...Η ψυχολογία μας ως πολίτες δεν θα κατορθώσει να ξεπεράσει το στάδιο της κόπωσης, για να δεχθεί πρόθυμα την αναγκαιότητα του αγώνα για απαλλαγή από τους μικρόνοες της πολιτικής, τους πολιτικούς με νανοειδές πολιτικό ανάστημα και με παντελή έλλειψη αισθητικής, που θεωρούν τους εαυτούς τους εντεταλμένους να κηδεμονεύουν τη ζωή μας, αφού έχουν υφαρπάξει ακόμα και τα όνειρά μας...
Και δεν θα κατορθώσουμε να απαλλαγούμε από την αμφιβολία της τωρινής εποχής που περιδινείται σήμερα σε προβλήματα, όχι μόνο ως απότοκο της οικονομικής και πολιτιστικής κρίσης που διέρχεται ο τόπος, αλλά και εθνικά προβλήματα υψίστης σημασίας κι όχι όπως τα παρουσιάζουν μέσα από τα κανάλια οι μεταπράτες των ελπίδων μας...
Και κάποιοι ολίγιστοι σκεπτόμενοι του τόπου τούτου διαισθάνονται ότι δεν μπορούν να σταθούν απαθείς θεατές σε μια προσχηματική εξοικονόμηση της "μνημονιακής" ζωής. Διαισθάνονται ότι πρέπει να κληθούν ως ενεργοί εργάτες και μαχητές σε μια αληθινή κοσμογονία. Και υπάρχουν ακόμα τούτοι οι σκεπτόμενοι που αντικρίζουν το μέγα τούτο χρέος και σταματούν με αυτοσυγκέντρωση και περισυλλογή.
Για τα ανοικτά και μακρόθωρα βλέμματα δεν διατρέχουμε απλώς μια μεταβατική περίοδο, αλλά μια κατάσταση με χαρακτηριστικά μονιμότητας και αναπόφευκτες συνέπειες, χωρίς συγκεκριμένο προσανατολισμό. Αυτό το κεφάλαιο της εθνικής περιπέτειας δεν πρόκειται να κλείσει εύκολα. Καμία εξέλιξη δεν δικαιώνει ακόμα και τους πλέον αισιόδοξους και δεν ανταποκρίνεται στον ανθρώπινο μόχθο και τις θυσίες της κοινωνίες. Κανένα θετικό ορόσημα που να δικαιώνει τις προσδοκίες που εμφύτευσαν και καλλιεργούν συστηματικά οι πολιτικοί της απάτης...
Ολα επαφίενται στον έξαλλο πυρετό της στιγμής, αλλά ταυτόχρονα διαπιστώνεται η αδυναμία των "κηδεμόνων" μας πολιτικών της συμφοράς να υψωθεί στην αντίληψη της Στιγμής.
Και μόνο η κριτική κάποιων "γραφικών" που επιμένουν στην ουσία των πραγμάτων και αδυνατούν να δεχθούν την κεκτημένη συνήθεια, κριτική ανελέητη και αδυσώπητη, χωρίς κανένα παραπλανητικό πυροτέχνημα, παραμερίζει την προχειρότητα του ενθουσιασμού και την κιβδηλεία του αισθήματος.
Και ελπίζουν αυτοί οι "γραφικοί" πως θα έρθει και πάλι η στιγμή, όταν μετά τον ίλιγγο του σημερινού χάους θα έρθει η εξοικείωση του πλήθους με την αναγκαιότητα να αντιδράσει δυναμικά, η επιμονή τους να αποκαλύπτουν ό,τι βλέπουν πίσω από την παραποιημένη πραγματικότητα, θα διεκδικήσει τη θέση της και τη σημασία της στην νέα εποχή.