Ο διάλογος που ακολουθεί καταγράφηκε και είναι αληθινός. Στο τηλέφωνο ένας επαγγελματίας, πρώην ψηφοφόρος ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μετά και τα τελευταία μέτρα αντιμετωπίζει πλέον το άμεσο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας. Παίρνει τηλέφωνο στο Μαξίμου και απαντά μια κυρία.
«Το ξέρετε ότι με οδηγείται στην εξόντωση με τα μέτρα που παίρνεται;» ρωτά ρητορικά ο επαγγελματίας.
Πριν προλάβει να προσθέσει κι άλλα, η κυρία εκ του Μαξίμου απαντά: «Ότι και να πείτε έχετε απόλυτο δίκιο. Αλλά βλέπετε οι δανειστές μας έχουν δώσει εντολή να εξοντώσουμε τους μικρούς και μεσαίους στη χώρα μας…»
«Πήρατε εντολή να μας εξοντώσετε;» ρωτά αμήχανα ο επαγγελματίας. «Ναι, ναι πήραμε εντολή…,» επιμένει η κυρία από του Μαξίμου.
«Ωραία, πήρατε εντολή από τους δανειστές. Κι εσείς τι κάνετε;» ρωτά απορημένος ο επαγγελματίας για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Τι κάνουμε; Ότι καλύτερο μπορούμε!»
Ο διάλογος είναι αληθινός και εκφράζει όλο το πνεύμα της κυβερνητικής πολιτικής. ‘Όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης, αλλά όλων των κυβερνήσεων επί εποχής μνημονιακών πολιτικών. Η κυβέρνηση παίρνει εντολές από ξένα κέντρα και απλά εκτελεί, όσο καλύτερα μπορεί. Το γεγονός αυτό σε τι διαφέρει από καθεστώς κατοχής;
Εμείς απλά θα θυμίσουμε αυτά που έλεγε ο Τσίπρας στην ΚΟ τον Φεβρουάριο του 2012. (20/02/2012 Το ΒΗΜΑ). Είμασταν και τότε σε διαδικασία νέου σκληρότερου μνημονίου με πρόσχημα τη ρύθμιση του χρέους, το γνωστό PSI.
«Αφού λοιπόν οι εταίροι και οι πιστωτές διασφαλίστηκαν έναντι πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδας οικονομικά αλλά και νομικά, σήμερα με την απόφασή τους οργανώνουν τη χρεοκοπία με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε το όλο βάρος να πέσει στον ελληνικό λαό, στην ελληνική κοινωνία και οι ίδιοι μαζί με τους τραπεζίτες να διασωθούν» δήλωνε ο κ. Τσίπρας.
«Τα επιχειρήματα του κ Σόιμπλε που μέσα από τις συνεντεύξεις του ασκεί έντονη κριτική και επιτίθεται στους Έλληνες δεν είναι καινούρια» συνέχισε τότε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και συμπλήρωσε: «Όλο το προηγούμενο διάστημα τα ακούγαμε από τον κ. Παπαδήμο, τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Σαμαρά. Μπορεί οι Ευρωπαίοι να λένε ότι είμαστε όλοι Έλληνες, αλλά μάλλον κάποιοι Έλληνες δεν είναι και τόσο Έλληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν».
Είχε δίκιο ο Τσίπρας τότε. Όντως δεν ήταν Έλληνες αυτοί που μας κυβερνούσαν τότε, αλλά απάτριδες, γραικύλοι, δωσίλογοι. Μήπως είναι Έλληνες αυτοί που μας κυβερνάνε σήμερα; Ούτε όσο πατάει η γάτα.
Θα μου πείτε, τους καίγεται καρφί; Γι’ αυτούς το έθνος και ο πατριωτισμός είναι κάτι παρωχημένο, είδος υπό εξαφάνιση. Δεν αποτελεί γέννημα θρέμμα της εξέγερσης των καταπιεσμένων λαών ενάντια στην τυραννία και σε κάθε λογής αυτοκρατορίες.
Παπαγαλίζουν σήμερα – λες και είναι ότι πιο μοντέρνο και προοδευτικό – τις ίδιες κατάρες εναντίον του πατριωτισμού και του έθνους που εκτόξευαν οι παλιοί ιεράρχες της φεουδαρχίας: «Ο Χριστιανός δεν είναι ουδεμιάς πολιτοκρατίας, ή Βασιλείου εν μέρει, αυτός είναι ο πολίτης του κόσμου… Ο Χριστιανισμός μας διορίζει να αγαπώμεν άπαντας τους ανθρώπους και ο πατριωτισμός να καταδυναστεύωμεν όλα τα άλλα έθνη, δια να προαγάγωμεν την ευπραγίαν την Φανταστικήν του έθνους του εδικού μας.» Αυτά έγραφε ένα θεολογικό κείμενο του 1804, προκειμένου να πείσουν το ραγιά οι θεολόγοι της Ορθοδοξίας του Σουλτάνου, ότι ο καλός Χριστιανός δεν είναι πατριώτης κι ούτε νοιάζεται για το έθνος του.
Χωρίς πατριωτισμό και έθνος δεν υφίσταται λαός, ούτε εθνική ύπαρξις κι επομένως οι πληθυσμοί δεν είναι παρά έρμαιο των δυναστών κάθε είδους. «Αύτοκράτωρ καί εύνούχοι άφ’ ένός, Πατριάρχης καί καλόγηροι άφ’ έτέρου, ένδέ τώ μέσω ούτε λαός, ούτε έθνική ύπαρξις, ούτε πατριωτισμός». Όπως έγραφε στα 1874 ο Δημήτριος Βικέλας σε μια μελέτη για τους Βυζαντινούς.
Εκεί καταλήξαμε σήμερα δέσμιοι των αυτοκρατόρων της ΕΕ. Να συνθλιβόμαστε ανάμεσα στους ευνούχους των υπερεθνικών δομών και εξουσιών από τη μια και από την άλλη στους καλόγερους των Πατριαρχών της αγοράς και της ρεμούλας.
Κι όσοι από μας κρατάμε ζωντανή τη φλόγα της ελευθερίας, οφείλουμε να θυμόμαστε πάντα αυτό που έγραφε ο Αριστόβουλος Λακεδαιμόνιος (ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου) από τη Σπάρτη τον Απρίλιο του 1821: Κανείς που αδιαφορεί για τη τύχη της πατρίδος του και δεν στρατεύεται ενάντια στους τυράννους και δυνάστες δεν μπορεί να αποκληθεί Γραικός, δηλαδή Έλληνας.
Ο αδιάφορος, ο αμέτοχος, ο δειλός, όπως κι εκείνος που δίνει γη και ύδωρ σε ξένους εντολείς δεν μπορεί να μιλά για πατρίδα. «Από ταύτην την ώραν σε αποκηρύττει η Πατρίς, σε αποκηρύττει το Γένος, ο νόμος του Θεού κι ο νόμος των Ανθρώπων. Μόνοι οι υπερασπισταί της πατρίδος εμπορούν να την ονομάσουν πατρίδα! Εάν αυτή ευτηχήση συ μένεις άπατρις, άγνωστος, άτιμος. Αν όχι! Συ συνεισέφερες εις την πτώσιν εις την δυστυχίαν της…»