Απαιτεί μεγάλη παρατηρητικότητα για να πιάσεις στα μηνύματα των κυβερνήσεων την οσμή της παραπλάνησης.
Το ψεύδος δεν είναι απλώς κάτι που ειπώθηκε και δεν εφαρμόστηκε. Αυτό είναι το προφανές.
Το πραγματικό ψέμα είναι η μεταλλαγή της ίδιας της γλώσσας και του νοήματος των λέξεων.
Στο γνωστό βιβλίο 1984 ο Όργουελ το είχε περιγράψει ως Newspeak. Νέα ομιλία, νέα γλώσσα, άρα και νέα νοήματα που διαστρέφουν την πραγματικότητα!
Όταν η πραγματικότητα είναι άσχημη, ο επίμονος κηπουρός της βαμβακοφυτείας την μεταλλάσσει ώστε να ταιριάζει στις επιδιώξεις του - ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.
Στην αρχή, οι λέξεις και οι εκφράσεις δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα εφόσον το ποίμνιο τις εγκολπώσει. Τότε, οι μειώσεις στις παροχές γίνονται πάγωμα των αυξήσεων, η παράδοση γίνεται έντιμος συμβιβασμός, η συνθηκολόγηση περιγράφεται ως η υποχρέωση να τιμήσουμε τις υπογραφές μας και η υποχωρητικότητα στα Εθνικά θέματα ως ευελιξία.
...και αυτά δεν είναι τωρινά συμπτώματα για να είμαστε δίκαιοι.
Βασικός πυρήνας της μεθόδου αυτής είναι η ελαστικοποίηση των εννοιών. Δηλαδή, συστηματικά γίνεται ένα εννοιολογικό μασάζ με σκοπό την επικράτηση του σχετικισμού με εκφράσεις του τύπου “το καλό και το κακό δεν είναι απόλυτα” ή “μέχρι τότε, ποιος ξέρει τι θα γίνει … ποιος ζει ποιος πεθαίνει!” κλπ…
Με αυτήν ακριβώς τη μέθοδο οι Αξίες μετατρέπονται σε απολυτολογία από γραφικούς τύπους που καταδικάζονται ως οπισθοδρομικοί ξερόλες, ο πατριωτισμός πλασάρεται ως λαϊκισμός και η επιθυμία για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία ως παλαιομοδίτικη εσωστρεφής επιλογή.
Το υπόβαθρο στο οποίο στηρίζονται όλα αυτά είναι ο βομβαρδισμός με χαοτική πληροφορία και διάσπαση της προσοχής του πολίτη μέσω μιας πραγματικής καταιγίδας ασυνάρτητων μεταξύ τους πληροφοριών. Στο τέλος το θύμα του Newspeak μέσα σε παραζάλη απλά ακολουθεί τη προδιαγεγραμμένη του μοίρα.
Οι περικοπές ονομάζονται εξορθολογισμοί επί τη βάση δικαιότερης διαμοίρασης, ενώ η εξοντωτική φορολογία αποκαλείται δίκαιη επίπτωση της υψηλής φοροδιαφυγής απροσάρμοστων ταπεινών υποκειμένων της ύπατης Αρμοστείας. Μια τιμωρία δηλαδή που πίπτει εις τα κεφαλάς των ατάκτων, άσχετα αν η Οικονομία της χώρας εξοντώνεται σε ζωντανή μετάδοση!
Στο τελικό στάδιο, ενεργοποιείται η πλήρης αντιστροφή και διαστροφή των Υψηλών νοημάτων: Το ηθικό πλεονέκτημα των προοδευτικών γίνεται ένα αυτοδίκαιο πλεονέκτημα στη διαχείριση της Εξουσίας.
Η νοικοκυροσύνη των συντηρητικών στρωμάτων γίνεται η «αυταπόδεικτη» ορθότητα των επιλογών της.
Το δε ευρέως οριζόμενο ως Κέντρο χάνει την εξισορροπητική του χρηστικότητα και γίνεται ο εκφραστής ενός ιδεολογικού φοντύ.
Ο ανθρωπισμός εφαρμόζεται κατ’ επιλογή υπέρ των ημετέρων που διασώζονται από την εξαθλίωση με κάποια έστω προσωρινή θέση εργασίας, ενώ η Ταξική συνείδηση χρησιμοποιείται ως εργαλείο εσωτερικής διάσπασης του κοινωνικού ιστού.
Το σύστημα Παιδείας αρχίζει σιγά σιγά να αυξάνει τη διαλυτική τάση εσωτερικά στη χώρα με την ανεπάρκειά του και με την πάροδο του χρόνου μειώνεται σταθερά το φυσικό και ανθρώπινο αίσθημα του πατριωτισμού, χωρίς καν να συνοδεύεται από τη στοιχειώδη αντίληψη των πανανθρώπινων αξιών.
Χτυπάει τις εύπλαστες συνειδήσεις των μαθητών του σαν άλλο πινγκ-πονγκ μεταξύ των άκρων χωρίς να μπορεί να εμπνεύσει το χιλιάκριβο ΜΕΤΡΟΝ.
Οι άνθρωποι γίνονται ημιμαθείς και επιρρεπείς στο να χάψουν την παραμικρή ανοησία που τους πουλάνε ως trend!
Η μεγάλη μαγγανεία της επικοινωνίας, σε δράση για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών στόχων μπροστά στα μάτια μας, δεκαετίες τώρα μας ρεζιλεύει στα μάτια των πονηρών που προφανώς χασκογελάνε με τα διαχειρίσιμα πιόνια τους σε κάθε έντεχνο σβήσιμο της βραχυπρόθεσμης μνήμης των κομματικών στρατών τους.
Και όλα αυτά, τόσο απλά με τη διαχείριση της Γλώσσας, που κόκαλα δεν έχει και
τα μυαλά σα κόκαλα τσακίζει…