωπίσουν, είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο φαντάζονται .
Οι ‘διεθνείς’ επενδυτές αναμένεται ότι θα έχουν σημαντικά προβλήματα ρευστότητας και δεν θα τους επιτραπεί από τον ESM να βοηθήσουν την κυβέρνηση με την ανανέωση των ομολόγων.
Οι πραγματικοί διεθνείς επενδυτές προβληματίζονται εξίσου, όσο ακούν για ανάγκη διαγραφής κρατικού χρέους από το ΔΝΤ ή την κυβέρνηση ή όταν μαθαίνουν για τις συνεχείς φοροεπιδρομές για την επίτευξη ετήσιων πλεονασμάτων σε ποσοστό 3,5%.
Πολύ απλά, το δεύτερο δεν μπορεί να γίνει χωρίς παράλληλη αύξηση του πολιτικού κινδύνου στην Ελλάδα.
Οι εκλογές αναμένεται φυσιολογικά να διενεργηθούν το 2019 ,στο τέλος της τετραετίας.
Μέχρι τότε όμως, θα πρέπει να φροντίσουν οι κυβερνώντες τις τράπεζες για να μην βρεθούν σε περιπέτειες από έλλειψη ρευστότητας...
Ο ευαίσθητος κρίκος για τη χρεοκοπία είναι οι τράπεζες και οι ανεπαρκείς διοικήσεις τους.
Η μόνη δραστηριότητα των σημερινών διοικήσεων είναι να πουλάνε περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών για να αυξήσουν τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας τους.
Συγχρόνως ενημερώνουν εγγράφως τους πελάτες τους ότι οι καταθέσεις τους είναι εγγυημένες από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων.
Το Ταμείο αυτό το 2016 είχε δυνατότητες απορρόφησης ζημιών 4,3 δις ευρώ.
ΠΗΓΗ http://www.teke.gr/files/Apologismos_2016_final.pdf
“Συμπτωματικά” το ποσό είναι περίπου ίδιο με το ποσό, που θα χρειασθεί να καταβάλει στους δανειστές τον Ιούλιο το δημόσιο για δόσεις, αν ανανεωθούν τα ομόλογα που κατέχουν οι ιδιώτες.
Οι τραπεζίτες όμως θα έπρεπε να κάνουν πρώτα διαγραφές επισφαλών χρεών, να εμφανίσουν στη συνέχεια τις πραγματικές ζημιές τους και μετά να υπολογίσουν τον πραγματικό δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας τους.
Αν ενεργούσαν έτσι , θα διαπίστωναν ήδη με τρόμο ότι ενδέχεται να χρειασθούν νέα διάσωση με λεφτά των φορολογουμένων ή των καταθετών.
Το ποσό αυτό υπερβαίνει τις σημερινές δυνατότητες των δημόσιων ταμείων και δεν είναι δυνατό να μαζευθεί με νέα υπερφορολόγηση των πολιτών.
Το ποτήρι της αγανάκτησης των φορολογούμένων γέμισε ήδη και αρκεί μία τελευταία σταγόνα για να αρχίσει να ξεχειλίζει.
Η σταγόνα αυτή θα μπορούσε να είναι η κατάρρευση μίας μόνο Ελληνικής τράπεζας.
Από το σημείο αυτό και έπειτα χάνεται ο έλεγχος.
Θα χρειασθούν τότε επειγόντως τα 4,5 δις ευρώ, που ζητούν ως πρόσθετα μέτρα οι δανειστές για το 2018 και το 2019...
Οι εκλογές δεν θα αργήσουν, γιατί η πείνα και η αγανάκτηση έρχεται ολοταχώς για μεγάλα τμήματα του Ελληνικού πληθυσμού.
Η αλυσίδα των συναλλαγών θα σπάσει σε πολλά σημεία και η εμπορική πίστη θα καταρρεύσει.
Οι απολύσεις θα αυξηθούν, τα φέσια θα πληθύνουν και οι συνεπείς πληρωτές θα γίνουν αναξιόχρεοι, όταν τελειώσουν ή “μπλοκάρουν” οι αποταμιεύσεις τους.
Βρισκόμαστε δύο μήνες πριν την κοινωνική εξέγερση.
Όταν αυτή ξεκινήσει, 300 ή 153 βουλευτές θα είναι πάρα πολύ λίγοι για να σταματήσουν το οικονομικό χάος.
Θα χρειασθεί νέο πρόγραμμα χαλάρωσης φόρων και εκτεταμένη Σεισάχθεια, που τα παρόντα κόμματα δεν περιλαμβάνουν στα οικονομικά τους προγράμματα.
Θα χρειασθεί και ένας νέος ηγέτης, που να μην είναι όργανο των δανειστών και να μην έχει καμμία απολύτως σχέση με το τρέχον πολιτικό σύστημα.
‘Ενας ηγέτης, που θα πρέπει να επιδείξει τη σοφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου μπροστά στον Γόρδιο δεσμό.
Όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στην επιβίωση ενός λαού και στη συνέχιση μίας παράλογης οικονομικής κατάστασης είναι πολύ πιό εύκολο να κόψεις, παρά να λύσεις τον κόμπο.
Η αλεπού, όταν πιαστεί στην παγίδα, προτιμάει να κόψει το πόδι της και να διαφύγει παρά να πεθάνει από την πείνα.
Ο πεινασμένος άνθρωπος πάντως δεν θα χρειασθεί να κόψει το πόδι του.
Απλά θα εξεγερθεί..
Και τότε αλλοίμονο σ ‘ αυτούς, που θα βρεθούν να ερμηνεύουν τον ρόλο του ντόπιου Τσαουσέσκου σε σήριαλ με σενάριο του Σόιμπλε ή του ΔΝΤ.
ΠΗΓΗ http://kourdistoportocali.com/read-...
Ο Τσαουσέσκου ξόφλησε το 1989 το χρέος της Ρουμανίας προς το ΔΝΤ.
Δεν απέφυγε όμως την καταδίκη του για τα οικονομικά εγκλήματα του ενάντια στον ρουμανικό λαό.
O ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ...
Το ίδιο θα συμβεί και εδώ, όταν προκύψει το αναμενόμενο τραπεζικό “ατύχημα”.
Οι μόνοι, που μπορούν να το αποτρέψουν είναι οι Ευρωπαίοι υπουργοί στο επόμενο Eurogroup.
Αν βέβαια σταματήσουν τα πολιτικά παιχνίδια, απομονώσουν την Γερμανία και εγκρίνουν άμεσα την καταβολή της δόσης του Ιουλίου, χωρίς πρόσθετες παράλογες απαιτήσεις από την Ελλάδα.
Τον Ιούλιο θα είναι πολύ αργά για όλους.
Οι μάσκες των πολιτικών θα έχουν πέσει, η αγανάκτηση των Ελλήνων πολιτών θα έχει κορυφωθεί και θα αρχίσουν να πέφτουν ντομάτες και ζαρζαβατικά σε όλο το θίασο.
Και στον Ελληνικό και στον Ευρωπαικό εξίσου...