Του Στέλιου Συρμόγλου
Η μνημονιακή βαναυσότητα των τελευταίων χρόνων τείνει να μεταθέσει και την απλή έννοια του ανθρώπου-πολίτη στις χίμαιρες ενός άλλου αιώνα. Η δραματικότερη εκθρόνιση των μνημονιακών χρόνων ήταν ακριβώς αυτή η αναγκαστική έκπτωση του 'Ελληνα από αξίες και δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από πολύχρονους αγώνες.
Η έκπτωση του 'Ελληνα είναι συνέπεια πολιτικής βίας και προδοσίας, ενώ πίσω από το φράκτη της κοινωνικής σιγής, υπάρχει η εκούσια παραίτηση του 'Ελληνα. Και τα ψυχολογικά κίνητρα της παραίτησης αυτής είναι συνεξαρτημένα με την πολιτική μορφή που παίρνει η υποδούλωση του ατόμου στις εξουσιαστικές θελήσεις μιας πολιτικής ολιγαρχίας, μιας εκτρωματικής πολιτικής ελίτ.
Στην Ελλάδα των μνημονίων η εξελικτική κατάκτηση των σταθμών που οδηγούν στην κοινή ευημερία, στην ικανοποίηση των υλικών αναγκών της κοινωνίας και στην ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων του ατόμου-πολίτη, αναστέλλεται από την ανάγκη της συγκέντρωσης των δυνάμεων για τον επικρατέστερο σκοπό της πολιτικής αυτοσυντήρησης.
Και, βέβαια, η ανάγκη της πειθάρχησης ολοένα και πλατύτερων μαζών στο ομαδικό "ιδεώδες" της τήρησης των μνημονιακών προαπαιτούμενων για τη "σωτηρία" της χώρας, , εξουδετερώνει κάθε σκέψη για την απόδοση του 'Ελληνα στον προορισμό του.
Η ομαδοποίηση του ατόμου, εξάλλου, είναι από τα δυναμικότερα όπλα της πολιτικής εξουσίας, που επιζητεί την πραγμάτωση ορισμένων σκοπών χωρίς τη συνειδητή κριτική τους από μέρους των χρησιμοποιούμενων ατόμων.
Η μαζική πολιτική προυποθέτει τη νάρκη της ατομικής συνείδησης, την αδράνεια της λογικής, τον κοινωνικό φόβο ή την ανασφάλεια. Και ο ο έλεγχος των επιχειρούμενων πράξεων υποχωρεί στην υποβολή και την κίνηση του συλλογικού ενστίκτου.
Η Ελλάδα κατάντησε ένας τόπος ερημιάς. Ο Ελληνας έχει περιπτυχθεί την...πολιτική ολιγαρχία από φόβο, όχι από αγάπη. Και η πολιτική ασυδοσία έχει δεχθεί τον Ελληνα στους κόλπους της με διάθεση ανθρωποφαγική. Τον έχει αποπνίξει στη δική της περίπτυξη, που είναι περίπτυξη ανομολόγητων συμφερόντων.
Αν αυτό δεν είναι προδοσία, τότε τι είναι τελικά;
Και ο σκεπτόμενος Ελληνας κατάντησε κι αυτός ερημίτης μέσα στο πλήθος, που είναι και τούτο ένα άθροισμα από απεγνωσμένους ερημίτες, αναγκασμένους να συμπορεύονται αφού η μοναχική πορεία θα ήταν ο θάνατος.