Ενας ηγέτης μπορεί να αλλάξει την ιστορία, και τη δική του και των συνόλων, όταν πιστέψει βαθύτατα σ' ένα ιδεώδες στενά συναρτημένο με το ψυχικό πλέγμα το δημιουργημένο μέσα του, ύστερα από την καταλυτική δοκιμασία της επαφής του με την πραγματικότητα.
Ακούγοντας κανείς χθες στη Βουλή τον πρωθυπουργό, θα νόμιζε ότι απευθύνεται σ' ένα δικό του "πλανήτη", σε μη ιθαγενείς που υφίστανται τα δεινά της πολιτικής του ανικανότητας, και γενικότερα τις συνέπειες ενός διαβρωμένου πολιτικού συστήματος.
Ευημερούσα πολιτική θρασύτητα, που εξακολουθεί να θρέφει ο πικρός ίμερος της ταλαιπωρημένης κοινωνίας για προσδοκία, αυτή την ακαταμάχητη γοητεία που ασκεί η πομφολυγώδης προσδοκία στις κοινωνικές ομάδες. Ευημερούσα πολιτική θρασύτητα, και μάλιστα αριστερής απόχρωσης, που παραγνωρίζει ένα βασικό στοιχείο: την πίστη στον ορθολογισμό της ιστορίας...
Ολα ψηφίζονται σε τούτη τη Βουλή των αβούλευτων και καιροσκόπων εκπροσώπων του λαού. Η "ευημερία" της κοινοβουλευτικής αθλιότητας, με την λαική αντίδραση να έχει εκμηδενιστεί κάτω από την "αστυνομική τρομοκρατία" των εκβιαστικών πολιτικών διλημμάτων. Με την ένστικτη ροπή του πλήθους που διψά για προσδοκία και αδιαφορεί για τα οικονομικά ανταλλάγματα της δουλείας του.
Και η αδιαφορία ταυτόχρονα όσων μπορούσαν ή και μπορούν να αντιδράσουν, κάποιων πολιτικών ή πνευματικών άνθρώπων, για την τύχη της κοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας, έφερε την κρίση της ίδιας της ελευθερίας.
Εφερε το λήθαργο των θελήσεων του πλήθους και την αποδοχή μιας δημιουργημένης κατάστασης, χωρίς η αποδοχή να σημαίνει και ψυχική κατάφαση. Εφερε την "ευημερία" της πολιτικής θρασύτητας!..
Φτάσαμε στο τέρμα. Με τις πολιτικές προθεσμίες και τις τοξίνες της πολιτικής σκοπιμότητας να προσβάλλουν τις θελήσεις και να παιδεύουν το πλήθος. Το πλήθος που ναι μεν αγωνιά και ένα μέρος του ελπίζει ακόμα, το πλήθος που φοβάται. Το πλήθος που απόμαθε τη χαρά και λησμόνησε ότι είναι από σάρκα και αίμα.
Και, μέσα σε τούτους τους καιρούς της θολής αναταραχής, πολλά από τα κατακάθια της πολιτικής ξεκόλλησαν από τη λάσπη του βυθού και ανασύρθηκαν από τη δύναμη της ανοχής του λαού στην επιφάνεια.
Ενα τέτοιο "κατακάθι" είναι και ο Αλέξης Τσίπρας, πιθανώς και ο επόμενος στη διαδοχή της εξουσίας. Ανεπάγγελτοι και ανίκανοι πολιτικοί, εκτρωματικές μετριότητες και "υπηρέτες ξένων αφεντάδων", τούτα τα πολιτικά "κατακάθια" εμφανίζονται ως τιμητές της αρετής και οι ύποπτες πολιτικές συνειδήσεις δοκιμάζουν την αντοχή των κρυστάλλων στους ρύπους.
Ολοι αυτοί οι αρλεκίνοι της πολιτικής πυκνώνουν της εμπροσθοφυλακές, πρόθυμοι για κάθε επίκυψη με την εύκαμπτη σπονδυλική τους στήλη, σίγουροι για την ασυδοσία τους.
Για να δούμε πότε σε τούτο τον τόπο θα πέσει ο λόγος ο τίμιος ο πολιτικός και θα καρπίσει, για να παύσει να είναι ντοβλέτι και στέππα για τους καιροσκόπους της πολιτικής.