Και πως να μην είμαι "γοητευμένος" όταν ο πολιτικός καιροσκοπισμός και η πολιτική επίφαση κατορθώνει με "γραβάτα" ή όχι, να παραμυθιάζει τον Ελληνα, ο οποίος θέλει μεν με όλη του την ηθική δύναμη να επιβιώσει και να διατρέξει τις δύσκολες μέρες, που τελικά έγιναν δύσκολα χρόνια και θα γίνουν οδυνηρές δεκαετίες, αλλά είναι πασίδηλο πως δεν έχει εντοπίσει τον "εχθρό" του;
Τον τοποθετούσε τον "εχθρό" του πάντοτε έξω του, ποτέ μέσα του. Εκείνος ο "εχθρός" που βρίσκεται μέσα μας τελικά είναι η "μακαριότητα".
Είμαι "γοητευμένος" με τους πολιτικούς "γητευτές¨ των ελπίδων μας, γιατί πέτυχαν να μας παραπείσουν ή και να μας καταπείσουν, ώστε να μη συνειδητοποιήσουμε πιο άρτια τον κίνδυνο πως δεν είναι πουθενά γραμμένο με γραφή ανεξίτηλη πως οι Ελληνες θα σωθούν, πως προσμετράμε απλώς το χρόνο για να βγούμε από μια κρίση οικονομική, που έχει εξαθλιώσει την κοινωνία.
Είμαι "γοητευμένος" με τους εγχώριους αρλεκίνους της πολιτικής, για τη "μηχανική" αισιοδοξία που τόσο επίμονα διοχετεύουν κατά καιρούς. Κι αν σ' αυτή την "αισιοδοξία" προσθέσουμε το διονυσιακό στοιχείο του Ελληνα και τη δογματική μας αντίληψη ότι "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει", ως απότοκο μιας ακόμη εθνικής μας παραίσθησης, σε μια πραγματικότητα μάλιστα που αλλάζει καθημερινά και καταγράφει χαμένες ευκαιρίες και κυρίως ζωές, τότε είναι περιττό να ειπωθεί ότι τρεφόμαστε με μύθους...
Είμαι "γοητευμένος" με τους πολιτικούς Σαρδανάπαλους, οι οποίοι, ενώ η αντίθεση ανάμεσα σε μια πολιτική ανικανότητα που μοιάζει να προχωρεί "θριαμβευτικά" με δρασκελισμό "θανάσιμα" πλατύ , από βλακεία σε ψευδολογία και απάτη, την οποία οι ολίγιστοι σκεπτόμενοι Ελληνες έχουν διαρκώς μπροστά στα μάτια τους σαν εφιάλτη, η αντίθεση αυτή είναι το πιο χαρακτηριστικό φαινόμενο του καιρού μας.
Είμαι "γοητευμένος" με τους πολιτικούς Ταρτούφους, οι οποίοι κατορθώνουν να βρίσκουν ευήκοα ώτα ή ακόμη και χειροκροτητές, εκστομίζοντας απίθανες ατάκες περί "τακτοποίησης" του χρέους και περί "σκληρής" διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, όταν το πεινασμένο στομάχι των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, ανέργων και όσων ζουν πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας, των ταλαιπωρημένων συνταξιούχων, συνιστούν τη...βασιλεία του κοινωνικού στεναγμού και συγκροτούν τα κοιμητήρια των κοινωνικά ζωντανών-νεκρών.
Ολοι αυτοί οι Ελληνες γεμάτοι νύχτιες αγωνίες και ονειροβάτες εφιαλτικών διαδρομών, βιώνουν την προοπτική του τίποτα και το συναπάντημα της πολιτικής με την αποκτήνωση και την πλαστότητα.
Είμαι "γοητευμένος" με το εκτρωματικό κυβερνητικό συνονθύλευμα, το οποίο με προσκολλημένο στην πολιτική αυθαιρεσία και την παραποίηση της αλήθειας, αποδεικνύει ότι ο οργανισμικός τύπος του αδιεξόδου της κοινωνίας αποκρυσταλλώνεται με διανοητικές αφαιρέσεις και συνδυασμούς παθητικότητας και "μακαριότητας".
