Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σύντομα θα σωριαστεί με κρότο, παρασύροντας μαζί με το υπόλοιπο διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό μαζί τους στον πάτο.
Όπως όλα δείχνουν το 2018 θα είναι χρονιά εκλογών. Και αυτό γιατί λήγει το υφιστάμενο δανειοδοτικό πρόγραμμα και η αδυναμία προσφυγής της κυβέρνησης στην ελεύθερη αγορά για να δανειοδοτηθεί, θα την οδηγήσει στις εκλογές για να μην υπογράψει η ίδια τη νέα δανειακή σύμβαση που θα συνοδεύεται από το 4ο μνημόνιο με νέα μέτρα και επιπλέον δεσμεύσεις για τη χώρα.
Πολύ πιθανόν όμως να έχουμε και το 2017 εκλογές γιατί το αφήγημα της διαγραφής του χρέους θα γίνει όνειρο καλοκαιρινής νυκτός για την κυβέρνηση. Σύμφωνα με το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, το ελληνικό χρέος για να γίνει βιώσιμο θα πρέπει να μειωθεί κατά 150 δισεκατομμύρια ευρώ. Το χρέος που θα μείνει δεν θα μπορεί να εξοφληθεί αλλά θα καλύπτεται από νέα δάνεια τα οποία θα εξοφλούν τα παλιά, μένοντας έτσι σταθερό και με τον τρόπο αυτό η μόνη ετήσια επιβάρυνση για την χώρα θα είναι η πληρωμή των τόκων. Ένα ποσό περίπου 5 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Μέχρι στιγμής δεν έχει ακουστεί από επίσημα ευρωπαϊκά χείλη κάτι για διαγραφή του ελληνικού χρέους παρά μόνο για μείωση επιτοκίων, μετατροπή κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθερά και για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Οπότε να δεχθούν οι δανειστές να διαγράψουν τόσο μεγάλο χρέος είναι πολύ αμφίβολο.
Το παραμύθι της ανάπτυξης που όλο έρχεται αλλά και όλο μετατίθεται στο μέλλον, έχει αρχίσει να ξεθωριάζει μέσα από το οικονομικό στράγγισμα και των τελευταίων οικονομικών αποθεμάτων. Για να μην τρέφει αυταπάτες ο ελληνικός λαός στο τρίτο μνημόνιο αναφέρεται κατά λέξη: «για την επιτυχία θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη». Ακόμα και να επιτευχθεί κάποια οικονομική ανάπτυξη θα είναι αναιμική και δεν θα μπορέσει να συμβάλει ουσιαστικά στην ανόρθωση της χώρας.
Η κυβέρνηση γνωρίζοντας πλέον ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να πληρώσει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, αυξάνει τον φόρο και τις ασφαλιστικές εισφορές σε αυτούς που μπορούν να πληρώσουν επιβαρύνοντάς τους όμως πολύ περισσότερο από την φοροδοτική τους ικανότητα και με τον τρόπο αυτό θα οδηγήσει μια πολύ μεγάλη ομάδα Ελλήνων από τη μεσαία τάξη κάτω από το όριο της φτώχιας μετατρέποντάς τους από παραγωγικούς σε μη παραγωγικούς και από ανθρώπους που εισφέρουν σε ανθρώπους που θα χρειάζονται και αυτοί μελλοντικά βοήθεια. Τα δε λεγόμενα αντίμετρα δεν θα εφαρμοστούν γιατί δεν πρόκειται να πιαστούν οι στόχοι. Αλλά και αν πιανόταν θα ήταν σα να μην ποτίζουμε τα δέντρα για να αποταμιεύσουμε νερό και αφού ξεραθούν μετά να τα ποτίσουμε! Δώρον άδωρον.
Εφόσον είναι γνωστό ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις και ζητάει διαγραφή ενός μέρους του χρέους της γιατί οι δανειστές επιμένουν σε υψηλά πλεονάσματα τα οποία είναι αντιαναπτυξιακά; Μήπως για κάποιο λόγο βιάζονται;
Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στην τελευταία ευθεία και ο λαός θα αποδώσει σε καθέναν κατά τα έργα του.
*Ηλίας Ευαγγελόπουλος
Οικονομολόγος
Μέλος Διοικούσας Επιτροπής της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ»