Μια ιδέα, που καθυστερημένη επί αιώνες ήρθε πιο έντονα στο προσκήνιο στα χρόνια που διατρέχουμε. Τι θα πετύχει ο άνθρωπος με τη δύναμη αυτή; Ποια οικονομία θα προκύψει από την επιδίωξη αυτή;
Η δημιουργία δύναμης προυποθέτει τη διάθεση άφθονης ενέργειας. Μπορεί όμως μια δράση που έχει σαν βάση τη σπατάλη ενέργειας να οδηγήσει σε αίσιο τέρμα;
Αν και έχουμε λίγη πίστη στις συνταγές της λογικής, θα μπορούσε να είχε οδηγήσει τον άνθρωπο σε ευγενέστερες επιδιώξεις. Ζητούμε την αλήθεια, τον αληθινό άνθρωπο και όχι τον υπεράνθρωπο. Τον άνθρωπο της αιωνιότητας και όχι τον άνθρωπο της στιγμής.
Η Δύση με τον πρωτογονισμό της ξανάρχισε τον κύκλο που είχε εγκαταλείψει η Ελληνική διανόηση, που γρήγορα έριξε το βάρος στην καλλιέργεια του ανθρώπου και εγκατέλειψε τους σκοπούς της δύναμης και της κυριαρχίας. Με τη συνείδηση άδεια το δυτικό πνεύμα αύξησε τη δύναμή του.
Πολλοί λυπήθηκαν για τη στροφή του ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος από την έρευνα του εξωτερικού κύκλου στην έρευνα της ανθρώπινης συνείδησης. Αποτελεί τούτο μια από τις μεγαλύτερες πλάνες όλων των κατ' εξοχήν οπαδών του ιστορικού υλισμού, που δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από τις προκαταλήψεις μιας εκ των προτέρων ειλημμένης και υποστηριζόμενης θέσης.
Η έννοια του καλού, σαν έννοια που εξοικονομεί δυνάμεις είναι αντίθετη προς την έννοια της θέλησης για δύναμη, που εμπνέεται από τη σπατάλη ενέργειας. Η κοσμική λειτουργία,όπως και η πνευματική λειτουργία, ακολουθούν γραμμές που εξοικονομούν ενέργεια. Το πνεύμα ειδικότερα έχει πραγματοποιήσει βαθιές μεταβολές που εκφράζουν το κοσμικό πνεύμα της οικονομίας.
Κατάργησε το φόνο. Κατάργησε τη δουλεία. Καταργεί τον ατομικισμό. Η σύγκρουση και η εχθρότητα είναι αντιλογικές ενέργειες και απορρίπτονται, ενώ γίνεται αποδεκτή η συμβίωση όλων των κοινωνιών χωρίς συγκρούσεις. Αυτό είναι μολαταύτα ιδανικό, που δεν έχει πραγματοποιηθεί, γιατί προσκρούει σε αμέτρητες αντιθέσεις, που ο παραμερισμός τους συναντά πολλές δυσκολίες.
Η σκέψη αυτή μας οδηγεί να καταλάβουμε την έννοια της τελειότητας. Η ατέλεια της νοητικής λειτουργίας οδηγεί στη χρησιμοποίηση της δύναμης και στη φθορά των δυνάμεων, ενώ η πληρότητα της νοητικής λειτουργίας οδηγεί σε αντίθετα πεδία, που εξοικονομούνται δυνάμεις.
Ιδού το νόημα και το περιεχόμενο μιας καινούργιας κοινωνίας.
Μιας καινούργιας συνεννόησης των ανθρώπων, που θα είναι απαλλαγμένη από τα κρυφά ή τα φανερά στοιχεία που γεμίζουν τις συνειδήσεις των θέσει ή δυνάμει απατεώνων ή εγκληματιών της κοινωνίας.