Είμαι "γοητευμένος" γιατί, μολονότι οι ήχοι των πολιτικών κυμβάλων κρύβουν μόνο ήττες στη μαρτυρία της κοινωνικής πολλαπλότητας και η πολιτική όπως ασκείται εξευτελίζεται στα σχήματα, η κοινωνία αποδέχεται τους πολιτικούς αλχημιστές, χωρίς να κάνει έστω μια πρόχειρη απογραφή του ενεργητικού και του παθητικού τους.
Και είναι οι ίδιοι πολιτικοί, τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι στα γοτθικά δείπνα τους χλευάζουν την κοινωνική δυσπραγία και λεηλασία, έχοντας εξασφαλίσει πλούσιον τον άρτον τους με το μάτι τους να παραμένει αμετάθετο στην απληστία και στην κοσμική επιφάνεια.
Ε, ναι. Είμαι "γοητευμένος" , καθώς η απελπισμένη, η γνωστική και η πάσχουσα κοινωνική συνείδηση διαθλάται στις διαδικασίες του χρόνου και παλεύει απεγνωσμένα να βρει την έξοδο, οι Μυνχάουζεν της πολιτικής εξακολουθούν απρόσκοπτα να "τζιτζικίζουν" αστικά ή αριστερίστικα στιχάκια με παράτονους και πολυκαιρισμένους ήχους.
Είμαι καθηλωτικά "γοητευμένος", γιατί αν και ισορροπούμε ως αντικείμενα μιας μεγάλης πλάνης, οι πολιτικοί κατόρθωσαν να διαμορφώσουν μια κοινωνία "μακάρια", θριαμβεύτρια και νευρωτική, μια κοινωνία που έχει χάσει την ψυχική της στερεότητα, αν και καθημερινά στήνουν χορό γύρω μας οι ίσκιοι μιας ακαταμάχητης υποψίας και πάμπολλες βεβαιότητες βρίσκονται να έχουν στην άκρη τους αδυσώπητα ερωτηματικά.
Η "μακαριότητα" μας μετέτρεψε σε παθητικά πλάσματα, εγκλωβισμένα στην ανασφάλεια και τη φοβία ή και στα μικροσυμφέροντα μας. Καταντήσαμε άβουλοι, επίπλαστα αισιόδοξοι και διοχετεύουμε την έρπουσα αισιοδοξία μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καταντήσαμε αδιόρθωτοι σπερμολόγοι και με δανεική συνήθως γνώση, οι οποίοι κτυπάμε τους τενεκέδες μας, για να χορέψουν τσιφτετέλι οι διαπλεκόμενοι της πολιτικής, οι επίδοξοι "σωτήρες" μας.
Είμαι "γοητευμένος" και με τους "μακάριους" της πολιτικής, οι οποίοι ενεδύθησαν πορφύραν εξουσίας και τον λαό επλάνεψαν. Ετσι δημιουργήθηκαν οι κοινωνικές ομάδες με τους...ορώντες και μη βλέποντες την κοινωνική αθλιότητα και την εθνική μας κατάντια. Ολοι αυτοί οι αλλήθωροι, οι οποίοι...τον άρτον ορώντες πέτρας ροκανίζουσι και χορταίνοντες κοιμούνται μακαρίως.
Είμαι "γοητευμένος" βλέποντας τους πολιτικούς της αθλιότητας να συμπεριφέρονται ως εάν φέρουν...φωτοστέφανον δημοκρατικότητας. Κι όμως, αυτή είναι η ασθένεια του πολιτικού οπορτουνισμού, ένα κόμπλεξ με επάλληλα συμπτώματα "αυτοκαταστροφής" της ατομικής ψυχής του Ελληνα και του Πολιτεύματος, σε συνδυασμό πάντα με την εσκεμμένη συγκάλυψη του ιστορικού παρελθόντος, που μας οδήγησε με απροσδόκητη ταχύτητα στην "πολιτική απομώρανση".
Ναι, είμαι "γοητευμένος" για όλα τα παραπάνω. Είμαι όμως και αηδιασμένος, γιατί είναι κακότυχοι όσοι είναι Ηρακλείδες. Γιατί η κοπριά του Αυγεία σε τούτη τη χώρα δύσκολα καθαρίζεται. Γιατί είναι κακότυχοι όσοι αγαπάνε ουσιαστικά τον τόπο. Γιατί υπερπλήθαιναν όσοι τον μισούν και ασελγούν σε βάρος του!