 |
| φωτο από: eduguidegr |
Είχαμε ασχοληθεί πριν μερικούς μήνες με τον κυβερνητικό τορπιλισμό των προγραμμάτων Ειδικής Αγωγής όταν η βουλευτής της ΝΔ, Κατερίνα Παπακώστα αποκάλυπτε σε συνέντευξή της στη Freepen.gr ότι οι επίμαχες αλλαγές που έφερναν τα πάνω-κάτω στο χώρο, πέρασαν χριστουγεννιάτικα ως τροπολογία στο...χωροταξιακό.
Για να θυμίσουμε εν τάχει, ο σχεδιασμός προέβλεπε την υπογραφή συμβάσεων των Κέντρων Ειδικής Αγωγής με τον ΕΟΠΥΥ υπό όρους που κανείς λογικός άνθρωπος δε θα δεχόταν ανατρέποντας ένα σύστημα που πονούσε αλλά λειτουργούσε χρόνια διασφαλίζοντας μια σχετική ισορροπία.
Τελικά μέσω παρατάσεων του παλαιού καθεστώτος φτάσαμε σε κάποια στιγμή να διαβάσουμε για ακύρωση της απόφασης που ανέτρεπε τα πάντα στα προγράμματα Ειδικής Αγωγής επ'αόριστον.
Ωστόσο όμως συνέβη κάτι άλλο. Όλοι οι ασφαλισμένοι υποχρεούνται εδώ και λίγους μήνες να προσκομίζουν τα δικαιολογητικά στον ΕΟΠΥΥ. Ατελείωτες ουρές και απλήρωτες θεραπείες από τις αρχές του 2017.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα ελάχιστοι έχουν πληρωθεί το παραμικρό για το 2017.
Η έλλειψη υπαλλήλων στον ΕΟΠΥΥ για την εκκαθάριση των αιτήσεων έχει ως αποτέλεσμα τη φημολογία για 6μηνο ή και παραπάνω ως προς το πότε θα δουν οι ασφαλισμένοι τα χρήματα να μπαίνουν στο λογαριασμό τους.
Προσέξτε λοιπόν τώρα τι σκηνικό έχει δημιουργηθεί αυτό το διάστημα:
> Αρκετοί γονείς αναγκάστηκαν να διακόψουν τη θεραπεία των παιδιών τους διότι αδυνατούσαν πλέον να ανταποκριθούν. Γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι λάμβαναν τις αποζημιώσεις και χρηματοδοτούσαν τη συνέχεια της θεραπείας των παιδιών τους.
> Αυτό με τη σειρά του είχε ως αποτέλεσμα είτε το λουκέτο σε αρκετά Κέντρα Ειδικής Αγωγής είτε το να υπάρχουν απλήρωτοι επαγγελματίες. Μου αναφέρθηκε περίπτωση λογοθεραπεύτριας σε Κέντρο της Αττικής που έχει να πληρωθεί από τον Ιανουάριο, από τότε δηλαδή που ήρθαν τα πάνω κάτω ως προς τον τρόπο της απόδοσης των πληρωθέντων στους ασφαλισμένους.
> Υπάρχουν Κέντρα που βρίσκονται ένα βήμα πριν το κλείσιμο, καθώς προσπάθησαν να επιχειρήσουν να σταθούν υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες.
Παρατηρώντας το ευρύτερο κάδρο πέντε μήνες μετά αντιλαμβάνεται κανείς ότι η τροπολογία που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων ήταν τελικά ένας αντιπερισπασμός στην πραγματική ανατρεπτική - διαλυτική αλλαγή.
Ποια ήταν αυτή;
Να μην πληρώνεται τίποτε σε εύλογο χρονικό διάστημα ώστε να διαταραχθεί η μέχρι πρότινος υπάρχουσα ισορροπία, αρκετός κόσμος να αναγκαστεί να διακόψει (αδιαφορώντας η πολιτεία για το τι μέλλει γενέσθαι με τα παιδιά ήτοι με το μέλλον αυτού του τόπου) και έτσι να συμπιεστεί δραματικά το κόστος των προγραμμάτων Ειδικής Αγωγής για το κράτος.
Αυτό που ενδιέφερε το κράτος ήταν να πληρώσει λιγότερα.
Αυτό που δεν ενδιέφερε το κράτος ήταν η βοήθεια των παιδιών, το μέλλον τους, το πως θα συνεχίσουν τις αναγκαίες θεραπείες τους, η ανατροπή της καθημερινότητάς τους, η άθλια ψυχολογία των γονέων τους και η διάλυση ενός ολόκληρου οικονομικού κλάδου.
Η πορεία προς το επίπλαστο πλεόνασμα πέρασε και από εδώ. Ο πραγματικός ρατσισμός βρίσκεται εδώ μπροστά μας αλλά κανείς δε συγκινείται.