«Μα να μην υπάρχει ένας πολιτικός να βγει να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό» ακούμε πολλές φορές συχνά.
Συγγνώμη αλλά ποια αλήθεια να πει;
Να πει, ας πούμε, ότι χρεοκοπήσαμε; Πρέπει να το πει κάποιος αυτό για να γίνει κατανοητό μετά από 10 χρόνια ύφεσης και 7 μνημονίου;
Να πει τι;
Ότι πχ δε χωράτε να διοριστείτε όλοι στο δημόσιο και τους ΟΤΑ;
Πως πχ δε γίνεται να έχετε πληρώσει ελάχιστα και να βγαίνετε στη σύνταξη από τα 40 και 45 σας σε Σώματα Ασφαλείας και Δημόσιο μαζί με κάτι φουσκωμένα εφάπαξ αντί να κυνηγάτε τη ζωή για να προκόψετε;
Ότι πχ λαμβάνατε τις επιδοτήσεις για να αλλάξετε καλλιέργειες και τις κάνατε αυτοκίνητα;
Δεν υπάρχει καμία αλήθεια να ειπωθεί στον ελληνικό λαό κι ας πάψει ο τελευταίος να οχυρώνεται πίσω από το μικρό του δάκτυλο.
Βολεψιά, άραγμα, μισθουλάκο και γρήγορα στη σύνταξη ήταν και παραμένει η νοοτροπία μιας μερίδας τόσο μεγάλης ώστε να πέσουμε στα βράχια. Είναι εκείνη η μερίδα που μετακινείται σα σμήνος από ακρίδες από το ένα κόμμα στο άλλο ανάλογα με την υποσχόμενη σοδειά.
Την ξέρει την αλήθεια ο ελληνικός λαός και υπήρξε συνδιαμορφωτής της. Οι μεν με όσους ψήφιζαν για να τους παρέχουν τα πάντα και οι δε με την αποχή τους από τις δημοκρατικές διαδικασίες αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους πρώτους να αναδεικνύουν άρχοντες με πολιτικό μπόι ανιχνεύσιμο μόνο με μικροσκόπιο.
Μόνο που τα "ναρκωτικά" του βολέματος αρχίζουν και σώνονται. Τα πολιτικά βαποράκια κάνουν λεηλασίες στους φιλήσυχους και συνεπείς ώστε οι δανειστές-ντίλερς να δώσουν...λίγη ζωή ακόμη με τη δόση μας που κάθε φορά έρχεται. Τα πολιτικά βαποράκια όμως διαπιστώνουν ότι αρχίζουν να σώνονται όσοι αρμέγονται όλα αυτά τα χρόνια. Τους πιάνει κρύος ιδρώτας διότι οι πελάτες τους θα είναι που θα τους κυνηγήσουν πρώτοι. Οι ντίλερς δεν έχουν πρόβλημα. Την μπίζνα την έκαναν.
Ίσως όταν περάσει η επίδραση όλων αυτών των ουσιών που κρατούν το λαό ναρκωμένο, να αφυπνιστεί και να αποφασίσει να πορευθεί με γνώμονα την αλήθεια, που πεισματικά εξακολουθεί να αρνείται.