Σε λίγες μόνο ημέρες οι 941 σελίδες του νέου μνημονίου θα ψηφιστούν απο την Ελληνική Βουλή βάζοντας ακόμα ένα καρφί στο σταυρό του μαρτυρίου εκατομμυρίων Ελλήνων.
Παρατηρώντας τα προφίλ πολλών διαδικτυακών φίλων μου, αφού δυστυχώς δεν έχω τη δυνατότητα να ζήσω απο κοντά την ατμόσφαιρα της μνημονιακής Ελλάδας του 2017, βλέπω οτι ελάχιστοι πια ασχολούνται με το τι θα γίνει στις 18 Μαΐου.
Αλλοι ασχολούνται με το survivor, αλλοι με το πανηγυράκι της eurovision, άλλοι τσακώνονται για το αν ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης είναι οι πλέον κατάλληλοι ωστε να συντηρούν στη φορμόλη το πτώμα της νεκρής Ελλάδας, άλλοι ακρως πολιτικοποιημένοι και ενταγμένοι σε κάποιο κόμμα βρίζονται μεταξύ τους,αλλοι ανεβάζουν τραγουδάκια και άλλοι καλημέρες, καλησπέρες, καληνύχτες.
Σα να μη γνωρίζει κανείς οτι το 4ο μνημόνιο με τους αυτοποιημένους μηχανισμούς θα κόβει μισθούς, συντάξεις, θα ανεβάζει φόρους και θα πνίγει περισσότερους κάθε μέρα, χωρίς να χρειάζεται κάποια επέμβαση απο τα ιδρύματα των πιστωτών, τους δανειστες, τους "θεσμούς" όπως άθλια βάφτισε η δήθεν αριστερή κυβέρνηση.
Σα να μη γνωρίζει κανείς οτι η άγρια φορολογία του 4ου μνημονιου μαζί με την αύξηση του ρυθμού των κατασχέσεων και πλειστηριασμών θα οδηγήσει σέ λιγότερο απο 1 χρόνο απο σήμερα σε μια άλλη Ελλάδα, με Ελληνες πένητες και ακτήμονες πιο εξαθλιωμένους απο ποτέ.
Διαβάζω για μια μεγάλη απεργία στις 17 και απεργίες στις 16 και 18 και πριν καλά καλά τελειώσω την ανάγνωση λέω, να δεις που η απεργίες στις 18 θα αφορούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
¨Οπως ακριβώς και στα προηγούμενα μνημόνια μια απεργία 24ωρη , έτσι για να εκτονωθεί η όποια οργή του κόσμου και στη συνέχεια στις 18 ανενόχλητοι οι σύντροφοι χεράκι χεράκι με τους νεοφιλελεύθερους θα ψηφίζουν τις 941 σελίδες των μνημονίων που δεν πρόκειται φυσικά να προλάβουν να διαβάσουν.
Μπορείς να το πείς το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, των Ελλήνων, του πατέρα , της μάνας, του γιου, της κόρης, του φίλου, του γειτονα , του άγνωστου.
Οσοι νομίζουν οτι η κρίση δεν θα τους αγγίξει,οτι θα περάσει δίπλα τους όπως ο τυφώνας χαρίζοντάς τους το βιος και τη ζωή σύντομα θα δούν οτι τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά.
Ακόμα και αν καταφέρουν να μείνουν αλώβητοι απο όσα θα γίνουν, η ψυχή τους θα κλαίει βλέποντας καθημερινά, αγαπημένα πρόσωπα να δυστυχούν,να αγωνιούν,να αυτοκτονούν και να μεταναστεύουν, πολύ περισσότερο και με μεγαλύτερους ρυθμους απο οτι σήμερα.
Σε λίγους μήνες κλείνω 2 χρόνια μακριά απο την Ελλάδα και η χώρα τουτη εξακολουθεί να με πληγώνει με το Γολγοθά που περνούν οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν εκει 7 χρόνια τώρα.
Δε θα σας πω τι να κάνετε, θεωρώ οτι δε μου πέφτει λόγος στην προσωπική σας ζωή,, ελεύθερη βούληση έχετε,αν είχατε την υπομονή να φτάσετε ως εδω την ανάγνωση, διαβάστε και το ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού.
Εχω μια κρυφή ελπίδα οτι η Παρασκευή που έρχεται δε θα είναι η πρώτη μέρα του τετάρτου μνημονίου.
Η διαθήκη μου (Μιχάλης Κατσαρός)
Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν